|
| | | |
Ο Κινηματογράφος στην υπηρεσία τής Ιατρικής
«Life Animated», μία ταινία για τον αυτισμό με ανθρωπιά
Επιμέλεια κειμένου Κατερίνη Γιαννίκη
Αν η ιδέα να παρακολουθήσετε ένα ντοκιμαντέρ για τον αυτισμό δεν σας ενθουσιάζει, η ταινία «Life Animated», σίγουρα δεν θα σας «ρίξει» τη διάθεση. Είναι διασκεδαστική, αναζωογονητική και δεν προκαλεί αισθήματα θλίψης.
Όταν ο Όουεν Σάσκιντ διαγνώστηκε με αυτισμό στην ηλικία των τριών και έχασε την ικανότητα να μιλάει, η οικογένειά του ήταν συντετριμμένη.
Μέχρι τότε η ζωή για τους Σάσκιντς ήταν μία χαρά. Ο πατέρας Ρον και η μαμά Κορνέλια έχτιζαν τις καριέρες τους και ο Όουεν και ο μεγαλύτερος αδελφός του Βάλτερ ήταν δύο μικρά αγόρια που αγαπούσαν το παιχνίδι.
Μετά ο Όουεν «εξαφανίστηκε» στον εαυτό του, έχασε τις κινητικές ικανότητές του και την ικανότητα επεξεργασίας της γλώσσας. Το μόνο πράγμα που μπορούσε να κάνει η οικογένεια μαζί ήταν να βλέπει ταινίες κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ, όπως τις ταινίες: «Ο βασιλιάς των λιονταριών», «Η μικρή γοργόνα», «Το βιβλίο της Ζούγκλας» και «Μπάμπι». Ήταν η αγαπημένη ασχολία του Όουεν.
Τα επόμενα τέσσερα χρόνια παρέμεινε σιωπηλός και άρθρωνε ακατάληπτες προτάσεις. Όταν ήταν επτά ετών ο Όουεν είδε τον Βάλτερ να είναι σκυθρωπός την ημέρα των γενεθλίων του. Περπάτησε, πήγε στους γονείς του και είπε: «Ο Βάλτερ δεν θέλει να μεγαλώσει, όπως ο Μόγλης και ο Πίτερ Παν».
Ο Ρον και η Κορνέλια έμειναν άναυδοι. Όχι μόνο τους μίλησε ο Όουεν, αλλά εξέφρασε μία σύνθετη αντίληψη της συναισθηματικής κατάστασης του αδελφού του.
Συνειδητοποιώντας ότι ο Όουεν χρησιμοποιούσε χαρακτήρες και σενάρια της Ντίσνεϊ για να καταλάβει τον κόσμο, η οικογένειά του άρχισε να επικοινωνεί μαζί του με τα λόγια των διαλόγων και τα σενάρια από τις ταινίες κινουμένων σχεδίων. Ο Όουεν έμαθε ακόμη να διαβάζει απομνημονεύοντας τις λίστες των συντελεστών στις ταινίες.
Μία θεωρία είναι ότι οι χαρακτήρες των καρτούν, με τις υπερβολικές τους εκφράσεις και συναισθήματα, ήταν ευκολότερο να διαβαστούν για ένα παιδί με αυτισμό. Ο Όουεν είναι σήμερα 23 ετών. Ετοιμάζεται να μετακομίσει από το πατρικό του σπίτι και από τους κοιτώνες του σχολείου στο δικό του διαμέρισμα σε μία κοινότητα που θα έχει τη βοήθεια που χρειάζεται.
Οι σημερινές σκηνές της ζωής του Όουεν εναλλάσσονται με βίντεο από το σπίτι της οικογένειας, παλιές φωτογραφίες και πανέμορφα κινούμενα σχέδια που δημιουργήθηκαν για το ντοκιμαντέρ. Είναι μια ταινία μικρού μήκους που δημιουργήθηκε για να εικονογραφήσει μια ιστορία που έγραψε ο Όουεν.
Ενώ ένα κινηματογραφικό έργο που παρουσιάζει τόσες ταινίες της Ντίσνεϊ κινδυνεύει να γίνει γλυκερό στο συγκεκριμένο δεν συμβαίνει. Ο σκηνοθέτης Μάικλ Ρος Γουίλιαμς κατάφερε να διατηρήσει την ταινία, βασισμένη σε ένα βιβλίο που έγραψε ο πατέρας του Όουεν, δημοσιογράφος, κάτοχος βραβείου Πούλιτζερ. Το Life Animated είναι ένα διασκεδαστικό πορτρέτο του Όουεν, της οικογένειας και της κοινότητας του, οι οποίοι βρήκαν μία αντισυμβατική μέθοδο για να συνδεθούν με κάποιον που αγαπούν και να τον βοηθήσουν να βρει τη φωνή του. Η ανθρωπιά στην ταινία δεν είναι πομπώδης, δεν είναι γλυκανάλατη, απλά υπάρχει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|