 |
|  |  |  | 
Νότια Αφρική
Το 25% των νεών μολύνσεων από τον ιό HIV στη χώρα αφορά νεαρές γυναίκες
Γιοχάνεσμπουργκ
Το ένα τέταρτο των μολύνσεων από τον ιό HIV στη Νότια Αφρική αφορά έφηβες και νεαρές γυναίκες 15-24 ετών, ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της χώρας Σίριλ Ραμαφόζα.
Στη χώρα, όπου το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε στα 61 χρόνια το 2012 χάρη στη διανομή αντιρετροϊκών φαρμάκων έναντι των 53 ετών που ήταν το 2006, υπάρχουν 6,4 εκατομμύρια οροθετικοί, σημείωσε ο Ραμαφόζα, ενώ καταγράφονται «περίπου 400.000 νέες μολύνσεις κάθε χρόνο».
«Το ένα τέταρτο των νέων μολύνσεων αφορά νέες γυναίκες από 15 ως 24 ετών», υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής, κάτι που σημαίνει ότι περισσότερες από 2.700 Νοτιοαφρικανές μολύνονται κάθε ημέρα.
«Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος του AIDS είναι τεράστιο», επεσήμανε ο ίδιος, θέτοντας ως στόχο το τριπλό 90%: «το 90% των Νοτιοαφρικανών να ελεγχθεί για τον ιό HIV, το 90% των οροθετικών να λαμβάνει θεραπεία και το 90% όσων λαμβάνουν θεραπεία να είναι χωρίς ιικό φορτίο ως το 2030».
Ως μεθόδους προσωπικής πρόληψης ο Ραμαφόζα αναφέρθηκε στη χρήση προφυλακτικών, τη μονογαμία και την έναρξη σε μεγαλύτερη ηλικία των σεξουαλικών επαφών.
«Μια πρόσφατη έρευνα αναφέρει ότι δύο εκατομμύρια Νοτιοαφρικανοί που ζουν με τον ιό HIV δεν το γνωρίζουν», υπογράμμισε, ενώ ο αριθμός των οροθετικών που έχουν αρχίσει να λαμβάνουν θεραπεία φτάνει τα 2,7 εκατομμύρια, σύμφωνα με τα στοιχεία.
«Παρά τις προόδους που έχουν σημειωθεί τα τελευταία πέντε χρόνια, το τέλος του AIDS δεν είναι τόσο κοντά όσο θα ευχόμασταν», σχολίασε ο Ραμαφόζα.
Η επόμενη μεγάλη παγκόσμια διάσκεψη για το AIDS θα πραγματοποιηθεί τον Ιούλιο του 2016 στη Νότια Αφρική.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|