|
| | | |
Στη Γλασκώβη οι φτωχοί πεθαίνουν 30 χρόνια νεότεροι από τους πλούσιους
Γλασκώβη
Η πόλη της Γλασκώβης είναι εδώ και καιρό γνωστή για την μεγάλη διαφορά του προσδόκιμου ζωής μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών. Οι διαφορές μάλιστα είναι χαοτικές, καθώς ο μέσος όρος ζωής είναι στα 54 χρόνια στις φτωχές περιοχές ενώ ξεπερνά τα 80 χρόνια στις πλούσιες.
Οι ερευνητές φαίνεται ότι κατέληξαν πλέον σε ένα συμπέρασμα για αυτή την χαοτική διαφορά μεταξύ των δύο κατηγοριών. Και την αποδίδουν στην συχνή κατανάλωση φθηνού επεξεργασμένου κρέατος από τους φτωχούς κατοίκους της πόλης.
Τα υψηλά επίπεδα φωσφορικού άλατος στο κόκκινο κρέας συνδέονται με την πρόωρη γήρανση και την καταστροφή των νεφρών. Και οι ερευνητές βρήκαν ότι το φωσφορικό αλάτι που περιέχουν οι επεξεργασμένες τροφές είναι πιο εύκολα απορροφήσιμο από το σώμα παρά από το κανονικό φρέσκο και μη επεξεργασμένο κρέας.
Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων από αυτή την ουσία, η οποία βρίσκεται σε πολλές τροφές (αυγά, γάλατα ακόμα και λαχανικά) επηρεάζει τα τελομερή, τα οποία είναι βασικά στοιχεία των χρωμοσωμάτων τα οποία προστατεύουν τα κύτταρα από μία σειρά από ασθένειες, μεταξύ των οποίων τα καρδιαγγειακά νοσήματα μέχρι τη νόσο του Αλτσχάιμερ και τον καρκίνο.
Τα τελομερή είναι τόσο σημαντικά για το ανθρώπινο σώμα, ώστε κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αν μετρηθούν μπορούν να δώσουν μια σχετικά ακριβή πρόβλεψη για το πόσο θα ζήσει κάποιος.
Πάντως το κόκκινο κρέας, ιδίως το επεξεργασμένο (όπως για παράδειγμα το μπέικον) και δη το φθηνό, κακής ποιότητας συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση καρκίνου έχει υποστηρίξει εδώ και καιρό ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Πάντως στην περίπτωση της Γλασκώβης εντοπίστηκε και μία ακόμα ενδιαφέρουσα παράμετρος: οι άνθρωποι που ζούσαν στις φτωχές περιοχές και κατανάλωναν εκτός από κόκκινο κρέας και αρκετά λαχανικά, είχαν καταφέρει να μειώσουν σημαντικά τις επιπτώσεις και να ζήσουν λίγο παραπάνω από όσους τρέφονταν μόνο με το φθηνό επεξεργασμένο κρέας.
Η έρευνα σημειώνει ότι είναι η φτώχεια και όχι μία προσωπική επιλογή αυτή η συμπεριφορά σε ότι αφορά την διατροφή. «Πρέπει να μπορείς να αγοράσεις καλής ποιότητας φαγητό, διαφορετικά αν δεν έχεις τα χρήματα, τότε σίγουρα θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα υγείας» επισημαίνει ένας από τους υπεύθυνους της έρευνας. Κάτι που ακούγεται όχι μόνο κυνικό αλλά και απίστευτα τραγικό, σε μία κοινωνία που εκτός των συντηρητικών στις τροφές συντηρεί και τις ανισότητες μεταξύ των πολιτών της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|