|
| | | |
Άνεργος πατέρας- μικρές πιθανότητες εισαγωγής στο πανεπιστήμιο για τα παιδιά
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)
Στο 1/3 μειώνονται οι πιθανότητες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για έναν μαθητή με άνεργο πατέρα, σε σχέση με έναν που ο πατέρας του εργάζεται, όπως προκύπτει σε έρευνα για τον κοινωνικό αποκλεισμό και την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στοιχεία της οποίας παρουσίασαν μέλη της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος.
"Όσον αφορά τα φροντιστήρια, είναι ενδεικτικό ότι από τους 100 μαθητές που παρακολουθούσαν μαθήματα, 83 πέτυχαν την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο σε αντίθεση με όσους έκαναν ιδιαίτερα και πέτυχαν οι 70" τόνισε, σε συνέντευξη Τύπου, με αφορμή το 3ο Σεμινάριο Διδακτικής και το 34ο Πανελλαδικό Εκπαιδευτικό Συνέδριο που θα πραγματοποιηθούν το διήμερο 19 και 20 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας, Άρης Τεμεκενίδης.
Η έρευνα που εκπονήθηκε από την εταιρία Palmos Analysis σε δείγμα 1000 πρωτοετών φοιτητών και 500 οικογενειών με τελειόφοιτους μαθητές, θα παρουσιασθεί στις 20 Δεκεμβρίου από τον διευθυντή ερευνών της εταιρίας Πασχάλη- Αλέξανδρο Τεμεκενίδη.
Για την κοινωνική προσφορά των φροντιστηρίων μίλησε από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φροντιστών Βόρειας Ελλάδας, Απόστολος Τζακόπουλος, τονίζοντας ότι η Ομοσπονδία, το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος, χορήγησε υποτροφίες σε συνολικά 5000 παιδιά ενώ στη Θεσσαλονίκη, στηρίζει τα παιδιά από το Παιδικό Χωριό SOS.
Πάντως, η αναστάτωση που προκλήθηκε από την επιβολή ή μη ΦΠΑ στα φροντιστήρια, είχε ως αποτέλεσμα σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Νίκο Ρουσάκη, να σημειωθεί πανελλαδικά, πτώση κατά 50%, των φετινών εγγραφών στα φροντιστήρια
"Εκτός από την ασάφεια που δημιουργήθηκε για τον ΦΠΑ, η πτώση οφείλεται και στην οικονομική κρίση που πλήττει την ελληνική οικογένεια αλλά και στην οργανωμένη αλίευση μαθητών από μηχανισμούς αδιαφάνειας που προσφέρουν ιδιαίτερα μαθήματα χωρίς αποδείξεις, με μειωμένα δίδακτρα" εξήγησε.
Κοινή διαπίστωση ωστόσο των συνδικαλιστών είναι ότι παρά την ενημέρωση αρμοδίων για το φαινόμενο, "καμία κυβέρνηση δεν είχε πρόθεση να το πατάξει".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|