|
| | | |
Με το βραβείο Εuropa Nostra ο νερόμυλος του Αγίου Γερμανού Πρεσπών
Φλώρινα.-
Ο ανακαινισμένος Νερόμυλος του Αγίου Γερμανού Πρεσπών συγκαταλέγεται πλέον στον κατάλογο των μνημείων που συμβάλουν στη διατήρηση της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς τιμήθηκε με Grand Prix στα Ευρωπαϊκά βραβεία πολιτιστικής κληρονομιάς Europa Nostra 2016 στην κατηγορία «αποκατάσταση».
Για το λόγο πραγματοποιήθηκε η τοπική τελετή βράβευσης που συν-διοργάνωσαν η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, εκπρόσωπος της Europa Nostra στην Ελλάδα, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, ο Δήμος Πρεσπών, η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Πρεσπών και ο Πολιτιστικός, Περιβαλλοντικός & Αθλητικός Σύλλογος Αγίου Γερμανού.
¶ξιζει να σημειωθεί πως ο Μύλος του Αγίου Γερμανού, κτίστηκε το 1930. Λειτουργούσε υποστηρίζοντας τρείς χρήσεις (άλεσμα, πλύσιμο και «πήξιμο» υφαντών) μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου όπου και εγκαταλείφτηκε. Πρώτη επιχείρηση ανακατασκευής, πραγματοποιήθηκε το 1997 από την Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, κατοίκων της περιοχής και εθελοντών της WWF. Το 2015, η αποκατάσταση συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με τις δωρεές των Ιδρυμάτων «Σταύρος Νιάρχος» και «Α.Γ Λεβέντης», περιλαμβάνοντας την επισκευή του κτίσματος, την ανακατασκευή των μηχανισμών και του συστήματος υδροδότησης του νερόμυλου, καθώς και την διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου. Η μελέτη αποκατάστασης, καθώς και η επίβλεψη υλοποίησης της ανακατασκευής, αναλήφθηκε από τους αρχιτέκτονες Αγγέλα Γεωργαντά και Αχιλλέα Στόιο. Τέλος, το Βραβείο Europa Nostra και το Grand Prix, ανακοινώθηκε στις 24 Μαΐου 2016 στο Zarzuela Theatre στη Μαδρίτη από τον Placido Domingo στα πλαίσια της ετήσιας εκδήλωσης της Europa Nostra και παραλήφθηκε από την αρχιτέκτονα Αγγέλα Γεωργαντά, σε ένα κατάμεστο θέατρο με πάνω από 1000 θεατές από όλο τον κόσμο.
Στην εκδήλωση παρερευρέθηκε πλήθος κόσμου εκ των οποίων οι φορείς της περιοχής, κάτοικοι των Πρεσπών, εκλεκτοί φίλοι και συνεργάτες από την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή του Διασυνοριακού Πάρκου Πρεσπών, καθώς και εκπρόσωποι των ιδρυμάτων που υποστήριξαν οικονομικά την υλοποίηση του έργου.
Χαιρετισμό απηύθυναν, ο εκπρόσωπος του Γ. Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας, ο Αντιπεριφερειάρχης Φλώρινας, ο Δήμαρχος Πρεσπών,και η Δ/ντρια της Εταιρίας Προστασίας Πρεσπών.
Στη συνέχεια ακολούθησαν τα αποκαλυπτήρια του τιμητικού βραβείου από τον Αντιπρόεδρο της Europa Nostra στην Ελλάδα. Την τελετή έκλεισαν οι σύντομες ομιλίες εκπροσωπώπων από τα ιδρύματα Α.Γ. Λεβέντη και Σταύρος Νιάρχος και ακολούθησε ξενάγηση των καλεσμένων παραδοσιακό, εν λειτουργία νερόμυλο από τους προαναφερθέντες αρχιτέκτονες Αγγέλα Γεωργαντά και Αχιλλέα Στόιο, βασικούς συντελεστές του έργου και παραλήπτες του βραβείου.
Ακολουθούν δηλώσεις ορισμένων εκ των επίσημων παρευρισκομένων:
Κος Κώστας Καρράς, Αντιπρόεδρος της Europa Nostra στην Ελλάδα: “Είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό και πολύ σημαντικό να παρατηρεί κανείς πώς ένα παραδοσιακό κτήριο, όχι εντυπωσιακής αρχιτεκτονικής, διακρίθηκε για την σπουδαία αναστήλωσή του και αποτελεί παράδειγμα για όλους μας: παράδειγμα θέλησης, ποιοτικής δουλειάς από νέους επιστήμονες, σεβασμού στην πολιτιστική μας κληρονομιά και αγαστής συνεργασίας κρατικών φορέων, κοινωνίας των πολιτών και τοπικής κοινότητας! ”
Κα. Μυρσίνη Μαλακού, Δ/ντρια της Εταιρίας Προστασίας Πρεσπών: “Ο νερόμυλος του Αγίου Γερμανού χτίστηκε το 1930 από μια οικογένεια του χωριού για να εξυπηρετήσει τις επισιτιστικές ανάγκες των κατοίκων. Σήμερα 86 χρόνια μετά, είναι εκπληκτικό να συνειδητοποιεί κανείς πόσοι πολλοί άνθρωποι από διαφορετικούς τομείς αναγνώρισαν ότι αυτό το ταπεινό κτίριο που βρίσκεται μακριά στην άκρη του ποταμού αποτελεί κομμάτι της ζωής της περιοχής που πρέπει να το υποστηρίξουν και να συνεργαστούν δημιουργικά για τη διατήρησή του. Έτσι το στοίχημα τώρα είναι ο νερόμυλος, ορόσημο πλέον της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής, όχι μόνο να λειτουργήσει και να εξυπηρετήσει τις τοπικές ανάγκες, αλλά να συνεχίσει ενεργά να αποτελεί σημείο συνεργασίας και δημιουργίας όλων αυτών που ασχολούνται είτε με το περιβάλλον, είτε με την οικονομία, είτε με τον πολιτισμό είτε με την κοινωνία στην Πρέσπα και η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών θα κάνει ότι μπορεί για να πετύχει αυτό το στόχο.
Οι αρχιτέκτονες του έργου Αγγέλα Γεωργαντά και Αχιλλέας Στόιος: ''Στον νερόμυλο του Αγίου Γερμανού βραβεύεται το αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας ανθρώπων που μοιράζονται το κοινό όραμα της διάσωσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της ανάγκης της επανασύνδεσής της με το παρόν, μέσα από τη λειτουργική ενσωμάτωσή της στη ζωή του τόπου. Ως αρχιτέκτονες, μέλη της παραπάνω ομάδας και με τον αναλογούντα ρόλο, εκτελέσαμε το έργο μας με κύριο γνώμονα και της δικής μας προσπάθειας την υλοποίηση αυτού του κοινού οράματος, παραδίδοντας τον νερόμυλο αποκατεστημένο και λειτουργικό, για να ξαναβρεί τη θέση του στην καθημερινότητα των ανθρώπων της Πρέσπας''.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|