|
| | | |
Πρόγραμμα Αυτοεκτίμησης για ΠΑΙΔΙΑ
«Αυτoεκτίµηση, Εκπαίδευση Αξιών, Προετοιµασία για την Επαγγελµατική Ζωή»
της ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΠΡΕΚΑΤΕ
Αθήνα
Η αυτοεκτίμηση αποτελεί μια αρετή με τόση σημασία στη ζωή του ενηλίκου, ώστε η έλλειψή της αντανακλάται και στις προσωπικές και στις επαγγελματικές του σχέσεις, δυσχεραίνοντας την καθημερινότητα και οδηγώντας ενίοτε σε σοβαρές ψυχολογικές εκδηλώσεις. Το βιβλίο αυτό προτείνει ένα σύγχρονο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα που αποσκοπεί στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του παιδιού, το οποίο μπορεί να διδαχθεί είτε στην τάξη είτε στο σπίτι σε συνεργασία με τους γονείς.
Η συγγραφέας εισάγει την έννοια της αυτοεκτίμησης –με όλες τις συνδηλώσεις και τις επιδράσεις της στην αυτοπεποίθηση, την εικόνα του σώματος, τον σεβασμό προς τους άλλους, και τους στόχους του παιδιού–, και συνεχίζει με την ανάλυση μιας σειράς αξιών που θα βοηθήσουν το παιδί να αναπτύξει υγιείς σχέσεις με τα κοντινά του πρόσωπα αλλά και ισχυρές βάσεις για το επαγγελματικό του μέλλον.
Ακολουθούν βιωματικές δραστηριότητες στις οποίες καλείται να συμμετάσχει το παιδί, οι οποίες έχουν ως στόχο να επιβεβαιώσουν στην πράξη αυτά που έμαθε μέσα από συζητήσεις και παιχνίδια, καθώς και κατάλληλα προσαρμοσμένοι μύθοι του Αισώπου τους οποίους μπορούν να παρουσιάσουν τα παιδιά στην τάξη.
Η φιλοδοξία της συγγραφέως είναι να βοηθήσει το παιδί να καταλάβει ότι μια υγιής και κατά το δυνατόν σταθερή εικόνα εαυτού απαιτεί μεν προσπάθεια και συνεχή επαγρύπνηση απ’ τη μεριά του, αλλά από την άλλη μπορεί να οδηγήσει με δημιουργικό και χαρούμενο τρόπο στο χτίσιμο μιας προσωπικότητας που γνωρίζει και αγαπάει τον εαυτό της, πράγμα που αποτελεί εχέγγυο για πιο ευτυχισμένες σχέσεις στο μέλλον.
viii+82 σελίδες 14x21
Μαλακό εξώφυλλο 2013
ΙSBN: 978-960-452-173-9
Τιμή (με Φ.Π.Α.): 12,00 ΕΥΡΩ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|