|
| | | |
Τα κοινωνικά δίκτυα στη «μάχη» κατά της εξάπλωσης ασθενειών
Σικάγο
«Είμαι κρυωμένος». «Δεν αισθάνομαι καλά. Μάλλον έχω γρίπη». Καθημερινά, άνθρωποι εκδηλώνουν δημόσια τη δυσαρέσκειά τους εξαιτίας ενός κρυώματος στον κύκλο φίλων τους σε κοινωνικά δίκτυα. Αυτό το «παράπονο» μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο «εργαλείο» για την έρευνα σχετικά με την εξάπλωση ασθενειών, σύμφωνα με το CNN.
Όπως αναφέρει το αμερικανικό δίκτυο ενημέρωσης, ερευνητές του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς δημιούργησαν μια ειδική εφαρμογή, η οποία συλλέγει στοιχεία από αναρτήσεις που πραγματοποιούν οι χρήστες στο twitter, τα επεξεργάζεται και εμφανίζει αποτελέσματα σχετικά με την εξάπλωση ασθενειών σε διάφορες περιοχές των ΗΠΑ.
Με δεδομένο ότι αυτήν τη στιγμή οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια από τις σοβαρότερες περιόδους εξάπλωσης γρίπης των τελευταίων ετών, η εφαρμογή μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντική για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Τα στοιχεία που συγκεντρώνονται από τα κοινωνικά δίκτυα και τις μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο, σε συνδυασμό με τις επίσημες αναφορές από νοσοκομεία, ιατρικές κλινικές και ιδιώτες γιατρούς δίνουν μια αρκετά σαφή εικόνα για την εξέλιξη της κατάστασης.
Έτσι, το κοινό μπορεί να ενημερώνεται επαρκώς για την εξάπλωση του ιού και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, όπως να εμβολιαστεί προκειμένου να προστατευτεί. Επίσης, οι ευπαθείς ομάδες μπορούν να πάρουν επιπλέον προφυλάξεις για να μην εκτεθούν στον ιό.
Καθημερινά, πραγματοποιούνται κατά μέσο όρο περίπου 340 εκατομμύρια αναρτήσεις στο twitter. «Υπάρχει αρκετός χώρος για επιπλέον ενημέρωση για την ασθένεια, τον οποίο το twitter μπορεί να καλύψει» ισχυρίζεται ο καθηγητής Μαρκ Ντρέζντε, επικεφαλής της ομάδας ερευνητών του πανεπιστήμιου Τζονς Χόπκινς.
Στόχος των μελετητών είναι να μπορέσουν, αξιοποιώντας τα στοιχεία που προσφέρονται μέσω των κοινωνικών δικτύων, να προβλέψουν πού και πότε θα παρατηρηθεί έξαρση αντίστοιχων φαινομένων λόγω της εμφάνισης κάποιου ιού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|