 |
|
|  |  |  | 
Πλούσιοι Κινέζοι αναζητούν αμερικανίδες παρένθετες μητέρες
Πεκίνο
Πλούσιοι Κινέζοι προσλαμβάνουν Αμερικανίδες για παρένθετες μητέρες δημιουργώντας έτσι μία μικρή αλλά αναπτυσσόμενη επιχείρηση για αμερικανικά βρέφη "κατά παραγγελία", έναντι 120.000 δολαρίων, για την κινεζική ελίτ.
Τα πρακτορεία παρένθετων μαμάδων στην Κίνα και στις ΗΠΑ είναι πρόθυμα να ικανοποιήσουν την επιθυμία των πλούσιων Κινέζων που έχουν πρόβλημα υπογονιμότητας και επιθυμούν να αποκτήσουν ένα μωρό μακριά από την πολιτική του ενός παιδιού που εφαρμόζει η Κίνα ή που επιθυμούν τα παιδιά τους να αποκτήσουν την αμερικανική υπηκοότητα.
Ένας άλλος λόγος είναι η μετανάστευση σύσσωμης της οικογένειας. Συγκεκριμένα, οι αμερικανοί πολίτες μπορούν να κάνουν αίτημα για Πράσινη Κάρτα για τους γονείς τους όταν κλείσουν τα 21 τους.
Για τον λόγο αυτό, οι αμερικανικές κλινικές τεχνητής γονιμοποίησης και τα πρακτορεία για παρένθετες μητέρες έχουν καθιερώσει ιστοσελίδες στην κινεζική γλώσσα και προσλαμβάνουν υπαλλήλους που μιλούν την κινεζική γλώσσα.
Στην Κίνα είναι παράνομη η χρήση παρένθετης μητέρας κι έτσι οι κινέζοι γονείς που αποκτούν παιδί με αυτόν τον τρόπο το κρατούν μυστικό, συχνά φτάνοντας στα άκρα με τις γυναίκες να προσποιούνται ότι είναι έγκυες...
Όλο και περισσότερες έγκυες Κινέζες ταξιδεύουν στις ΗΠΑ για να γεννήσουν ώστε να αποκτήσουν τα παιδιά τους αμερικανική υπηκοότητα.
Ένα μέσο "πακέτο" για παρένθετη μητέρα που προσφέρει κινεζικό πρακτορείο κυμαίνεται από 120.000 ως 200.000 δολάρια, γεγονός που σημαίνει ότι διατίθεται μόνο για πλούσιους Κινέζους.
Οι ενδιαφερόμενοι να γίνουν γονείς συνήθως καταβάλλουν στην παρένθετη μητέρα μεταξύ 22.000 και 30.000 δολάρια, ως αμοιβή στο πρακτορείο περίπου 17.000 με 20.000 δολάρια και νομικά έξοδα έως 13.000 δολάρια. Αν απαιτείται και ωοληψία, αυτό μπορεί να κοστίσει επιπλέον 15.000 δολάρια, ενώ τα έξοδα τοκετού και κύησης κυμαίνονται από 9.000 ως 16.000 δολάρια.
Μάλιστα, στις ΗΠΑ η πρακτική της παρένθετης μητέρας είναι τόσο ακριβή ώστε τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες Αμερικανοί γονείς έχουν καταφύγει στην Ινδία για τον λόγο αυτόν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
