Σε ηλικία 22 μηνών, στον Βίνι διαγνώστηκε νόσος παρόμοια με των Μπιλ Γκέιτς, Άλμπερτ Αϊνστάιν, Τζούλιαν Ασάνζ και πολλών άλλων ατόμων με υψηλές νοητικές ικανότητες. Πρόκειται για τη διάχυτη διαταραχή της ανάπτυξης (PDD-NOS), ένα είδος αυτισμού που χαρακτηρίζεται από υψηλή λειτουργικότητα.

Ήταν η μητέρα του Βίνι, η Σούμα Σινγκ, εκείνη που του έδωσε τα χρώματα και τον καμβά για πρώτη φορά, που παρατήρησε ότι το παιδί της αναστατωνόταν κάθε φορά που λερωνόταν. Αποφάσισε να προσπαθήσει για το αντίθετο αποτέλεσμα, φέρνοντας τον Βίνι αντιμέτωπο με τον «φόβο» του.

«Σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα, να του δώσω χρώματα. Τι ωραίος και δημιουργικός τρόπος να λερωθεί κανείς με χρώματα! Είναι πολύχρωμα και έχουν ευχάριστη αίσθηση» δηλώνει η Σούμα στον «Νέο Κόσμο».

Μόλις η Σούμα κοινοποίησε το έργο του γιου της μέσω Facebook και άλλων μέσων κοινωνική δικτύωσης, ο κόσμος έδειξε ενδιαφέρον, έκπληκτος με τις ικανότητες του παιδιού- καλλιτέχνη. Ο ιδιοκτήτης της Πινακοθήκης C, στο Fortitude Valley του Μπρισμπέιν, Τρόι Ουίλιαμς δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Ο τρόπος με τον οποίο ο μικρός καλλιτέχνης χρησιμοποιούσε τα χρώματα και η σύνθεση των έργων του συνάρπασε τον Ουίλιαμς και η πρώτη ατομική έκθεση του τρίχρονου Βίνι Μακρή ήταν πλέον γεγονός, τον περασμένο Απρίλιο. Για τα εγκαίνια της έκθεσης του Βίνι πουλήθηκαν όλα τα εισιτήρια: πάνω από 250 άτομα βρέθηκαν στη γκαλερί. Είκοσι πέντε από τα έργα του πωλήθηκαν, για περίπου $12.000 δολάρια Αυστραλίας. Το 10% του συνόλου των κερδών ήταν δωρεά των γονέων του Βίνι, της Σούμα και του Λεόν, στο Ίδρυμα για παιδιά με αυτισμό (AEIOU).

Στο διαμέρισμα της οικογένειας Μακρή στο Μπρισμπέιν, το μικρό μπαλκόνι έχει πλέον μετατραπεί σε στούντιο. Όταν ο νεαρός καλλιτέχνης εμπνέεται, πηγαίνει στο στούντιό του και αρχίζει να ζωγραφίζει. Και όπως συμβαίνει με όλους τους αληθινούς καλλιτέχνες, δεν μπορείτε να τον αναγκάσετε να το κάνει. Μερικές φορές, είναι στο στούντιο κάθε μέρα, ενώ άλλες φορές, απλά δεν νιώθει την ανάγκη να ζωγραφίζει για διάστημα εβδομάδων.