Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δεν μπορεί να τον φιλήσει ή να περάσει χρόνο μαζί του στο ίδιο δωμάτιο - Αν το κάνει, κινδυνεύει να πεθάνει

Γυναίκα είναι αλλεργική στον... άντρα της!!!



BBC.-

Αλλεργική στον ίδιο της τον άντρα είναι μια 29χρονη γυναίκα από τη Μινεσότα των ΗΠΑ, σε βαθμό που δεν μπορεί να τον φιλήσει ή να περάσει χρόνο μαζί του στο ίδιο δωμάτιο. Αν το κάνει, κινδυνεύει να πεθάνει.

Η Τζοάνα Γουάτκινς υποφέρει από ένα σπάνιο σύνδρομο (Mast Cell Activation Syndrome), μια σοβαρή διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, που την καθιστά αλλεργική σχεδόν στα πάντα, ακόμη και στη μυρωδιά του άνδρα της, σύμφωνα με το BBC.

Το ζευγάρι αναγκάζεται να καταφύγει σε ασυνήθιστες πρακτικές για να μοιραστεί κάτι, π.χ. μια ταινία. Οι δυο τους βλέπουν το ίδιο έργο, αλλά σε διαφορετικά δωμάτια άλλων ορόφων και ταυτόχρονα, καθώς παρακολουθούν, ανταλλάσσουν μηνύματα με σχόλια για το έργο.

Η Τζοάνα ζει μόνη της σε μια σοφίτα με σφραγισμένα παράθυρα και κλειστές πόρτες και με ειδικά μηχανήματα να φιλτράρουν τον αέρα για να τον καθαρίσουν από αλλεργιογόνους παράγοντες.

Η νόσος θα μπορούσε να απειλήσει τη ζωή της εξαιτίας ενός αλλεργικού σοκ. Όταν η γυναίκα, που ήταν δασκάλα, παντρεύτηκε το 2013, δεν περίμενε ότι η πάθησή της θα εξελισσόταν τόσο σοβαρά. Το 2016, το ζευγάρι συνειδητοποίησε πλέον ότι ήταν αδύνατο να μοιρασθεί μια κοινή ζωή.

Αυτό συνέβη σταδιακά, καθώς η Τζοάνα άρχισε να νιώθει όλο και πιο άσχημα, κάθε φορά που ο άνδρας της έμπαινε στο δωμάτιό της.

Κάποια στιγμή, άρχιζε μέσα σε ελάχιστα λεπτά να έχει σοβαρά συμπτώματα αναφυλαξίας, οπότε ο σύζυγός της αναγκαζόταν να βγει από το δωμάτιο. Τελικά, αντιλήφθηκαν ότι οι ζωές τους έπρεπε να αλλάξουν δραματικά.

Η γυναίκα είχε προηγουμένως αλλεργικές αντιδράσεις απέναντι στους γονείς της, σε φίλους και σε άλλους ανθρώπους, αλλά το μεγάλο της δράμα ήταν όταν αυτό πλέον συνέβη και με τον σύντροφό της.

Η φαρμακευτική αγωγή για το εν λόγω σύνδρομο δεν τη βοηθά μέχρι στιγμής και έτσι το ζευγάρι δεν ξέρει εάν και πότε τα πράγματα θα βελτιωθούν. Και οι δύο δήλωσαν ότι αγαπιούνται και θα περιμένουν όσο χρειαστεί.

Οι γιατροί δοκιμάζουν διάφορες θεραπείες, αλλά μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα, οπότε αποφεύγουν να κάνουν προβλέψεις για την εξέλιξη των πραγμάτων.

Η γυναίκα, όπως ανέφερε, μπορεί να έχει αλλεργικές αντιδράσεις ακόμη κι αν μυρίσει ένα τσιγάρο ή μια πίτσα από άλλα σπίτια σε απόσταση, γι' αυτό αναγκάζεται να μένει με κλειστά παράθυρα, ιδίως όταν ο άνεμος φυσάει προς το μέρος του σπιτιού της.

Η Τζοάνα δεν έχει φύγει από τη σοφίτα της για πάνω από ένα χρόνο, παρά μόνο για να πάει στους γιατρούς. Οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους δεν έχει απειλητικές για τη ζωή της αλλεργικές αντιδράσεις, είναι τα αδέλφια της που τη βοηθάνε.

Αλλά και αυτά, προτού μπουν στο δωμάτιό της, δεν πρέπει να έχουν φάει καυτερά φαγητά, πρέπει να έχουν κάνει ντους με συγκεκριμένο σαπούνι και να φοράνε μάσκες και ειδικά ρούχα, όταν την πλησιάζουν.

Ακόμη και τότε όμως, παρά τις τόσες προφυλάξεις, μετά από κάθε επίσκεψή τους, η κατάσταση της Τζοάνα χειροτερεύει.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία