Η οικονομική κρίση την οποία βιώνει ο λαός μας, αλλά και πολλοί άλλοι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου, δεν είναι μόνον το αποτέλεσμα εσφαλμένων πολιτικών των ηγεσιών των, αλλά παράλληλα και συνέπειες της πολιτικής εκείνων οι οποίοι  για ιδιοτελείς και καιροσκοπικούς και μόνον λόγους καταστρατήγησαν τις παγκόσμιες Αξίες και τις Αρχές του Δικαίου. Με τα γνωστά αποτελέσματα  και τις βαρύτατες συνέπειες τις οποίες πληρώνει τώρα και η Πατρίδα μας.

Ο λαός μας ευρίσκεται σε απελπισία και  απόγνωση, διότι η ανείπωτη ένδεια κτυπάει την πόρτα όλων μας. Και όταν ένας λαός υφίσταται όλα αυτά τα δεινά, επόμενο είναι να αδυνατεί να αμυνθεί απέναντι των άλλων που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια του, αλλά και να υπερασπίζεται το Δίκαιο του. Φυσική συνέπεια της εξαπάτησής του, της υποτέλειας και εξάρτησής του από εκείνους που τον επιβουλεύονται, και ως γνωστόν, μάλιστα τον απειλούνε με τιμωρία, ταπείνωση και διάφορες άλλες ποινές. Ο απελπισμένος χάνει τότε και τον προσανατολισμό του, την δύναμη να αντισταθεί,  αλλά και την ελπίδα και το φως του.

Όμως υπάρχει η πιο όμορφη φρόνηση των λαών, η Δικαιοσύνη. Η κράτιστη των αρετών η οποία έχει την πηγή της μέσα στην ανιδιοτέλεια και την ελευθερία της ψυχής. Δικαιοσύνη νοείται από τους μυθικούς χρόνους μέχρι σήμερα η ικανοποίηση του, αποκαλούμενου γενικά, περί Δικαίου αισθήματος. Η Δικαιοσύνη έχει μόνον ηθικά και νομικά ερείσματα. Αυτό το περί Δικαίου αίσθημα στο τέλος και κάποια στιγμή αφυπνίζει κάθε λαό. Διότι είναι πιο δυνατό, πιο ισχυρό και  διαχρονικό από την πρόσκαιρη αδικία.

Παρακολουθούμε τώρα τελευταία μία αφύπνιση και εναντίωση εναντίον εκείνων οι οποίοι ευθύνονται για την κρίση η οποία ταλανίζει την Ευρώπη και την Πατρίδα μας. Διότι υπάρχουν όντως υπαίτιοι οι οποίοι ευθύνονται βαρύτατα  για την μεγάλη κρίση στην Ευρώπη,  την οικονομική εξαπάτηση και κοινωνική εξαθλίωση, την επαίσχυντη ταπείνωση  μερικών λαών της.

