|
| | | |
Αναλυτικά στοιχεία
Ο καρκίνος του πνεύμονα θα καταστεί η σημαντικότερη απειλή για τις γυναίκες
Παρίσι
Ο καρκίνος του πνεύμονα αναμένεται ότι μέχρι το 2015 θα εξελιχθεί στη σοβαρότερη απειλή για τις Ευρωπαίες, εκτοπίζοντας τον καρκίνο του μαστού, την ασθένεια που μέχρι τώρα ευθυνόταν για τους περισσότερους θανάτους γυναικών στην ήπειρο.
Λόγω και της γήρανσης του πληθυσμού, ο συνολικός αριθμός των θανάτων από καρκίνο θα συνεχίσει να αυξάνεται και θα φτάσει από το 1,23 εκατομμύριο θανάτους το 2009 στο 1,31 εκατομμύριο φέτος. Από τα θύματα του καρκίνου εντός του 2013 εκτιμάται ότι οι 737.000 θα είναι άνδρες και 576.000 γυναίκες, σύμφωνα με τη βρετανική επιστημονική επιθεώρηση Annals of Oncology.
Μολονότι στους άνδρες το ποσοστό θνησιμότητας από καρκίνο του πνεύμονα αναμένεται ότι θα μειωθεί κατά 6% φέτος σε σχέση με το 2009, στις γυναίκες θα αυξηθεί κατά 7%. Ο καρκίνος του πνεύμονα παραμένει η κυριότερη αιτία θανάτου από καρκίνο στους άνδρες και φέτος οι θάνατοι υπολογίζεται ότι θα πλησιάσουν τις 187.000, από 183.700 το 2009, με βάση τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάλυση των δεδομένων που παρείχαν οι 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο καρκίνος του μαστού θα παραμείνει και φέτος η κυριότερη αιτία θανάτου στις γυναίκες, με 88.800 θανάτους εντός του 2013 από 89.400 θανάτους το 2009. Όμως ο καρκίνος του πνεύμονα "θα γίνει η πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο στις γυναίκες από το 2015", εκτιμά ο Κάρλο Λα Βέκια, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης και καθηγητής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Ο καθηγητής αποδίδει το φαινόμενο αυτό στην αύξηση του καπνίσματος μεταξύ των γυναικών στις δεκαετίες του 1960 και '70 και στις συνέπειες αυτού του γεγονότος που εμφανίζονται πολλές δεκαετίες αργότερα.
Ο Λα Βέκια υποστηρίζει ότι οι θάνατοι γυναικών από καρκίνο του πνεύμονα ενδέχεται να μειωθούν μετά το 2020 επειδή τα τελευταία χρόνια οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν περιορίσει το κάπνισμα.
Ο καρκίνος του πνεύμονα έχει ήδη πάρει τα πρωτεία από τον καρκίνο του μαστού ως η κυριότερη αιτία θανάτου των γυναικών στη Βρετανία και την Πολωνία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|