|
| | | |
Μειώνει την πιθανότητα καρδιακού η κατανάλωση ξηρών καρπών
Βοστόνη
Στη μείωση του κινδύνου ενός ξαφνικού θανάτου από καρδιακό επεισόδιο οδηγεί η κατανάλωση ξηρών καρπών, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η έρευνα έγινε από επιστήμονες στη Βοστόνη των ΗΠΑ και συμπεριέλαβε σχεδόν 21.500 άνδρες γιατρούς για περίπου 17 χρόνια.
Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, η κατανάλωση ξηρών καρπών μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο. Στη μελέτη η κατανάλωση ξηρών καρπών αφορούσε τα καρύδια, τα φιστίκια, τα φουντούκια, τα αμύγδαλα και τα κάστανα.
Οι γιατροί που συμμετείχαν σε αυτή, κατανάλωναν περισσότερο από 2 φορές την εβδομάδα ξηρούς καρπούς και όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, παρουσίασαν σημαντικά λιγότερα περιστατικά ξαφνικών καρδιακών θανάτων σε σύγκριση με αυτούς που έτρωγαν σπάνια ή καθόλου ξηρούς καρπούς.
Όπως σημείωσαν οι ερευνητές, οι ξηροί καρποί είχαν και σε παλαιότερες μελέτες συσχετισθεί με τη μείωση της θνησιμότητας λόγω στεφανιαίας νόσου ενώ, είχε επίσης διαπιστωθεί ότι περιέχουν ουσίες που έχουν αντι-αρρυθμική δράση.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, οι ερευνητές στη Βοστόνη πιστεύουν ότι η μείωση των ξαφνικών θανάτων που παρατηρείται σε όσους καταναλώνουν ξηρούς καρπούς πιθανότατα οφείλεται τελικά σε αυτές τις αντι-αρρυθμικές ιδιότητες των ξηρών καρπών.
Στην ουσία, όπως είπαν, η κατανάλωση ξηρών καρπών φάνηκε να δίνει προστασία εναντίον των αρρυθμιών που προκύπτουν σε ξαφνικά σοβαρά καρδιακά εμφράγματα που συμβαίνουν λόγω απόφραξης των στεφανιαίων αγγείων.
Ωστόσο, οι ξηροί καρποί δεν φάνηκε να μειώνουν τους μη ξαφνικούς θανάτους λόγω στεφανιαίας νόσου και αυτό, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, ενισχύει την άποψη ότι οι ευεργετική τους δράση οφείλεται στην αντι-αρρυθμική τους ιδιότητα.
Μπορεί οι ακριβείς μηχανισμοί δράσης να μην έχουν ακόμα διευκρινιστεί και να μην είναι εύκολο να δοθεί οδηγία κατανάλωσης ποσοτήτων εβδομαδιαίως, ωστόσο είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι, ενώ το αλάτι ευθύνεται για την υψηλή πίεση, οι ξηροί καρποί έχουν πιο ισχυρή ευεργετική δράση έναντι των αρρυθμιών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|