 |
|  |  |  | 
Η συνάντηση της Αθήνας
Γράφει ο Δρ. Χαράλαμπος Γκόλιας (*)
Αθήνα
Τέσσερις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, με την εμπιστοσύνη των λαών της Γηραιάς Ηπείρου στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα να κλονίζεται και στις περισσότερες χώρες να προελαύνουν οι αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις, ο Nouvel Observateur και η «Καθημερινή» διοργανώνουν σήμερα και αύριο ένα μεγάλο συνέδριο στην Αθήνα, με θέμα «Τολμήστε για τη Δημοκρατία». Σε αυτό θα συμμετάσχουν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Σημίτης, Γκι Φερχόφσταντ του Βελγίου και Μάσιμο ντ’ Αλέμα και Μάριο Μόντι της Ιταλίας.
Σε πολλές χώρες ο λαϊκισμός κερδίζει στα σημεία και η αποχή από τις ευρωεκλογές κινδυνεύει να φτάσει σε ύψη ρεκόρ….
«Η Συνάντηση της Αθήνας», που θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο, θα ανοίξει σήμερα στις 5 το απόγευμα με συζήτηση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου, του επιτρόπου Εσωτερικής Αγοράς και Υπηρεσιών, Μισέλ Μπαρνιέ, και του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας, Τιερί Ρεπεντέν. Στα πάνελ του συνεδρίου θα συμμετάσχουν, μεταξύ άλλων, η Ελληνίδα επίτροπος Μαρία Δαμανάκη, οι υπουργοί Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης και Τουρισμού Ολγα Κεφαλογιάννη, όπως και οι πρώην υπουργοί Ντόρα Μπακογιάννη, Τάσος Γιαννίτσης, Μπερνάρ Κουσνέρ κ.ά.»
(Kathimerini.gr 6/2/14.)
Τρέξτε: Όλα τα φρούτα: απ’ όλα έχει ο μπαξές: Τρέξτε να πάρετε φρέσκια Δημο-κρατία. Την προσφέρουν στη «λαϊκή» του Μέγαρου Μουσικής, οι έντιμοι βιοπαλαιστές μικροπαραγωγοί: Πάρτε, «Δημο-κρατία», των «μνημονίων» και των «πλεονασμάτων-ψιχίων» από «στυμμένες λεμονόκουπες» του Σαμαρά, «των εξοπλιστικών προγραμμάτων», «των μιζών» και της «λεηλασίας» του χρηματιστηρίου του Σημίτη, του «εξαιρετικά ευφυούς» Βενιζέλου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ του 4% σήμερα, δηλαδή του πρωτομάστορα της «σύνταξης» των «μνημονίων», και της «σύνταξης» της τελευταίας αναθεώρησης (μαζί με τον Ι. Βαρβιτσιώτη της ΝΔ) του κουρελόχαρτου της διεφθαρμένης κομματοκρατίας που επιγράφεται «Σύνταγμα της Ελλάδας», του Κυριάκου Μητσοτάκη με τα πρωτοσέλιδα απλήρωτα τιμολόγια της Ζήμενς, της Ντόρας Μπακογιάννη της συνομιλήτριας του Χριστοφοράτου της Ζήμενς, του «αυλικού» Τάσου Γιαννίτση («Σημιταριό» κατά Πάγκαλον)…: «Γιάννης κερνάει «δημοκρατία» και Γιάννης πίνει».
Δυστυχώς: Αυτή είναι η «δημοκρατία» στον τόπο μας, στον τόπο που γέννησε την ιδέα της Δημο-κρατίας, και το αναγνωρίζουν αυτό όλοι παγκόσμια, αλλά όπως και ισχυρίζομαι και θα καταδεικνύω εδώ σ’ αυτά τα άρθρα, και σ’ όλα, δυστυχώς, τα κράτη-έθνη του κόσμου. Η ανάγκη της «γνήσιας αληθινής Δημο-κρατίας» είναι πανανθρώπινη. Το «τί» και το «πώς» γι’ αυτή, σε προσεχή, εδώ, λεπτομερώς, πάντα κατά την άποψή μου, άρθρα μου. Σήμερα αρκούμε να σημειώσω επιγραμματικά: «Επιστημονικά, συνταγματικά, νομοθετικά, θεσμικά, κατοχυρωμένη «Αξιοκρατική Αδιάφθορη Δημο-κρατία.»», «Ειρηνική επανάσταση τώρα. Ούτε σταγόνα αίματος, να μην ανοίξει ρουθούνι», και «Κομματικά ελεύθεροι όλου του κόσμου ενωθείτε: Για μια γνήσια, αληθινή Δημο-κρατία».
(*) Ο κ. Χαράλαμπος Τ. Γκόλιας, είναι:
- Φυσικός του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 1959.
- Πολιτικός Μηχανικός του Ε.Μ.Πολυτεχνείου 1967.
- Διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών 2006.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|