Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ποιητική Συλλογή "Ψυχές της φύσης"

των Ιωάννη Ζήση & Ιωάννας Μουτσοπούλου



Αθήνα

Συγγραφείς: Ιωάννης Ζήσης, Ιωάννα Μουτσοπούλου

Θέμα: Ποίηση

Εκδότης: Αειφορία - ΜΚΟ Σόλων

Επιμέλεια: Άννα Μανδάλου

Σελίδες: 264

ISBN: 978-960-97300-0-6

Δέσιμο: Σκληρή Βιβλιοδεσία

Διαστάσεις: 17x24cm


"Στην ποιητική συλλογή «Ψυχές της Φύσης» θέλουμε να σταθούμε με συνέπεια, ευστοχία και γλαφυρότητα στη λογική της ανάγκης να αναγνωρίσουμε στην υποταγμένη φύση το δικαίωμα της ζωής και της ψυχής.  Θέλουμε να αναγνωρίσουμε με χαρά την «άλλη ζωή», την ετερότητα, να δούμε την υπερβατικότητά της και, έτσι, να αποκαταστήσουμε την ενότητα του εαυτού με τον κόσμο. Όχι σαν στήριγμα του εαυτού μας, αλλά επειδή ο ίδιος ο εαυτός - κατά βάση, το «είναι» - είναι ενότητα, εάν, βεβαίως, συμφωνούμε ότι ο αληθινός Εαυτός είναι η σύνθεση της ζωής χωρίς τις ενδιάμεσες, διαμεσολαβητικές μας κοινωνικές, ψυχολογικές και πολιτισμικές αυταπάτες. Έτσι, λοιπόν, τελικά μισεί τον εαυτό του εκείνος που μισεί τη φύση, ενοχλούμενος από τη λυρική καταλλαγή της.

Τα ποιήματα επιδιώκουν να μιλήσουν για την άλαλη ή, καλύτερα, την ανερμήνευτη νόηση και ψυχή, η οποία ενοικεί παντού, καθώς τη συνωμοσία του λόγου την πραγματοποίησε τόσο ολοκληρωμένα μόνον το ανθρώπινο είδος, ως πράξη εξουσίας απέναντι στην ομιλούσα Σιγή και την κρυπτολαλιά της ψυχής του κόσμου. ... Είναι καιρός πια να υπηρετήσουμε τη φύση και τα όντα της στην ανελιγμένη ανάκτηση της εδεμικότητας με τη μέγιστη αβλάβεια και εξελικτικότητα.

Κάθε τέχνη οφείλει να συμβάλει σε αυτό. Ιστορικά, η καλλιτεχνική και, συνεπώς, η ποιητική αναφορά στο περιβάλλον και τη φύση είναι το πιο αρχέγονο αφετηριακό πεδίο αισθητικής και νοηματικής δημιουργίας. Η ποίηση παραμένει όχι μόνον βήμα επικοινωνίας, αλλά και ευθύνης για όλους μας. Είναι μια ευχή ψυχής σε ένα δύσκολο κόσμο και σε δύσκολους καιρούς." (απόσπασμα από το βιβλίο)

Ø  Με το βιβλίο διατίθεται δωρεάν cd ήχου, το οποίο περιλαμβάνει απαγγελίες 15 ποιημάτων.

Ø  Απαγγελίες: Αλέξανδρος Σταυράκης, Έμμυ Στυλιανίδη, Κωνσταντίνος Τσάκωνας, Νικήτας Τσακίρογλου.

Ø  Μουσική & ηχητική σκηνοθεσία: «Σόλων για τη σύνθεση και τον οικολογικό πολιτισμό στον 21ο αιώνα.»

Σημείωση: Στην παρούσα έκδοση, το ποίημα “Φως” ήταν η μοναδική ελληνική συμμετοχή στο διεθνές Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Santiago De Compostella στην Ισπανία και διακρίθηκε στις 10 καλύτερες στην κατηγορία ντοκιμαντέρ, για το έτος 2010.

Επίσης, αποσπάσματα από τα ποιήματα της παρούσας συλλογής απαγγέλθηκαν, από ηθοποιούς, καθώς συμπεριελήφθησαν από τον συνθέτη Πασχάλη Τόνιο στη θεματική μουσική παράσταση «Ένα Τραγούδι για το Περιβάλλον», που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης το 2009, στον αρχαιολογικό χώρο των Δυτικών Λόφων Μουσών, Πνύκας και Νυμφών το 2011, καθώς, και στο Κατράκειο θέατρο της Νίκαιας το 2013.

http://www.youtube.com/watch?v=fhn74Svhem4  
http://www.youtube.com/watch?v=vntL-YKczAg

_______
Τηλ. 2231051240
Κιν. 6980861667, 6980862071

Ιστοσελίδα ποίησης: www.poiisi.gr 
Ελληνική ιστοσελίδα:
www.solon.org.gr
Αγγλική ιστοσελίδα: www.solonsynthesis.org



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία