|
| | | |
"Είναι καλά" και το φώναξαν 29 παιδιά τού ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ σε ειδική εκδήλωση
"Καθαροί" της τοξικοεξάρτησης, κοιτάζουν με αισιοδοξία το μέλλον
Θεσσαλονίκη-(Ανταπόκριση Νατάσσα Καραθάνου)
Είναι ο Νίκος που «είναι καλά», η Ελένη, ο Μιχάλης, ο Σάκης, συνολικά
29 παιδιά τα οποία κατάφεραν μια πρώτη σημαντική νίκη στην μάχη της
εξάρτησης και το δήλωσαν συγκινημένοι σε ειδική τελετή, σε αίθουσα του
δημαρχείου Θεσσαλονίκης.
Μετά από δυόμιση χρόνια αγώνα, αναζητούν πλέον τη δική τους «ΙΘΑΚΗ»
μέσα από το στάδιο της κοινωνικής τους επανένταξης και επαγγελματικής
αποκατάστασης και δεν χάνουν την ελπίδα τους, παρά την οικονομική
κρίση.
«Με κάνατε ξανά άνθρωπο», «πριν από λίγα χρόνια γυρνούσα μόνος μου
στους δρόμους και ντρεπόμουν για την κατάστασή μου», «σας ευχαριστώ
γι΄αυτό που βλέπω κάθε μέρα, τον εαυτό μου μέσα από τον καθρέφτη όπως
δεν περίμενα ποτέ να τον δω», είναι μερικά από τα λόγια των μελών της
κοινωνικής επανένταξης του ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ. Οι «απόφοιτοι» εξέφρασαν
κυρίως την εκτίμησή τους σε όσους τους βοήθησαν μέσα στο πρόγραμμα
αλλά και στους γονείς που στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθειά τους κι ας
απουσίαζαν κάποιοι απ΄αυτούς, όπως παραπονέθηκαν τα παιδιά.
Παρόν στην τελετή και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης ο
οποίος αναφέρθηκε σε μια προεκλογική του υπόσχεση που δεν κράτησε, για
τυπικούς όπως εξήγησε, λόγους. Είχε υποσχεθεί ότι, αν εκλεγεί, η πρώτη
συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου θα γίνει σε χώρο της ΙΘΑΚΗΣ κάτι
που δεν κατάφερε να το τηρήσει λόγω των κανονισμών που υπάρχουν για
τον χώρο διεξαγωγής του δημοτικού συμβουλίου.
Στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΚΕΘΕΑ αλλά και στην
αγωνιώδη προσπάθειά του να μην κλείσει καμία Μονάδα του, αναφέρθηκε ο
πρόεδρός του, Γεράσιμος Νοταράς, σημειώνοντας ότι τον περασμένο
Αύγουστο, η κρατική επιχορήγηση κόπηκε κατά 51%.
«Επιπλέον, από το 2006 δεν έχει γίνει καμία πρόσληψη και αν και τα
τρία τελευταία χρόνια έχουν φύγει 50 υπάλληλοι, εντούτοις καμία από
τις 90 Μονάδες δεν έχει κλείσει, ούτε μειώθηκε η ποιότητα της
δουλειάς» τόνισε χαρακτηριστικά.
Το ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ, εκτός από την τελετή «αποφοίτησης», διοργάνωσε
και μια ημερίδα με θέμα «Εργασιακή επανένταξη εξαρτημένων
ατόμων, αδιέξοδα και προοπτικές» με αφορμή τη συμπλήρωση 29 χρόνων
προσφοράς στους εξαρτημένους και τις οικογένειές τους. Συγκεκριμένα,
από το ξεκίνημα του, το Νοέμβριο του 1983, έως και τον Οκτώβριο του
2012, πάνω από 11.500 εξαρτημένοι, μέλη οικογενειών και φίλοι ατόμων
που αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρήσης έχουν δεχτεί τις υπηρεσίες του ενώ
η τηλεφωνική γραμμή βοήθειας 1145 του ΚΕΘΕΑ, απάντησε σε 21.829
κλήσεις.
Ειδικότερα, στις δράσεις του προγράμματος, συμμετείχαν 4.500 ενήλικες
και 608 έφηβοι και νεαροί ενήλικες χρήστες ναρκωτικών ουσιών και
προσφέρθηκε ενημέρωση, συμβουλευτική και θεραπευτική υποστήριξη, σε
6.456 συγγενείς και φίλους εξαρτημένων ατόμων.
Πάντως, αυτό που συζητήθηκε και τονίστηκε ιδιαίτερα στην ημερίδα,
είναι ότι βασικό εργαλείο στην απεξάρτηση, αποτελεί η κοινωνική
επανένταξη και η επαγγελματική αποκατάσταση προκειμένου να «αντέχεται
να είναι κανείς καθαρός», όπως λένε οι ίδιοι οι πρώην χρήστες.
Είναι ενδεικτικό ωστόσο ότι από τους 29 «απόφοιτους», σύμφωνα με τον
υπεύθυνο του ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ, Βασίλη Καλαμπαλίκη, κάποιοι μόνο
παρακολουθούσαν επιδοτούμενα, ευρωπαϊκά προγράμματα κατάρτισης και
ελάχιστοι είχαν βρει δουλειά.
Οι εκδηλώσεις για τα 29 χρόνια της ΙΘΑΚΗΣ ολοκληρώθηκαν με την όπερα
"Μποέμ" του Τζάκομο Πουτσίνι από την Εθνική Λυρική Σκηνή, παράσταση
που δόθηκε δωρεάν για το ΚΕΘΕΑ στην αίθουσα δοκιμών της Κρατικής
Ορχήστρας Θεσσαλονίκης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|