|
| | | |
Οι ταινίες "12 χρόνια σκλάβος" και "Νεμπράσκα" με τις περισσότερες υποψηφιότητες στα αμερικανικά Independent Spirit Awards
Λος Αντζελες
Η πολλά υποσχόμενη κινηματογραφική ταινία με τίτλο "12 Years A Slave" ( 12 χρόνια σκλάβος) κυριαρχεί στις υποψηφιότητες για τα αμερικάνικα ανεξάρτητα βραβεία Independent Spirit Awards ακολουθούμενη από τη μαύρη κωμωδία με τίτλο Νεμπράσκα. Τα ανεξάρτητα βραβεία αναγνωρίζουν παραγωγές με προϋπολογισμό κάτω από 20 εκατομμύρια δολάρια και μέσα από αυτές τις ταινίες έχουν βγει πολλοί διεκδικητές των Oscar τα τελευταία χρόνια.
Το ιστορικό δράμα "12 Years a Slave" μια οδυνηρή ιστορία ενός ελεύθερου μαύρου o οποίος πωλείται ως σκλάβος, διεκδικεί επτά υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων αυτό της σκηνοθεσίας για τον βρετανικής καταγωγής σκηνοθέτη Στιβ Μακ Κουίν, toy καλύτερου πρώτου αντρικού ρόλου για τον ηθοποιό Τσιούετελ Ετζίεφορ και του πρώτου γυναικείου ρόλου για την ηθοποιό Λουπίτα Ναιόνγκο. Η ταινία παραγωγής της Fox Searchlight Pictures έχει κερδίσει επαίνους από τους κριτικούς και είναι ήδη ένα "καυτό" όνομα ακόμη και για την κούρσα των βραβείων Όσκαρ.
Η ταινία Νεμπράσκα μια "σαρωτική" μελαγχολική ασπρόμαυρη κωμωδία για έναν ετοιμοθάνατο, έχει έξι υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένων της σκηνοθεσίας για τον Αλεξάντερ Πέιν, του πρώτου αντρικού ρόλου για τον Μπρους Ντέρν και του κωμικού Γουίλ Φόρτε για τον δεύτερο αντρικό ρόλο. Ο 77χρονος Ντέρν κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών .
Στην κατηγορία καλύτερης ταινίας στα Independent Spirit Awards εκτός των "12 Years Α Slave" και της " Νεμπράσκα" υποψήφιες είναι επίσης η ιδιόμορφη κωμωδία "Frances Ha", το "παραμύθι" επιβίωσης του Ρόμπερτ Ρέντφορντ "All Lost" και η ταινία των αδελφών Κοέν "Inside Llewyn Davis".
Η Κέιτ Μπλάνσετ για την ταινία του Γούντι Άλλεν "Blue Jasmine" η Τζούλι Ντέλμπι για το "Before Midnight", η Γκάμπι Χόφμαν για το "Crystal Fairy", η Μπρι Λάρσον για το "Short Term 12" και η Σαλίν Γούντλει στο "The Specacular Now" είναι υποψήφιες στην κατηγορία καλύτερες γυναίκες ηθοποιοί.
Τα βραβεία, στα οποία ψηφίζουν τα μέλη του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, θα δοθούν κατά τη διάρκεια γεύματος που θα παραθέσει ο κωμικός Πάτον Όσβαλντ σε μια σκηνή στην παραλία της Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια , την 1η Μαρτίου του 2014 , μια μόλις ημέρα πριν την φαντασμαγορική τελετή των Όσκαρ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|