Με μία λιτή αλλά πλούσια σε σκηνοθετική αρτιότητα και εξαιρετική ερμηνεία, παράσταση συνεχίζει την δημιουργική πορεία του το Πρόχειρο Θέατρο.

    Αυτή τη φορά είναι «Το Φονικό της Ιζαμπέλλας Μόλναρ», το διήγημα του Δημήτρη Χατζή που διερευνά τη σχέση τέχνης-ζωής μέσα από τον κόσμο της Ουγγαρέζας γλύπτριας Ιζαμπέλας Μόλναρ. Σε πρώτο πρόσωπο, και με πολλά στοιχεία δοκιμιακής γραφής, το διήγημα θέτει καίρια ζητήματα πάνω στη σχέση ανάμεσα στην καλλιτεχνική δημιουργία, την προσωπική ζωή και την πραγματικότητα.

    Τρείς γυναίκες, η Δέσποινα Γκάτζιου, η Ειρήνη Ράπτη, η Ηλέκτρα Γεννατά, και η ηχογραφημένη φωνή του Γιώργου Γκάτζιου καταφέρνουν να κινηθούν και να αποδώσουν με σεβασμό ένα αριστουργηματικό έργο, που με πρόσχημα τη γλυπτική μιλά για την τέχνη και μέσω αυτής για το στοίχημα με τη ζωή. Ένα στοίχημα που επικαλείται με τη σειρά της και αυτή η χούφτα καλλιτεχνών βάζοντας τα εργαλεία τους ως ηθοποιοί και θέτοντάς τα στην υπηρεσία ενός βαθυστόχαστου συγγραφέα.

    "Είναι", λέει  η Δέσποινα Γκάτζιου που σκηνοθέτησε το έργο, "η ματιά ενός ανθρώπου που είναι βαθύτατα διανοούμενος που είναι αριστερός, που η σκέψη του είναι επαναστατική στην ουσία και όχι στο περιτύλιγμά της και ορίζει τα πράγματα μέσα από τον άξονα της ύπαρξης. Δηλαδή, λέει ότι η ανθρώπινη ύπαρξη έχει έναν άξονα πάνω στον οποίο πρέπει να εδράζεται, πυρήνας είναι η ποίηση κι ότι μπορεί να καταλάβει κανείς μέσα από αυτό. Κι ο Χατζής αποσυνδέει την προσωπικότητα του καλλιτέχνη από το έργο. Το έργο είναι ένα υπαρξιακό γεγονός που φεύγει από τον δημιουργό του και γίνεται κτήμα όλων των ανθρώπων, σχεδόν του σύμπαντος θα λέγαμε. Υπό αυτή την έννοια το έργο είναι πολύ σπουδαίο και στην ουσία προσδιορίζει και τον τρόπο με τον οποίο ο καλλιτέχνης μπορεί να κινείται, να κάνει τη δουλειά του, χωρίς πρέπει".

    "Εμείς", προσθέτει η ίδια, "η Ηλέκτρα Γιαννατά, η Ειρήνη Ράπτη, ο Γιώργος Γκάτζιος με τη φωνή του κι εγώ, κάναμε την εξής προσπάθεια: να κρατήσουμε αυστηρά τον αφηγηματικό χαρακτήρα του έργου, δεν κάναμε διασκευή, ούτε έχουμε δραματοποιήσει τίποτα. Γιατί δεν μπορείς να παραβιάζεις ένα αριστούργημα, όταν έχεις αναγνωρίσει ότι είναι αριστούργημα".

    Το Πρόχειρο Θέατρο ιδρύθηκε για να προσφέρει καταφύγιο σε νέους ηθοποιούς, στην ανάγκη τους να συνεχίσουν να ασκούν την θεατρική τέχνη μέσα στους δύσκολους χρόνους που διανύουμε. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε το 2009 στην ιστορική σκηνή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κούν, με την παράσταση «Cafe la femme - Η πιο δυνατή». Φέτος, με το αριστουργηματικό διήγημα του Χατζή, το Πρόχειρο Θέατρο κάνει ένα περαιτέρω σημαντικό βήμα.

    "Το Πρόχειρο θέατρο δεν είναι ακριβώς μια ομάδα", μας λέει η Δέσποινα Γκάτζιου, "είναι μια ιδέα που μας στεγάζει, πρώτα και κύρια εμένα και μετά όλους τους συνεργάτες και έχει τον εξής χαρακτήρα: επειδή πάρα πολλοί άξιοι ηθοποιοί που είναι πολλά χρόνια σε αυτό τον χώρο και που δεν βρέθηκαν μια ωραία μέρα στα καλά καθούμενα, αλλά σπούδασαν, ξανασπούδασαν, δούλεψαν σε σπουδαίες δουλειές κ.λ.π., βρεθήκαμε πια στις μέρες μας να μην έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε αληθινό θέατρο, ουσιαστικό, τη δουλειά μας δηλαδή, αναζητήσαμε διέξοδο".

    "Η ανεργία είναι τρομερή", λέει η Δ. Γκάτζιου, "οι συνθήκες κι αν ακόμα βρεις δουλειά είναι αθλιότατες, γι' αυτό είπαμε ότι δεν θα παραιτηθούμε επειδή οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά θα συνεχίσουμε να μαστορεύουμε την τέχνη μας. Γιατί ο ηθοποιός είναι τεχνίτης κι όταν καταργηθεί η σχέση η καθημερινή, η χειρονακτική με τη δουλειά του παύει να υπάρχει. Δεν είναι σαν το ποδήλατο, άπαξ το μαθαίνεις και το χεις. Είναι η ανάσα μας, είναι το σώμα μας, είναι η φωνή μας, είναι η φαντασία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η καλλιέργειά μας, είναι η κοινωνικότητά μας, είναι η σχέση μας με τους ανθρώπους γύρω μας, λοιπόν όλα αυτά τα πράγματα πρέπει καθημερινά να βρίσκονται στον εργαστηριακό μας χώρο, αν αυτό δε συμβαίνει, δεν υπάρχει θέατρο. Λοιπόν είμαστε πρώτα και κύρια μαστόροι. Έτσι πήραμε την απόφαση ότι εμείς θα δουλεύουμε πάνω σε ένα δοσμένο θέμα κι αν δώσει ο Θεός αυτό θα γίνει μια παράσταση που θα βγει. Γι΄αυτό και το Πρόχειρο θέατρο, μια πρόχειρη αφορμή γίνεται η αιτία να γίνει μια παράσταση. Ματώνουμε γι' αυτό το πράγμα".

    Στο Ιωνικό Κέντρο, Λυσίου 11 στην Πλάκα, για τις ανάγκες της παράστασης η Αίθουσα Τέχνης ΑΠΕΛΛΗΣ διαμορφώθηκε έτσι ώστε να μοιάζει με εργαστήριο.

    Οι παραστάσεις (με εισιτήριο 15 ευρώ) θα δίνονται έως τις 19 Ιουνίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 9.00 μμ.