|
| | | |
Ολλανδία
Ο δήμος του Άμστερνταμ θέλει να κάνει συνιδιοκτήτριες στους οίκους ανοχής τις ιερόδουλες
Αμστερνταμ
Το Άμστερνταμ αναζητά έναν ιδιώτη επενδυτή ο οποίος θα αγοράσει πέντε κτίρια στην καρδιά της ζώνης όπου εργάζονται οι ιερόδουλες με απώτερο στόχο να προσφέρει στις εργαζόμενες της βιομηχανίας του σεξ τη δυνατότητα συλλογικής εργασίας στις δικές τους επιχειρήσεις, ανέφερε ένας εκπρόσωπος του δημάρχου της πόλης.
Επί του παρόντος, οι πόρνες στην Ολλανδική πόλη εργάζονται ατομικά, ενοικιάζοντας τα παράθυρα στα οποία στέκονται σε κοινή θέα για να προσελκύσουν υποψήφιους πελάτες, από τους ιδιοκτήτες των οίκων ανοχής . Αλλά αυτό το σύστημα αφήνει τις γυναίκες εκτεθειμένες και ευάλωτες σε σωματέμπορους και εγκληματικά στοιχεία.
Οι δημοτικές αρχές του Άμστερνταμ ελπίζουν ότι με την κολεκτιβοποίηση του χώρου εργασίας των ιερόδουλων οι εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ θα είναι πιο ασφαλείς καθώς θα μπορούν να εργαστούν συλλογικά σε μια επιχείρηση η οποία θα διοικείται από τις ίδιες. Το HVO-Querido ένα ίδρυμα εκμάθησης των εργαζομένων στις επιχειρηματικές δεξιότητες, θα βοηθήσει τις ιερόδουλες να διοικήσουν οι ίδιες την επιχείρησή τους.
«Ψάχνουμε για ένα τρίτο επενδυτή, έναν επιχειρηματία, για να αγοράσει αυτά τα κτίρια και να τα παραχωρήσει στις πόρνες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ιδρύματος Γιάσπερ Κάρμαν, προσθέτοντας σε περίπτωση που δεν βρεθεί κανένας επενδυτής η δημοτική αρχή της πόλης θα μπορούσε να εξετάσει η ίδια την μίσθωση των κτιρίων. «Οι εργαζόμενες του σεξ θέλουν και το έχουν πει» κατά τον Γιάσπερ Κράμαν. «Και αυτό θα φέρει έσοδα για λογαριασμό τρίτων», προσθέτει
Τα πέντε κτίρια, που θα αγοραστούν από τον επενδυτή και κατόπιν θα νοικιαστούν στις ιερόδουλες βρίσκονται στην περιοχή με τα «κόκκινα φανάρια» η οποία προσελκύει πολλούς τουρίστες. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτή η κίνηση θα προσφέρει 19 χώρους εργασίας για περίπου 50 γυναίκες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|