 |
|
|  |  |  | 
Oμογένεια
Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καίρου
Τα διπλώματα των επιτυχόντων στις εξετάσεις ελληνομάθειας παρέδωσε το ΕΠΚ
Κάιρο.-(Κείμενο Νίκος Κάτσικας)
Συνεχίζεται η δυναμική παρουσία του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου στην αιγυπτιακή κοινωνία, η οποία το έχει αγκαλιάσει, και μέσω της ελληνικής γλώσσας, ενδυναμώνονται οι σχέσεις των δύο λαών.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την εικόνα που θα μπορούσε να καταγράψει κανείς στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του δραστήριου αυτού ελληνικού πολιτιστικού κυττάρου στο κέντρο της αιγυπτιακής πρωτεύουσας, στην κοσμοπολίτικη Ηλιούπολη, εκεί όπου η ελληνική Πρεσβεία στην Αίγυπτο και η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού της Ελλάδας στη φίλη και αδελφή Χώρα του Νείλου.
Άλλο τρανό παράδειγμα της επιτυχημένης λειτουργίας του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου ήταν και η συμμετοχή στις εξετάσεις ελληνομάθειας των Αιγυπτίων σπουδαστών, οι οποίοι δαπανούν χρόνο - και γιατί όχι; και χρήματα... - αλλά πάνω από όλα διακατέχονται από μεράκι για να διδαχτούν την ελληνική γλώσσα.
Δώδεκα από αυτούς παρέλαβαν τα πτυχία τους στα διάφορα επίπεδα των εξετάσεων που συμμετείχαν, κατά την εκδήλωση για τα Γράμματα και τις Τέχνες αλλά και της κοπής της αγιοβασιλιάτικης πίτας, στο Σπετσεροπούλειο κτίριο, όπου εδρεύει το Κέντρο.
Βεβαίως, από την εκδήλωση αυτή δε θα μπορούσαν να λείπουν οι ελληνικές διπλωματικές Αρχές, τις οποίες εκπροσώπησε η Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στο Κάιρο Λαμπρινή Κομίνη, που μετέφερε τις θερμές ευχές του Έλληνα Πρέσβη στην Αίγυπτο, Μιχαήλ Χρήστου Διάμεση, για τη νέα χρονιά αλλά και την ικανοποίησή της για την πολύ σοβαρή δουλειά που γίνεται στο χώρο αυτό, δίνοντας τα συγχαρητήριά της τόσο στην Ελληνική Κοινότητα Καΐρου όσο και τους εκπαιδευτικούς που προσφέρουν από τον εαυτό τους για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας στους Αιγυπτίους μαθητές, μην παραλείποντας να επισημάνει την προσφορά τόσο του διευθυντή του Κέντρου, εκπαιδευτικού και συγγραφέα κ. Χρίστου Παπαδόπουλου όσο και της διαχειριστικής διευθύντριας κ. Ντίνας Γεδεών.
Συγκινητικός ήταν ο λόγος που απηύθυνε προς τους Αιγυπτίους σπουδαστές της ελληνικής γλώσσας στο Κάιρο, η συντονίστρια Εκπαίδευσης Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής Δρ Μαριέττα Κουμαριανού η οποία τούς ευχαρίστησε «που μαθαίνουν τη γλώσσα της πατρίδας μας».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου Χρήστος Καβαλής, πλαισιωμένος από τη γγ της Κοινότητας Χρυσάνθη Σκουφαρίδου αλλά και τους Κοινοτικούς Επιτρόπους Πατρίκιο Δήμο, Βίλλυ Πολίτη και Λεωνίδα Φωντριέ, τόνισε ότι «αν η Πατρίδα μας έχει να προσφέρει κάτι, αυτό είναι η γλώσσα και η ομορφιά της» ευχαριστώντας όλους για το ενδιαφέρον και την αγάπη τους για κάθε τι το ελληνικό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
