|
| | | |
ΟΗΕ-ΔΟΜ
3.600 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή αγνοούνται...
Ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών που έφθασαν στην ΕΕ το 2015
Γενευη
Ο αριθμός των μεταναστών και προσφύγων που έφθασαν δια ξηράς και θαλάσσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ξεπέρασε φέτος το ένα εκατομμύριο, ενώ 3.600 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή αγνοούνται, όπως ανακοίνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ).
Σύμφωνα με κοινή ανακοίνωση των δύο οργανισμών, οι μισοί από τους μετανάστες και πρόσφυγες που φθάνουν στην Ευρώπη είναι Σύροι, ενώ το 20% είναι Αφγανοί και το 7% Ιρακινοί.
Σύμφωνα με τον ΔΟΜ, από τις συνολικά 1.005.504 αφίξεις σε έξι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ελλάδα, Βουλγαρία, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα και Κύπρο - έως τις 21 Δεκεμβρίου, η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων αυτών – 816.752 – έφθασαν δια θαλάσσης στην Ελλάδα.
«Γνωρίζουμε ότι η μετανάστευση είναι αναπόφευκτη, είναι απαραίτητη και είναι θεμιτή», ανέφερε σε ανακοίνωση ο επικεφαλής του ΔΟΜ Γουίλιαμ Λέισι Σουίνγκ.
«Αλλά δεν αρκεί να υπολογίζει κανείς τον αριθμό των αφίξεων – ή τους σχεδόν 4.000 που φέτος έχουν αναφερθεί ως αγνοούμενοι ή έχουν πνιγεί. Πρέπει επίσης να δράσουμε. Η μετανάστευση πρέπει να είναι νόμιμη και ασφαλής. Για όλους – τόσο για τους ίδιους τους μετανάστες όσο και για τις χώρες που θα γίνουν το νέο τους σπίτι».
Ο σχεδιασμός της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες προβλέπει ότι οι αφίξεις θα συνεχίσουν με ανάλογους ρυθμούς το 2016, ωστόσο ο εκπρόσωπος του ΔΟΜ Τζο Μίλμαν είπε ότι είναι αδύνατον να γίνουν προβλέψεις για το μέλλον.
«Ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα έφθανε σε αυτό το επίπεδο. Απλά ελπίζουμε οι άνθρωποι αυτοί να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια», δήλωσε ο Μίλμαν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|