Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Ιστορία της Φιλοσοφίας"    

Γουίλ Ντυράν
Εκδ."Ντουντούμη"



Αθήνα

Ο Ντυράν στο βιβλιο του "The story of philosophy" - "Διήγημα περί Φιλοσοφίας" και όχι "Ιστορία της Φιλοσοφίας" -, αναπτύσσει ζωντανά τη θεωρητική σκέψη γύρω από μερικές κυρίαρχες προσωπικότητες του φιλοσοφικού χώρου, με σκοπό του να ελκύσει το ενδιαφέρον του μέσου αναγνώστη για τη φιλοσοφική γνώση.  Η εισαγωγή του είναι πειστική, γεμάτη από τη δύναμη κι έμπνευση ενός σπινθηροβόλου, ρεαλιστικού πνεύματος, καθώς περιγράφει και την υπαρξιακή ανάγκη της φιλοσοφίας ή τον ορισμό του φιλοσόφου:

 

            "Η ζωή έχει έννοια.  Το να βρούμε την έννοιά της είναι για μας το παν".  "Ένα μεγάλο κομμάτι απ' τη ζωή μας ταλαντεύεται χωρίς σημασία. Παλεύομε με το χάος γύρω μας και μέσα μας.  Παρά ταύτα τρέφομε την πίστη ότι υπάρχει κάτι το ζωτικό και σημαντικό σε μας, αρκεί και μόνο να μπορούσαμε ν' αποκρυπτογραφήσουμε τις ψυχές μας".  "Θέλομε να κατανοήσουμε. Η ζωή σημαίνει για μας διαρκώς να μετατρέπουμε σε φως και σε φλόγα παν ό,τι είμαστε ή συναντούμε".  "Θέλουμε να ξέρουμε ότι τα μικρά πράγματα είναι μικρά και τα μεγάλα πράγματα μεγάλα, πριν είναι πολύ αργά.  Θέλουμε να ιδούμε τα πράγματα τώρα, όπως θα φαίνονται για πάντα - στο φως της αιωνιότητας. Θέλουμε να μάθουμε να γελάμε μπροστά στο αναπόφευκτο, ακόμα και να χαμογελάμε όταν ο θάνατος παραμονεύει"....

 

            "Το να είσαι φιλόσοφος δεν σημαίνει να κάνεις λεπτές και περίπλοκες σκέψεις, ούτε ακόμα να ιδρύσεις μια σχολή, αλλά ν αγαπάς τη σοφία με τρόπο που να ζεις σε αρμονία μ' αυτήν, μια ζωή γεμάτη απλότητα, ανεξαρτησία, μεγαλοψυχία κι εμπιστοσύνη".

 

            Στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου δίνονται ακόμα οι γενικές αρχές και η εξέλιξη της φιλοσοφικής σκέψης και τα πέντε κύρια θέματά της: Λογική, Ηθική, Πολιτική, Αισθητική και Μεταφυσική. Ακόμη αναπτύσσεται η φιλοσοφική σκέψη των αρχαίων - από το Θαλή το Μιλήσιο, 600 π.Χ., μέχρι το Σωκράτη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη, 469-322 π.Χ.

 

            Στη συνέχεια περιγράφονται και κρίνονται  σαν φιλόσοφοι οι: Βάκων, Σπινόζα, Βολταίρος, Καντ, Σοπενχάουερ, Σπένσερ, Νίτσε, "Μπερξόν, Κρότσε και Ράσσελ", "Σανταγυάνα, Τζαίημς και Ντιούη".

 

            Το βιβλίο είναι απλοποιημένο, μακριά από τις δυσνόητες ορολογίες και προσιτό στο μέσο αναγνώστη. Έτσι η εξοικείωσή του με τους μεγάλους φιλόσοφους επιτυγχάνεται σε ικανοποιητικό βαθμό, καθώς προσφέρονται μέσα στο ιστορικό περιβάλλον στο οποίο έζησαν και φιλοσόφησαν.  Γι'αυτό και στην Αμερική, όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, στα 1926, παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση στη ζήτηση των κλασικών φιλοσόφων - κατά 200%!...

 

            Φανερό ότι το βιβλίο δεν είναι από αυτά που κλείνουν, αλλά ανοίγουν ένα θέμα - τόσο μάλιστα ζωτικό για την ανθρώπινη πορεία και ευτυχία, όπως είναι αυτό της φιλίας προς τη σοφία.  Παρά την ηλικία του, μάλιστα, δεν παύει να είναι επίκαιρο και ζωντανό από πολλές απόψεις, ακόμα και ως προς το μήνυμα των συμπερασμάτων του. "Η γοργή ανάπτυξή μας και ο πλούτος μας δεν συμβάδισαν με την παιδευτική μας ωριμότητα. Στεκόμαστε σαν χαμένοι μέσα σ' ένα πλήθος θορύβων, γεγονότων και υπαρχόντων... Νοσταλγοί μιας Αναγέννησης, που όμως θα έρθει αν μάθουμε να τιμούμε το Πνεύμα, όσο και την Ύλη, την Ελευθερία, όσο τουλάχιστον και τα ποικίλα αγαθά μας..."  





Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου

Αδριανού 3,  154 51 Ν. Ψυχικό

Τ 210 646 3888 - 210 646 3263 F 

info@elbi.gr  www.elbi.gr,              



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία