Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κινηματογράφος

Οι ελληνικές συμμετοχές στο 38ο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Κλερμόν Φεράν



Κλερμόν Φεράν/Γαλλία (Επιμέλεια κειμένου Νατάσα Δομνάκη)

Οι ταινίες μικρού μήκους «Δεν θα γεράσουμε ποτέ» του Σπύρου Χαραλάμπους, που διαγωνίζεται στο 38ο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Κλερμόν Φεράν, το οποίο πραγματοποιείται από τις 5 έως τις 13 Φεβρουαρίου, και «Whack» της Σύνης Παππά, στο πρόγραμμα Collections του Φεστιβάλ, καθώς και η ταινία «Στο λεωφορείο του αεροδρομίου» της Ελίνας Φέσσα στο Φόρουμ Συμπαραγωγών «Euroconnection» του Κλερμόν Φεράν, έρχονται να προστεθούν στην επιτυχημένη διεθνή πορεία του ελληνικού σινεμά.

 

Το Διεθνές Φεστιβάλ του Κλερμόν Φεράν θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, παγκοσμίως, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα, αφού συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό θεατών και επαγγελματιών του οπτικοακουστικού χώρου. Τo market του είναι ένα από τα πιο οργανωμένα με 3.000 συμμετοχές και αγοραστές από τουλάχιστον 70 τηλεοπτικούς σταθμούς και 500 φεστιβάλ.

 

Φέτος, η ελληνική ταινία μικρού μήκους «Δεν θα γεράσουμε ποτέ», η οποία επιλέχτηκε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα, είναι μία ερωτική ιστορία «ντυμένη» με τη μουσική του Γιώργου Χριστοδουλίδη, σε παραγωγή της Wrong Men και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Πρωταγωνιστούν η Βάνα Πεφάνη και ο Κωνσταντίνος Νικούλης. Δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του 4ου Athens Open Air film festival και έχει, ήδη, διακριθεί το 2015 με το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κύπρου, καθώς και το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο.

 

Το «Whack» είναι μία ιστορία, η οποία εκτυλίσσεται στην Αθήνα, στο κοντινό μέλλον, όπου η αυτοκτονία είναι παράνομη, ενώ οι κάτοικοί της δεν έχουν άλλη επιθυμία από το να πεθάνουν. Η ταινία της Σύνης Παππά (κάνει παγκόσμια πρεμιέρα) είναι συμπαραγωγή της Margot Film House και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία