Το μνημείο αυτό το τοποθέτησαν οι Αλβανοί ψηλά στα Ακροκεραύνεια όρη, στον αυχένα Λογαρά, στον δρόμο Χιμάρα - Αυλώνα, εκεί όπου ήσαν τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία το 1912 - 1917. Η επιγραφή στο μνημείο είναι στα αλβανικά και μεταφράζεται:

   «Ο λαός της περιοχής των Δουκάτων (Dukati) μαζί με τις δυνάμεις της κυβέρνησης της Αυλώνας αμυνθήκαμε για την ανεξαρτησία από την επίθεση των σωβινιστών Ελλήνων».

    Φορέας που ανέγειρε το μνημείο δεν αναφέρεται.  

 Στις 5 Νοεμβρίου 1912 στα πλαίσια του 1ου Βαλκανικού Πολέμου ο Σπυρομήλιος απελευθέρωσε με απόβαση την Χιμάρα από τον Οθωμανικό ζυγό. Οι Οθωμανικές δυνάμεις αντεπιτέθηκαν, όμως το σώμα του Σπυρομήλιου που αποτελείτο κυρίως από Κρήτες και Χιμαριώτες εθελοντές αναχαίτισαν τους Οθωμανούς και έφτασαν έως τον αυχένα Λογαρά. Όμως η Ιταλία απαίτησε με τελεσίγραφο, ο Ελληνικός στρατός να μην προχωρήσει πέρα του Λογαρά διαφορετικά η Ιταλία θα θεωρούσε την ενέργεια αυτή εχθρική (η Ιταλία ήθελε την περιοχή της Αυλώνας για τον εαυτόν της).

     Έτσι ο Σπυρομήλιος λαβαίνει τηλεγράφημα από τον Βενιζέλο πως «λόγοι ύψιστου εθνικού συμφέροντος επιβάλλουν να μην προχωρήσετε πέρα του Λογαρά». Και έτσι σταμάτησε η ελληνική προέλαση, διαφορετικά δεν ξέρουμε μέχρι που θα είχε φθάσει η ελληνική ορμή.

     Λοιπόν, όταν ο Σπυρομήλιος αποβιβαζόταν στην Χιμάρα η Αλβανία δεν είχε ακόμα δημιουργηθεί. Ο πόλεμος ήταν ελληνοτουρκικός και οι «σωβινιστές» Έλληνες δεν ήσαν παρά μαχητές που απελευθέρωναν την πατρίδα τους μετά από αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας.

     Αυτά, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, και αν οι Δουκατινοί, οι Αυλωνίτες και όσοι άλλοι θέλουν, ενδιαφέρονται να μάθουν κάτι περισσότερο, ας κάνουν ένα τεστ DNA, ίσως κάτι απρόσμενο να μάθουν.