Ίσως οι άνθρωποι τελικά δεν είναι οι μόνοι που ξέρουν από γραμματική και συντακτικό. Ακόμα και τα πουλιά, έστω κι αν δεν έχουν ουσιαστικά ή ρήματα, φαίνεται πως χρησιμοποιούν "κανόνες" γραμματικής και συντακτικού όταν τιτιβίζουν, σύμφωνα με μια νέα πρωτοποριακή ιαπωνική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη, παράλληλα με τις ολοένα αυξανόμενες ενδείξεις για την αυξημένη νοημοσύνη των ζώων, έρχεται να αναδείξει και άλλη μια πτυχή των ικανοτήτων τους, κάνοντας έτσι ακόμα πιο μικρό το χάσμα που μας χωρίζει από τους άλλους οργανισμούς.

    Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Κεντάρο ’μπε του Τμήματος Μοριακής και Συστημικής Βιολογίας του πανεπιστημίου του Κιότο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Nature Neuroscience", σύμφωνα με το "New Scientist", μελέτησαν τους σπίνους της Βεγγάζης και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έχουν δικές τους μορφές συντακτικών κανόνων. «Τα ωδικά πουλιά έχουν μια αυθόρμητη ικανότητα να επεξεργάζονται συντακτικές δομές στα τραγούδια τους», σύμφωνα με τον ’μπε.

    Μολονότι πολλά ζώα, όπως οι σκύλοι, οι παπαγάλοι και οι πίθηκοι, έχει διαπιστωθεί ότι μπορούν να ερμηνεύουν και να κατασκευάζουν "προτάσεις", καθώς επίσης να αναγνωρίζουν ανθρώπινες λέξεις που αντιστοιχούν σε διάφορα αντικείμενα, οι σπίνοι, σύμφωνα με τις έως τώρα γνώσεις μας, φαίνεται πως έχουν επιπλέον μια μορφή γραμματικής στο τραγούδι τους. Το μόνο άλλο ζώο για το οποίο οι επιστήμονες έχουν ισχυριστεί κάτι ανάλογο, είναι η φάλαινα.

    Οι ερευνητές έκαναν στο εργαστήριο πειράματα για να διαπιστώσουν σε ποιο βαθμό οι σπίνοι είναι σε θέση να αντιληφθούν και να αντιδράσουν, όταν ακούνε τραγούδια άλλων σπίνων που είναι "ασύντακτα" και χωρίς γραμματική. Οι επιστήμονες σκοπίμως έκαναν "ρεμίξ" τραγουδιών σπίνων, ώστε να δημιουργήσουν αυτά τα "μπερδεμένα" και μη οικεία στους σπίνους χαρακτηριστικά.

    Μετά από αλλεπάλληλα παιξίματα από τα μεγάφωνα τροποποιημένων τραγουδιών σπίνων (οι τροποποιήσεις είχαν ποικιλία και οι αλλαγές αφορούσαν διαφορές "συλλαβές"), διαπιστώθηκε ότι όλοι σχεδόν οι σπίνοι αντιδρούσαν μόνο σε συγκεκριμένα "ρεμίξ" και όχι σε άλλα. «Αυτό δείχνει ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος κανόνας στη διαδοχή των συλλαβών στα τραγούδια τους, κοινός για όλα τα πουλιά», δήλωσε ο ’μπε.

    Σε επόμενα πειράματα, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι "κανόνες" δεν είναι έμφυτοι, αλλά τα πουλιά έπρεπε να τους μάθουν. Τα πουλιά που είχαν απομονωθεί από τα υπόλοιπα, δεν αντιδρούσαν στα τραγούδια με τους συγκεκριμένους κανόνες και το έκαναν μόνο όταν είχαν βγει από την απομόνωση και είχαν πια ζήσει για δύο εβδομάδες μαζί με τα άλλα.

    Επίσης, οι ερευνητές εντόπισαν μια περιοχή στον εγκέφαλο των πουλιών που φαίνεται να είναι αντίστοιχη της "περιοχής του Μπροκά" στους ανθρώπους, η οποία ενεργοποιείται όταν ακούμε προτάσεις χωρίς γραμματική και σύνταξη. Η διαπίστωση αυτή μπορεί να ρίξει νέο φως στην καταγωγή της ανθρώπινης γραμματικής, η οποία είναι πιθανό να έχει βαθιές εξελικτικές ρίζες, που χάνονται στο ζωικό βασίλειο.