Διότι είναι ήδη από αρκετό καιρό γνωστόν, ότι κατά τα τελευταία 30 χρόνια το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης, των ευημερούντων εκείνων ισχυρών οικονομιών κρατών-μελών της γηραιάς ηπείρου μας, κατέστρωσε ένα σχέδιο κατεύθυνσης τεραστίων κεφαλαίων προς τα κράτη-μέλη  της ΕΕ του Νότου. Θυμίζουμε ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα της ΕΕ  ελέγχεται εδώ και τρείς και πλέον δεκαετίες από την ισχυρότατη οικονομία της Γερμανίας, το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της οποίας κυμαίνεται πλέον των 250 δις ευρώ ετησίως, το δε έτος 2016 υπερέβη τα 252.9 δις ευρώ. Αυτό κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ, όμως εν κατακλείδι και  εν πλήρει γνώσει ασφαλώς των κοινοτικών Οργάνων της ΕΕ και της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες. Αλλά εν γνώσει αυτών και η δόλια πρακτική της κατεύθυνσης και διοχέτευσης των κεφαλαίων αυτών της τάξης των τρισεκατομμυρίων ευρώ προς τις χώρες του Νότου, όπου αναμενόμενο ήταν, όχι μόνον κατέστρεφαν τις οικονομίες των δανειοληπτριών χωρών, αλλά ταυτόχρονα ως μη εξυπηρετούμενα, καθιστούσαν τις χώρες αυτές εξαρτώμενες και υποχείριες στους εκβιασμούς των δανειστριών χωρών. Αυτή η δόλια πρακτική προκάλεσε την οικονομική κρίση στην ΕΕ και την κατάρρευση της Ελλάδος, ιδιαιτέρως εξαιτίας της ευάλωτης και σαθρής οικονομίας της, του αρρωστημένου, διεφθαρμένου, σάπιου κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος της. Μακροχρόνιες και αθεράπευτες  παθογένειες της χώρας μας οι οποίες ήσαν επι δεκαετίες επίσης γνωστές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης, δηλαδή στους δανειστές,  και ασφαλώς σε όλα τα Όργανα  της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν η κρίση στην Ελλάδα έφθασε στο απόγειο της, και μόλις προ 4 ετών στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον ακούονταν έντονες συζητήσεις για το GREXIT ή κινδύνου ενός οικονομικού ατυχήματος (Graccident) της χώρας μας  από το Ευρώ και την Ευρωζώνη, ο πολύ γνωστός σε όλους μας, και περιέργως συμπαθής Jean-Claude Juncker, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραδέχθηκε δημοσίως τα κάτωθι: «ότι γνώριζε από πολλά χρόνια πριν τις συνέπειες αυτής της «χρηματοδότησης(!)» της Ελλάδος, και που κατέληγαν τα κεφάλαια αυτά, και ότι δεν έκανε τίποτε, μέσω των Βρυξελλών, για να το σταματήσει, εξαιτίας των αντιδράσεων 2 κρατών-μελών!» Υπαινισσόμενος, ως ήδη τώρα γνωστόν, την Γερμανία και την Γαλλία. Μία ανερυθρίαστη μάλιστα δημόσια παραδοχή της ευθύνης για την καταστροφή της Ελλάδος. Η οποία όμως εκθέτει όλους τους υπεύθυνους απέναντι της Δικαιοσύνης.

Προ ολίγων και μόνον χρόνων συνέβη στην Γερμανία το κάτωθι περιστατικό. Στην μικρή πόλη Hamm, μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της περιοχής Münster, του μεγαλύτερου στην Γερμανία Κρατιδίου της Ρηνανίας-Βεστφαλίας με πληθυσμό 19 εκατομμύρια κατοίκους και ένα υψηλό ΑΕΠ 645 δις ευρώ, ένας τραπεζίτης χορηγούσε σε εκατοντάδες απλούς πολίτες μεγάλα στεγαστικά δάνεια, ενώ γνώριζε, ότι αυτοί δεν ήσαν σε θέση να τα εξυπηρετήσουν. Το σχέδιο  του αποκαλύφθηκε, όταν οι δανειολήπτες, ως ήταν αναμενόμενο, όντως χρεοκόπησαν, τα σπίτια τους αγοράστηκαν πάμφθηνα από αχυράνθρωπους της Τράπεζας, με τεράστια κέρδη για αυτήν. Η Γερμανική Δικαιοσύνη τιμώρησε τον τραπεζίτη σε πολυετή φυλάκιση.

Ο λαός μας οφείλει τώρα να αντισταθεί  και να αρνηθεί όχι μόνον την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και να ζητήσει ευθύνες από τους εμπλεκόμενους δανειστές της, ως υπαίτιους για την εκ προθέσεως εξαπάτηση και  καταστροφή της Πατρίδας μας. Οι οποίοι τώρα και ταπεινώνουν ανηλεώς μία ολόκληρη χώρα, και αναιδέστατα απαιτούνε από πάνω όχι μόνον την αποπληρωμή του «χρέους», αλλά  και την εκποίηση όλου του εθνικού της πλούτου έναντι πινακίου φακής.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά  στην Αθήνα.