|
| | | |
Ελληνική εικαστική παρουσία στο Ρότερνταμ
Αθήνα
Η περιοδεύουσα έκθεση «Faces - Το πορτρέτο στην ευρωπαϊκή φωτογραφία μετά το 1990» σταθμεύει στο ολλανδικό Μουσείο Φωτογραφίας στο Ρότερνταμ από τις 30/5 και δεν είναι η μόνη ευκαιρία ελληνικής εικαστικής παρουσίας στην κοσμοπολίτικη ολλανδική πόλη (ανάμεσα σε 32 διεθνείς φωτογράφους συμμετέχουν με έργα τους οι Κωνσταντίνος Ιγνατιάδης, Νίκος Μάρκου και Στράτος Καλαφάτης). Γιατί την επομένη των εγκαινίων της έκθεσης «Faces» -σημαντική συνεργατική έκθεση τριών ευρωπαϊκών μουσείων, Bozar του Βελγίου, Ολλανδικό Φωτογραφικό Μουσείο, και Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, όπου και θα καταλήξει τον Σεπτέμβριο του 2015- ανοίγει η έκθεση «Τριάς - Trinity», στην Art Gallery στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου του Ρόττερνταμ.
Έτσι, από τις 31 Μαΐου και έως τις 28 Ιουνίου «εγκαθίστανται» επίσης στο Ρότερνταμ μέσω της έκθεσης «Τριάς-Trinity», τα γλυπτά της Κέλλυς Αθανασιάδου, μεστά σε υπερβατικά νοήματα εμπνευσμένα από την Πυθαγόρειο "Τετρακτύν". Όπως επίσης και τα μνημειακά εικαστικά έργα του Απόστολου Ζολωτάκη (ζει και εργάζεται στην Ουτρέχτη τα τελευταία 25 χρόνια), που επικοινωνούν με τον εκάστοτε θεατή σε περισσότερα από ένα επίπεδα και μήκη κυμάτων.
Τα «ιερατικά» έργα του καλλιτέχνη, μάς ευαισθητοποιούν και μας προϊδεάζουν σε κόσμους πρωτόφαντους και συναρπαστικούς, σημειώνει η Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν, που επιμελείται την έκθεση στην Art Gallery, στην οποία συμμετέχει επίσης η εικαστικός από τη Σαουδική Αραβία, Λουλβά Αλ Χομούντ.
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας στην Ολλανδία και θα την εγκαινιάσει η πρέσβης της Ελλάδος Θηρεσία-Παρασκευή Αγγελάτου.
Τέλος, αξίζει να υπογραμμισθεί η πρωτοβουλία του ζωγράφου Δημήτρη Βογιατζόγλου (ζει και εργάζεται στη Χάγη τα τελευταία 25 χρόνια), να συγκεντρώσει για δεύτερη συνεχή χρονιά ,Έλληνες και ξένους ζωγράφους στη Σέριφο από τις 8-14 Ιουνίου για να ζωγραφίσουν την άγρια φύση του νησιού. Πρόκειται για μία υπαίθρια καλλιτεχνική δημιουργία, όπου καλούνται καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο να αποδώσουν με την προσωπική τους πινελιά τις άγνωστες ομορφιές του νησιού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|