Τέλος στη διαδικασία λήψης φαρμάκων θα βάλουν τα επικαλυμμένα με νανοϋλικά και νανοσυστήματα ορθοπαιδικά και καρδιαγγειακά εμφυτεύματα (στεντ), καθώς και ενδοφακοί για καταρράκτη, που σχεδιάζονται και θα δημιουργηθούν στη Θεσσαλονίκη από την μοναδική εταιρεία νανοϊατρικής που λειτουργεί στην Ελλάδα σε συνεργασία με το Εργαστήριο Νανοτεχνολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (ΑΠΘ). Ωστόσο, για να μπορέσουν θα χρησιμοποιηθούν στην κλινική πράξη θα χρειαστεί τουλάχιστον μία δεκαετία, καθώς προς το παρόν οι δοκιμές έχουν γίνει μόνο σε πειραματόζωα.

   Τα παραπάνω επισήμανε, στο περιθώριο του 9ου Διεθνούς Θερινού Σχολείου, που διεξήχθη στο πλαίσιο του συνεδρίου NANOTEXNOLOGY 2015 στη Θεσσαλονίκη, η καρδιολόγος Βαρβάρα Καραγκιοζάκη, η οποία είναι υπεύθυνη νανοϊατρικής στο Εργαστήριο Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ και διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας BL NanoΒiomed, που έχει ως αντικείμενο την παραγωγή νανοϋλικών και νανοσυστημάτων μεταφοράς φαρμάκων, με στόχο την βελτιστοποίηση των εμφυτευμάτων και των ενδοφακών που ήδη χρησιμοποιούνται.

   "Ουσιαστικά αυτά τα νανοσυστήματα που παράγουμε έχουνε το πλεονέκτημα να απελευθερώνουν φάρμακα με βαθμιαίο και ελεγχόμενο τρόπο σε επιθυμητά χρονικά διαστήματα, ώστε να έχουμε το το βέλτιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα", αναφέρει η κ Καραγκιοζάκη.

   Παράλληλα, εξηγεί ότι με μια νανοεπικάλυψη ένα ορθοπαιδικό εμφύτευμα, που ήδη υπάρχει στην αγορά, μπορεί να απελευθερώσει αντιβιοτικό, ή αντιφλεγμονώδες φάρμακο, προκειμένου να μειώσει τη φλεγμονή στο σημείο της εγχείρισης και να αποφευχθεί μία λοίμωξη, ώστε να μην υπάρξουν επιπλοκές. Δηλαδή, το φάρμακο υπάρχει τοπικά στο εμφύτευμα που τοποθετείται, πχ στο γόνατο, ή στο ισχίο, και δεν θα χρειάζεται να λαμβάνει ο ασθενής φάρμακα. Επίσης, ένα στεντ, επικαλυμμένο με νανοϋλικά, θα έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να απελευθερώσει διαφορετικά φάρμακα (όχι απλά ένα, αλλά και αδιάλυτα φάρμακα), σε επιθυμητά χρονικά διαστήματα, ώστε να μην υπάρχουν επιπλοκές της αγγειοπλαστικής. Δηλαδή, ένα τέτοιο στεντ θα μπορεί να απελευθερώσει, αντιθρομβωτικά, ώστε να αποφευχθεί η θρόμβωση, ή να απελευθερώσει φάρμακα που καταστέλλουν τον πολλαπλασιασμό των μυικών κυττάρων του αρτηριακού τοιχώματος, ώστε να αποφευχθεί η επαναστένωση του στεντ.

    "Με τον τρόπο αυτό έχουμε μία πλατφόρμα μεταφοράς φαρμάκων η οποία μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα εμφυτεύματα και η οποία είναι πατενταρισμένη", εξηγεί η κ Καραγκιοζάκη και προσθέτει: "Επίσης δημιουργούνται τέτοια προϊόντα και για τους ενδοφακούς για τον καταρράκτη. Για παράδειγμα, οι ηλικιωμένοι ασθενείς μετά την εγχείριση του καταρράκτη πρέπει να βάλουν κάποιες φορές την ημέρα σταγόνες με αντιβιοτικό και αντιφλεγμονώδες για να μειωθεί η φλεγμονή. Συνήθως, όμως, δεν είναι και πολύ επιτυχής η συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπεία επειδή αμελούν να βάζουν τις σταγόνες. Ο ενδοφακός, χάρη σε μια διαφανή νανοεπικάλυψη, θα απελευθερώνει το αντιβιοτικό, ή το αντιφλεγμονώδες για όσο διάστημα χρειάζεται. Μπορούμε να ελέγξουμε για πόσο διάστημα χρειάζεται η επιθυμητή δόση και ο ασθενής δεν χρειάζεται να παίρνει φάρμακα".

   Ωστόσο, θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να μπορέσουν να εφαρμοστούν όλα αυτά στην κλινική πράξη, καθώς προς το παρόν οι δοκιμές έχουν γίνει μόνο σε ζώα. "Γενικά για όλα τα προϊόντα νανοϊατρικής θέλουμε τουλάχιστον 7-8 χρόνια κλινικές εφαρμογές ώστε να μπορούν να πάνε στην ευρεία κλινική πράξη. Όλα αυτά θα μπορούμε να τα παράγουμε και να τα εξάγουμε αλλά πρέπει να βρούμε χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα. Φυσικά αυτά είναι προϊόν έρευνας που κάνουμε εδώ και 8-9 χρόνια, δεν τα ανακαλύψαμε τώρα", συνεχίζει η κ. Καραγκιοζάγκη, προσθέτοντας ότι σήμερα υπάρχουν στην αγορά 77 προϊόντα νανοϊατρικής, για ανθρώπινη χρήση, που χρησιμοποιούνται στην κλινική πράξη, τα οποία, συνήθως, είναι φάρμακα για τον καρκίνο με τη μορφή λιποσωμάτων, που είναι ένα είδος νανοσωματιδίου.