Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Κλεμμένη Άνοιξη», ένα βιβλίο - χρονικό της κρίσης, με τα μάτια Σουηδής δημοσιογράφου



Αθήνα - (Ανταπόκριση Κώστας Μαρδάς)

Τα στερεότυπα του Ευρωπαϊκού τύπου, για τον δήθεν «τεμπέλη Έλληνα που συνταξιοδοτείται σε… νεαρή ηλικία και θέλει να τον πληρώνουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι», κονιορτοποιεί η Σουηδέζα δημοσιογράφος Kάϊσα Έκις Έκμαν στο βιβλίο της με τον τίτλο «Κλεμμένη Άνοιξη» που κυκλοφόρησε στην πατρίδα της και πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Κέδρος. (Μετάφραση Κατερίνας Φέτση ). Αφού πηγαινοερχόταν επί δύο χρόνια στη χώρα μας συνομιλώντας με απλούς πολίτες αλλά και αξιωματούχους του κράτους ,έγραψε ένα χρονικό 405 σελίδων με μορφή αφηγηματικής ανάλυσης για την ελληνική θεραπεία- σοκ. Η 34 χρονη συνεργάτιδα της μεγαλύτερης σουηδικής καθημερινής εφημερίδας Dagens Nyheter έφθασε στην Αθήνα το 2011, έζησε από κοντά τη ζωή νέων ανέργων , είδε το κίνημα των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, μελέτησε κείμενα επίσημα, διάβασε φυλλάδια ανατρεπτικά και δίνει μια αποστομωτική απάντηση στους παραπληροφορημένους συμπατριώτες της «για την τριακοστή τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου- που κάποτε είχε το μικρότερο ποσοστό αυτοκτονιών σε όλη την Ευρώπη»…

Από τις πρώτες ήδη σελίδες καταπιάνεται με το «παραμύθι των τεμπέληδων», αναφέροντας πως ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας Άντερς Μποργκ είχε δηλώσει πολλές φορές ότι «Οι Έλληνες παίρνουν σύνταξη στα σαράντα και δεν είναι σωστό οι Σουηδοί φορολογούμενοι να πληρώνουν γι΄αυτούς». Επίσης: Ο Ρίτσαρντ Σβαρς στο κύριο άρθρο της εφημερίδας της έγραφε ότι «Οι Έλληνες κάθονται και πίνουν τον καφέ τους κάτω από τις ελιές θεωρώντας πως έχουν δικαίωμα να μοιράζονται το ίδιο νόμισμα με τους Γερμανούς». Ακόμη: Ο δημοσιογράφος Γιούαν Νόρμπεργκ επαναλάμβανε στα άρθρα του ότι «το ελληνικό κράτος παρείχε ετησίως μια βδομάδα διακοπών με στέγη και διατροφή σε 100.000 Έλληνες». Η συγγραφέας εξηγεί πως ρώτησε αρμόδιους και έμαθε ότι οι πόροι αυτού του προγράμματος δεν ήταν κρατικοί, αλλά προερχόταν από τις κρατήσεις των εργαζομένων, κάτι που παρέλειψε να γράψει ο συνάδελφός της.

Τη σημαία της παραπλανητικής εικόνας για τον Έλληνα- τονίζει- σήκωσε η γερμανική εφημερίδα Bild με ειδικό απεσταλμένο στην Αθήνα, οι ανταποκρίσεις του οποίου αναδημοσιευόταν άκριτα – « σαν χιονοστιβάδα»- από τις σοβαρές εφημερίδες της Ευρώπης και μεταδιδόταν χωρίς διασταύρωση στοιχείων από τα μεγάλα δυτικοευρωπαϊκά κανάλια. Η Bild – υπογραμμίζει η συγγραφέας- έφθασε μάλιστα στο σημείο να προτείνει στους αναγνώστες της να παίξουν το παιχνίδι του «τεμπέλη Έλληνα» σε ένα ταμπλό όπου τα πιόνια κινούνταν από θέση σε θέση πίνοντας ούζο και χορεύοντας συρτάκι.

Η Έκμαν παραθέτει σωρεία στοιχείων για να ανατρέψει την «τρομοκρατική διασπορά γκροτέσκων παραμυθιών», αποδεικνύοντας ότι «οι Έλληνες είναι οι πιο εργατικοί πολίτες της Ευρώπης», αφού: Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης και της Eurostat, η μέση εβδομαδιαία εργασία στην Ελλάδα είναι 42, 2 εργατικές ώρες, ενώ στην Ευρώπη είναι 37, 4 και στη Σουηδία 36,5 ώρες. Οι βασικοί μισθοί πριν την κρίση ήταν οι χαμηλότεροι όλης της Ευρώπης : 996 ευρώ. Χωρίς να αρνείται ότι, πράγματι, υπάρχει φοροδιαφυγή, διαφθορά και σπατάλη, αλλά και δυνατότητα πρόωρων συντάξεων, αναφέρει πως η μέση πραγματική ηλικία συνταξιοδότησης το 2009 ήταν τα 61, 5 έτη, δηλαδή κάτω από τη ευρωπαϊκή μέση ηλικία που ήταν 61, 1 έτη. Όσον αφορά το πολυσυζητημένο «μεγάλο κράτος» είναι αποκαλυπτική: «Το ελληνικό δημόσιο δεν φτάνει σε καμία περίπτωση το σουηδικό, στο οποίο εργάζεται το 30 % του πληθυσμού της Σουηδίας».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία