Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι γυναίκες που παχαίνουν μετά την πρώτη εγκυμοσύνη, κινδυνεύουν περισσότερο να χάσουν το παιδί τους στη δεύτερη γέννα 



Ινστιτούτο Καρολίνσκα/ Στοκχόλμη

  Όσες γυναίκες βάζουν κιλά ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη γέννα τους, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να χάσουν το δεύτερο παιδί τους, σύμφωνα με μια νέα σουηδο-αμερικανική επιστημονική έρευνα.

   Ο κίνδυνος να γεννηθεί νεκρό το παιδί, αυξάνει κατά 30% έως 50%, ενώ ο κίνδυνος να πεθάνει το βρέφος μέσα στον πρώτο χρόνο, αυξάνει κατά 27% έως 60%. Πάντως παρά την αύξηση του κινδύνου, ο κίνδυνος να πεθάνει ένα μωρό, παραμένει σχετικά μικρός στις ανεπτυγμένες χώρες (περίπου δύο θάνατοι ανά 1.000 τοκετούς).

         Οι ερευνητές του ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, με επικεφαλής τον καθηγητή κλινικής επιδημιολογίας Σβεν Κνατίνγκιους, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 450.000 γυναίκες.

         Οι γυναίκες με φυσιολογικό βάρος κατά την πρώτη εγκυμοσύνη τους (δηλαδή με δείκτη σωματικής μάζας κάτω από 25), οι οποίες αυξάνουν το βάρος τους ακόμη και σε μέτριο βαθμό -περίπου έξι κιλά για μια γυναίκα μέσου ύψους- ανάμεσα στον πρώτο και στον δεύτερο τοκετό, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να χάσουν το δεύτερο παιδί τους.

   Όσα περισσότερα κιλά έχουν βάλει ανάμεσα στις δύο εγκυμοσύνες, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος. Αν η αύξηση των κιλών είναι πάνω από 11, τότε ο κίνδυνος αυξάνεται κατά περίπου 50%, σε σχέση με όσες διατηρούν το φυσιολογικό βάρος τους.

   Αντίθετα, οι υπέρβαρες γυναίκες που καταφέρνουν να χάσουν βάρος ανάμεσα στις εγκυμοσύνες, μειώνουν τον κίνδυνο απώλειας του μωρού τους. Αν μια γυναίκα έχει χάσει τουλάχιστον έξι κιλά πριν τη δεύτερη εγκυμοσύνη της, τότε ο κίνδυνος μειώνεται κατά περίπου 50%.

         Σύμφωνα με τους ερευνητές, σχεδόν το ένα πέμπτο των γυναικών παχαίνουν μετά την πρώτη εγκυμοσύνη τους και αυτές αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο στη δεύτερη εγκυμοσύνη. Οι αιτίες θανάτου του μωρού πριν ή μετά τη γέννα είναι οι γενετικές ανωμαλίες, η ασφυξία, οι λοιμώξεις, το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου κ.α. Αν η γυναίκα είναι μεγάλης ηλικίας και αν καπνίζει, ο κίνδυνος για το παιδί αυξάνεται περαιτέρω.

         Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι όλο και περισσότερες γυναίκες είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες στην αρχή της εγκυμοσύνης τους. Γι' αυτό, συστήνουν να ενημερωθούν πιο σωστά ότι πριν μείνουν έγκυες, ιδίως για δεύτερη φορά, πρέπει να μην έχουν βάλει παραπανίσια κιλά.

         Δεν είναι τελείως ξεκάθαρο γιατί η προσθήκη κιλών ανάμεσα στις εγκυμοσύνες επιδρά αρνητικά στο μωρό. Φαίνεται ότι ο αυξημένος λιπώδης ιστός της εγκύου λόγω του πάχους και ο πιθανός διαβήτης κύησης της μητέρας μπορούν να επιβαρύνουν το καρδιαγγειακό σύστημα του παιδιού, να μειώσουν την παροχή οξυγόνου σε αυτό και να αυξήσουν το επίπεδο της φλεγμονής του.

         Κανονικού βάρους θεωρείται μια γυναίκα, όταν ο δείκτης σωματικής μάζας (το βάρος σε κιλά προς το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα) είναι 18,5 έως 25, λιποβαρής όταν ο δείκτης είναι κάτω του 18,5, υπέρβαρη όταν έχει δείκτη 25 έως 30 και παχύσαρκη πάνω από 30.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία