|
| | | |
Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία διεκδικούν τα άτομα με αναπηρία...
Θεσσαλονίκη
Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία διεκδικούν τα άτομα με αναπηρία δηλώνοντας, σε σχετική έρευνα, ότι η αναπηρία δεν επηρεάζει ούτε τον βαθμό απόδοσης στην εργασία τους ούτε τον αριθμό των ωρών που έχουν δυνατότητα να εργαστούν.
Τα στοιχεία προκύπτουν σε έρευνα με δείγμα 306 ατόμων με αναπηρία, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού έργου Workability. Το έργο υλοποίησε η Ερευνητική Ομάδα Συστημάτων Μεταφοράς του ΑΠΘ (ΕΟΣΜ/ ΑΠΘ) και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ένωση Κεντρικής Μακεδονίας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών, το Παράρτημα Μακεδονίας Θράκης του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών και την Ένωση Κωφών Βορείου Ελλάδος.
Παρουσιάζοντας σε συνέντευξη Τύπου, τα αποτελέσματα του ερευνητικού έργου ο καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ Αριστοτέλης Νανιόπουλος τόνισε ότι το εισόδημα των ερωτηθέντων με αναπηρία αποτελεί, σε μεγάλο ποσοστό, το κύριο εισόδημα των οικογενειών τους, "καταρρίπτοντας με αυτόν τον τρόπο το στερεότυπο που θέλει τα άτομα με αναπηρία να αποτελούν οικονομικό βάρος για τις οικογένειές τους".
"Κι όταν λέμε εισόδημα, δεν εννοούμε μόνο τα επιδόματα" συμπλήρωσε, υπογραμμίζοντας πως όσο μεγαλύτερο είναι το μορφωτικό επίπεδο τόσο μεγαλύτερα είναι και τα ποσοστά αυτών που θέλουν να εργαστούν από αυτούς που δεν θέλουν να δουλέψουν στο μέλλον, σε όλες τις ομάδες αναπηριών.
Πάντως, στην ερώτηση της έρευνας: "Θεωρείτε πως η αναπηρία σας περιορίζει τον αριθμό των ωρών που μπορείτε να δουλέψετε;", τα άτομα με κώφωση απάντησαν κατά 80% "όχι", όπως και τα άτομα με βαρηκοΐα κατά 91,7%. Τα άτομα με προβλήματα όρασης απάντησαν το ίδιο κατά 84.6%, οι παραπληγικοί κατά 71,2% και οι τετραπληγικοί κατά 33,3%.
Στην ερώτηση "Θεωρείτε πως η αναπηρία σας επηρεάζει την απόδοση των εργασιών σας;", το 70,2% των ατόμων με προβλήματα ακοής απάντησε "όχι", όπως και το 68,1% των ατόμων με προβλήματα όρασης. Με τον ίδιο τρόπο απάντησε το 84,6% των ημιπληγικών, το 83% των παραπληγικών και το 66,7% των τετραπληγικών.
Οσον αφορά την προσβασιμότητα από το σπίτι στην εργασία, τα κωφά άτομα απάντησαν κατά 94,1% πως η αναπηρία δεν τους εμποδίζει να πηγαίνουν και να γυρίζουν από το μέρος εργασίας, ποσοστό που είναι στο 49,5% για τα άτομα με προβλήματα όρασης και αποτελεί το δεύτερο χαμηλότερο μεταξύ των ομάδων αναπηριών. Το σύνολο των ημιπληγικών απάντησε "όχι" κατά 76,9%, των παραπληγικών κατά 70,6%%, και των τετραπληγικών κατά 37%, ποσοστό που είναι το μικρότερο μεταξύ των ομάδων αναπηριών.
Για τις συνθήκες εργασίας (εργασία από απόσταση, ευέλικτο ωράριο), το 50,6% των κωφών και το 54,5% των βαρήκοων απάντησαν πως χρειάζονται ειδικές συνθήκες εργασίας. Επιπλέον, την ίδια απάντηση έδωσε το 22% των ατόμων με προβλήματα όρασης, αλλά και το 30,8% των ημιπληγικών, το 22% των παραπληγικών και το 66,7% των τετραπληγικών.
Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο του WorkAbility αναπτύχθηκε και εργαλειοθήκη για την απασχόληση και την επιχειρηματικότητα των ατόμων με αναπηρία που παρέχει πρακτικές πληροφορίες σε άτομα με αναπηρία που αναζητούν εργασία ή ήδη εργάζονται, εργοδότες ή δυνητικούς εργοδότες ατόμων με αναπηρία καθώς και άτομα με αναπηρία που θέλουν να αναπτύξουν τη δική τους επιχείρηση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|