 |
|
|  |  |  | 
Δύο ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Πόρτο
Αθήνα - (Ανταπόκριση Νατάσα Δομνάκη)
Δύο ελληνικές ταινίες, διαγωνίζονται στην Πορτογαλία, στο 34ο διεθνές Φεστιβάλ Κινηματόγραφου του Πόρτο (Φαντασπόρτο), που θα διεξαχθεί από 28 Φεβρουαρίου έως 9 Μαρτίου.
Στο επίσημο διαγωνιστικό βρίσκεται η μικρού μήκους «Το Πέρασμα» του Γιώργου Λαμπρόπουλου και στο τμήμα της Εβδομάδας Σκηνοθετών, η πολυταξιδεμένη ταινία της Ελίνας Ψύκου «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά», με πρωταγωνιστή έναν τηλεοπτικό παρουσιαστή, ο οποίος αισθανόμενος ότι η καριέρα του βρίσκεται σε κάμψη, επινοεί την απαγωγή του και τρυπώνει σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο πολυτελείας.
Στο «Πέρασμα», σύμφωνα με το δελτίο τύπου της ταινίας, «ένας άντρας, με ταλαιπωρημένα ρούχα ιερωμένου, φτάνει σε έναν κλειστό διάδρομο μιας ανοιχτής αποθήκης από containers. Ένα Clark τον περιμένει με αναμμένη τη μηχανή. Ο άντρας βγάζει τα ρούχα του και ανεβαίνει στο Clark. Το μηχάνημα ξεκινάει και μεταφέρει τον άνδρα, διασχίζοντας τον ατελείωτο διάδρομο, μέχρι που χάνεται. Όταν επανεμφανίζεται, χωρίς τον 'Αντρα, παίρνει την αρχική του θέση στον διάδρομο, περιμένοντας τον επόμενο. Μπροστά από την είσοδο του ατελείωτου λαβυρίνθου από containers, μια ουρά ανθρώπων περιμένουν τη σειρά τους...»
Στο Φεστιβάλ του Πόρτο, συμμετέχουν νέοι σκηνοθέτες και δυνάμεις του ανεξάρτητου κινηματογράφου από 33 χώρες.
Περιλαμβάνει επτά τμήματα με κάθε είδους ταινίες, και με ιδιαίτερη έμφαση στις ταινίες φαντασίας. Σε αυτή την κατηγορία ειδικά φέτος περιλαμβάνει 22 ταινίες μεγάλου και 17 ταινίες μικρού μήκους.
Κάθε χρόνο προβάλλονται σχεδόν 200 ταινίες, γίνονται παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις τέχνης και φωτογραφίας, καθώς και θεατρικές παραστάσεις με σκηνοθέτες, παραγωγούς, ηθοποιούς και επισκέπτες να δημιουργούν κάθε χρόνο μία πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα με την παρουσία τους.
Μάλιστα φέτος θεσπίστηκαν δύο νέα τμήματα, το Fantas Classics, όπου παρουσιάζονται remastered εκδόσεις κλασικών ταινιών και το Industry screenings, όπου δίνεται η ευκαιρία σε παραγωγούς και πράκτορες πωλήσεων να προβάλλουν ταινίες της αρεσκείας τους.
Στη φετεινή κριτική επιτροπή του επίσημου διαγωνιστικού, είναι μέλος και ο Έλληνας σκηνοθέτης και παραγωγός Βασίλης Μαζωμένος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
