Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Έλληνας δημιούργησε το καλύτερο κοκτέιλ του κόσμου



Αθήνα

Με ποια συστατικά μπορεί να φτιαχτεί το καλύτερο κοκτέιλ του κόσμου; Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα έδωσε ο Παναγιώτης Γκοβάτσος, ο οποίος χρησιμοποίησε λικέρ, βότκα, αλλά και γεύσεις και αρώματα που θυμίζουν Ελλάδα για να δημιουργήσει ένα κοκτέιλ που απέσπασε το πρώτο βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Κοκτέιλ.

 Ο λόγος για το κοκτέιλ «Skyfall ΙΙ», με το οποίο ο Παναγιώτης Γκοβάτσος εντυπωσίασε τους κριτές του 39ου Παγκόσμιου Διαγωνισμού Κοκτέιλ της Διεθνούς Ένωσης Bartenders και απέσπασε το χρυσό μετάλλιο ανάμεσα στους συμμετέχοντες από 56 χώρες όλου του κόσμου.

«Το ποτό που αιχμαλωτίζει όλα τα αρώματα της φύσης, από φρούτα και βότανα μέχρι μπαχαρικά, αποτελεί την καλύτερη επιλογή. Η νέα τάση της εποχής, που πραγματικά όμως αξίζει, είναι η χρήση σπιτικών - παραδοσιακών λικέρ, βοτάνων, μπαχαρικών και φρέσκων αρωμάτων, που μπορούν να αναδείξουν χυμούς, να δημιουργήσουν δροσιστικά κοκτέιλ», εξηγεί  ο Παναγιώτης Γκοβάτσος.

«Για αυτόν ακριβώς το λόγο, το κοκτέιλ που επέλεξα για τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό βασιζόταν σε αρώματα και γεύσεις που θυμίζουν Ελλάδα. Βασικό συστατικό, είναι το λικέρ ιβίσκου που αναδύει ένα υπέροχο άρωμα που σε συνδυασμό με τη βότκα που χρησιμοποίησα χαρίζουν μια αρμονία γεύσεων, αρωμάτων και χρώματος», προσθέτει.

Το κοκτέιλ αποτελεί εξέλιξη του «Skyfall», με το οποίο ο ίδιος κέρδισε την πρώτη θέση στον 18ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κοκτέιλ τον περασμένο Φεβρουάριο. «Το Skyfall που κέρδισε την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο, ήθελα να το πίνουν και να αφήνει μία ξεχωριστή γεύση και υφή. Το Skyfall II, που είναι η εξέλιξη του πρώτου, αποτελεί την απόλυτη αποκορύφωση χρωμάτων και γεύσεων. Η μοναδική πολυπλοκότητα τόσων γεύσεων κερδίζει και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους», επισημαίνει ο κ. Γκοβάτσος.

Η επιλογή του ονόματος για τα κοκτέιλ που εντυπωσίασαν στον ελληνικό και στο διεθνή διαγωνισμό δεν είναι τυχαία, αλλά παραπέμπει στην ομότιτλη ταινία του Τζέιμς Μποντ και το τραγούδι της Αντέλ. Ευχή του είναι οι δημιουργίες του να παραμείνουν κλασικής αξίας και να αντέξουν στη δοκιμασία του χρόνου, όπως και οι ταινίες του Τζέιμς Μποντ.

Ο Παναγιώτης Γκοβάτσος γεννήθηκε στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, αλλά σε μικρή ηλικία ήρθε με την οικογένειά του στη Μονεμβασιά, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία