Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέτρος Σαριδάκης

« Το Ν ά μ ι  »

Θέσις 7



Αθήνα

Με το «Νάμι» πάντα στις αποσκευές του, ο Πέτρος Σαριδάκης συνεχίζει το μουσικό ταξίδι με συνταξιδιώτες special guests, κάνοντας μια στάση στη μουσική σκηνή Θέσις 7 με προσκεκλημένη την αρπίστρια Clio K. Οι συνθέσεις της Clio K. συνδυάζουν  μια γκάμα ακουστικών τοπίων από τον κλασικό ιμπρεσιονισμό μέχρι την Ινδική μουσική με μοντέρνους up tempo ρυθμούς. Η μουσική τους συναντιέται στον τρόπο με τον οποίο επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο της παράδοσης στις σύγχρονες μουσικές τάσεις, ο Πέτρος στην λύρα και η Κλειώ στην άρπα.  Ο συνδυασμός, τόσο των μουσικών οργάνων όσο και των συνθέσεων, θα εμπλουτίσει τις μελωδίες με ηχοχρώματα από μια πολυεθνική μουσική παράδοση μετατρέποντας τους Κρητικούς ρυθμούς σε global πολυρυθμίες. 
Με την απήχηση που απέκτησε «Το Νάμι» αμέσως μόλις κυκλοφόρησε αλλά και με την ιδιαίτερη μουσική παρέα που τον συνοδεύει, ο Πέτρος Σαριδάκης συνεχίζει το ταξίδι με τις καλύτερες προσδοκίες να διανύσει πολλά μουσικά χιλιόμετρα και να κερδίσει ένα ακόμη μεγαλύτερο κοινό που αγαπά την καλή μουσική. Ο Πέτρος Σαριδάκης έχει ήδη κερδίσει το στοίχημα με το κοινό τολμώντας να ξανα-παίξει ξεχασμένες μελωδίες και στίχους του παρελθόντος και εκπλήσσοντάς το όμορφα, αφού δε φοβάται να πειραματιστεί δημιουργώντας φρέσκιες μελωδίες μέσα από μια πηγαία βάση. Πολλές φορές στις στάσεις αυτές συναντά μουσικούς με τις ίδιες ανησυχίες και τους καλεί να παίξουν μαζί, εμπλουτίζοντας το ταξίδι του «Νάμι» με νέες εμπειρίες.
Το «Νάμι» κυκλοφόρησε πρόσφατα από την PROTASIS Music και είναι το τρίτο κατά σειρά album, εκτός των συμμετοχών σε άλλες δισκογραφικές δουλειές. Το «Νάμι» είναι  ένας διαρκής αγώνας για δικαίωση , για αποδοχή στη κοινωνική ζωή ενός τόπου. Η φήμη η καλή ή κακή εξαρτάται σε ένα μεγάλο μέρος από την ηθική στάση κάθε ανθρώπου. Έτσι και η μουσική δικαίωση έρχεται μέσα σε ένα μουσικό γράφημα που συγκεντρώνει ανησυχίες και το όραμα μιας νέας εποχής. Της ζητούμενης φρεσκάδας χωρίς  γραφικότητες, αλλά μέσα από εμπνευσμένες συνθέσεις του σήμερα και φυσικά του αύριο. Σε μια εποχή της επανάληψης το Νάμι δίνει φτερά στην παγκόσμια γλώσσα της μουσικής  και πρωτοπορεί. Πραγματώνει το κρητικό τραγούδι σε αστικές μελωδίες δημιουργώντας χώρο στον παγκόσμιο χάρτη. 
Μεστές μελωδίες, έξυπνες τεχνικές, φυσικοί ήχοι, εναρμονίζονται στις δωρικές φόρμες της Κρήτης. Ξαναέρχονται πνευστά όργανα που ξεχάστηκαν στο χρόνο και δίνουν το έναυσμα της μουσικής γιορτής. Της πολυπόθητης και 
 
αντρειωμένης γιορτής. Του Ριζίτικου, του παλιού ήχου χτυπώντας τα δέρματα των κρουστών σε νέες μουσικές φόρμες και δομές εκπλήσσοντας τον ακροατή. Φέρνοντας τις μαντόλες των αστερουσίων και το μπουλγαρί στην επικαιρότητα όπως του πρέπει.  Η δεξιοτεχνία και απλότητα πλημμυρίζεται συγχρόνως και εξιστορούνται ιστορίες ερωτικής υπερβολής αλλά και αγωνίας των δύσκολων καιρών.
Το progressive είναι ανάμεσά μας. Δεν φοβάται το Νάμι να εκφραστεί. Αναμοχλεύει και κερδίζει χρόνια. Σέβεται αλλά δημιουργεί και περπατά  σε παγκόσμια μονοπάτια, και πάντα με την πίστη ότι ο κρητικός ήχος μπορεί να είναι πάντα στην επικαιρότητα, δοκιμάζει με την όμορφη παρέα του Πέτρου Σαριδάκη.
Ο Πέτρος Σαριδάκης είναι ένας σημαντικός νέος καλλιτέχνης από τις αξιοπρόσεκτες μορφές που έχει να αναδείξει η σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή και έρχεται να εξελίξει και να απογειώσει μέσα από ευρηματικές μουσικές αναφορές  το παραδοσιακό κρητικό άκουσμα σε ηχόχρωμα του σήμερα.
Μέσα από τον Πέτρο Σαριδάκη και την δεξιοτεχνία του σε όργανο και φωνή  ταξιδεύει η κρητική μουσική πέρα από τα παραδοσιακά της όρια  και  γίνεται κομμάτι της αστικής μας καθημερινότητας  διεκδικώντας επάξια μια θέση στο καινούργιο και καινοτόμο μουσικό άκουσμα.
Ο Πέτρος  Σαριδάκης κατάγεται  από  το  Ηράκλειο  Κρήτης.  Είναι  απόφοιτος  του University of Hertfordshire με σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων με ειδικότητα  στο marketing και επιπλέον έχει κάνει ανώτερες μουσικές σπουδές στην κλασσική κιθάρα.  Από  πολύ  μικρός  «βαπτίσθηκε»  στη  μουσική  κολυμπήθρα  της  Κρητικής Μουσικής και η επαφή του με την κρητική λύρα είναι σχέση ζωής μέσα από την οποία εκφράζει κάθε του συναίσθημα. Διατελεί από το 1999 δάσκαλος κρητικής λύρας σε πολλά κρητικά σωματεία και συλλόγους του λεκανοπεδίου Αττικής. Στο χώρο της δισκογραφίας, έκανε το ντεμπούτο του με το 2004 με την πρώτη προσωπική του δουλειά «Του δικτάμου το χρώμα» και ακολούθησε το 2007 «Ένα παλιό μου όνειρο» σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Μαρκογιαννάκη και το 2010 το album «Από τη ρίζα στην κορφή».
{Οι ενορχηστρώσεις του album έγιναν από τον Πέτρο Σαριδάκη και τον Μάριο Ζάρκο. Οι ηχογραφήσεις και το mastering έγιναν από το Μάριο Ζάρκο στο @home studio}.  
Το Νάμι κυκλοφορεί από την PROTASIS MUSIC.   
Συντελεστές 
Πέτρος Σαριδάκης: ερμηνεία, λύρες Κρήτης, μπουλγαρί, μαντούρες 
Clio K.: άρπα 
Γιάννης Πλυμάκης: λαούτο
Χρήστος Τζελεπόπουλος: κόντρα-μπάσο
Γιώργος Γκαραβούνης: κρουστά
Χρύσα Ματσαγκάνη: Υπεύθυνη Επικοινωνίας
Μάριος Ζάρκος: Ηχοληψία
 

Info:

ΘΕΣΙΣ 7 | Αγίου Φιλίππου 7, Θησείο | τηλ. 210 6900790
Σάββατο 25 Ιουνίου| 22.00 | Είσοδος δωρεάν
Επικοινωνία με τα ΜΜΕ | Χρύσα Ματσαγκάνη | chm@forartist.gr | 6970 992262


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία