Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Ελλάδα στην εποχή τής τρόϊκας
---------------------------------------------


Η εικόνα των ελληνικών Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων είναι απελπιστική



Αθήνα (Δευτ.)

   «Η εικόνα των ελληνικών Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜμΕ) είναι απελπιστική και αρκεί να παρατηρήσει κανείς τις φετινές φορολογικές δηλώσεις και τις δημοσιεύσεις των αποτελεσμάτων των εταιρειών για να διαπιστώσει ότι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις βρίσκονται στο όριο κατάρρευσης. Ο νέος λογαριασμός της τρόικας με τα πρόσφατα βάρη στα νοικοκυριά και τις ανεξάντλητες αυξήσεις φόρων θα μειώσει περαιτέρω τον κύκλο εργασιών των επιχειρήσεων και θα δημιουργήσει νέο κύμα μαζικών απολύσεων και λουκέτων». Αυτό επεσήμανε σε δηλώσεις του ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) Β. Κορκίδης, σχολιάζοντας τα νέα μέτρα που περιλαμβάνει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.

    Ο κ. Κορκίδης εκτιμά ότι η δέσμη μέτρων λιτότητας μέχρι το 2015, που συμφωνήθηκε με την τρόικα, «επαναλαμβάνει επίμονα τα λάθη και τις αστοχίες του Μνημονίου 1, επιτίθεται φορολογικά με εισπρακτικά μέτρα πανικού, ενώ συνεχίζει να αντιμετωπίζει το ελληνικό πρόβλημα με μια ψυχρή λογιστική προσέγγιση».

    Για το ελληνικό εμπόριο, τονίζει, η λύση στο πρόβλημα της χώρας δεν βρίσκεται στην ασφυκτική συμπίεση των εισοδημάτων των πολιτών. «Ούτε αντιλαμβανόμαστε την ανάπτυξη ως άνθηση πάνω σε ...καμένη γη. Για εμάς, η λύση βρίσκεται σε ένα σχέδιο αυθεντικής ανάπτυξης, σε μια παραγωγική Ελλάδα που θα ενισχύει και δε θα καθηλώνει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου», ανέφερε χαρακτηριστικά.

    Εκτιμά ότι η εύκολη λύση επιβολής νέων φόρων, η απόλυτη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι δραστικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, και επιδόματα, οι ανελέητες εισπρακτικές απειλές, οι φρενήρεις διαδικασίες πώλησης κρατικής περιουσίας, οι τεμπέλικοι μηχανισμοί, η έλλειψη συλλογικής δουλειάς και η απουσία της κοινωνίας και των θεσμικών της εκπροσώπων από τις εν λόγω συζητήσεις, περιγράφουν ένα πραγματικό σκηνικό τρόμου για επιχειρήσεις και νοικοκυριά και κατέληξε ότι «το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό σχέδιο μαζί με το χρηματοδοτικό πακέτο επιπλέον δανεισμού, πριν ακόμα εφαρμοστεί, έχει προκαλέσει αμηχανία, κακοφωνία και σύγχυση στην κυβέρνηση, αλλά κυρίως κοινωνική απόγνωση και λαϊκή οργή σε κάθε ελληνική οικογένεια».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία