|
| | | |
Σύναξη νεοναζί σε γαλλικό χωριό για να γιορτάσουν την 125η επέτειο από τη γέννηση του Αδόλφου Χίτλερ
Στρασβούργο
Περισσότεροι από 200 νεοναζί συγκεντρώθηκαν στην Αλσατία, στην ανατολική Γαλλία, για μια «ιδιωτική βραδιά» με την ευκαιρία της επετείου γέννησης του Αδόλφου Χίτλερ.
Στη συγκέντρωση αυτή πήραν μέρος περισσότεροι από 200 άνθρωποι που ήρθαν από τη Γαλλία, τη Γερμανία, αλλά και την Ιταλία, η οποία διοργανώθηκε σε μια δημοτική αίθουσα στο Ολτίνγκ, ένα χωριό στα σύνορα με τη Γερμανία και την Ελβετία, την οποία είχαν νοικιάσει για την περίσταση, ανακοίνωσε η αστυνομία.
Η βραδιά αυτή διοργανώθηκε μία ημέρα πριν την 125η επέτειο από τη γέννηση του Χίτλερ, στις 20 Απριλίου 1889.
Οι διοργανωτές είχαν λάβει την άδεια του δημάρχου αυτού του χωριού των 700 κατοίκων να νοικιάσουν τη δημοτική αίθουσα για να γιορτάσουν «κάποια γενέθλια, χωρίς να δώσουν άλλες διευκρινίσεις», εξήγησαν οι αστυνομικοί.
«Ο δήμαρχος του Ολτίνγκ δεν γνώριζε τον νεοναζιστικό χαρακτήρα της συγκέντρωσης. Νοίκιασε την αίθουσα χωρίς να γνωρίζει τους σκοπούς των διοργανωτών», πρόσθεσε η ίδια πηγή.
Η αστυνομία διευκρίνισε ότι ενημερώθηκε για τη συγκέντρωση το ίδιο βράδυ, αφού έλαβε κάποιες πρώτες πληροφορίες από τη γαλλική πλευρά τις οποίες επιβεβαίωσαν οι γερμανικές αρχές. «Όλα έγιναν γνωστά το βράδυ. Όταν φτάσαμε οι άνθρωποι είχαν ήδη μπει στην αίθουσα», ανέφερε.
Οι αστυνομικοί δήλωσαν ότι ήταν παρόντες «στα περίχωρα του χωριού και έξω από την αίθουσα» χωρίς να ελέγξουν την ταυτότητα των παρευρισκομένων.
«Από νομικής άποψης θα ήταν περίπλοκο να ακυρωθεί η βραδιά. Στόχος ήταν να διατηρηθεί η ηρεμία και η γαλήνη του χωριού», πρόσθεσαν.
Η εν λόγω βραδιά είχε ανακοινωθεί, κυρίως μέσω του Διαδικτύου, πολλούς μήνες νωρίτερα. Το φυλλάδιο που συνόδευε την ανακοίνωση ανέφερε ότι στη βραδιά θα παίξουν μουσική πολλά ροκ συγκροτήματα, χωρίς όμως να λέει ως την τελευταία στιγμή τον χώρο της συνάντησης και αναφέροντας απλώς μια διαδικτυακή διεύθυνση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|