|
| | | |
Τα ελληνικά animation κερδίζουν τη διεθνή αναγνώριση
AΘΗΝΑ.-Β. Χατζηβασιλείου
Τα κινούμενα σχέδια έχουν εδώ και αρκετά χρόνια να επιδείξουν μιαν αξιοσημείωτη παραγωγή στην Ελλάδα, μια παραγωγή που αναγνωρίζεται πλέον και διεθνώς. Η ASIFA Hellas, η Ελληνική Ένωση Κινουμένων Σχεδίων, που αποτελεί παράρτημα της Association Internationale du Film d'Animation, λειτουργεί επιτυχώς από το 2008, ενώ περί τα μέσα Ιουνίου έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Animation το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Ανσί (Annecy) της Νοτιανατολικής Γαλλίας. Εκεί η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά με δικό της περίπτερο, παρουσιάζοντας 17 σχέδια παραγωγής Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων δημιουργών. Το «Αίνιγμα» των 'Αρη Φατούρου και Αντώνη Ντούσια και η «Εθνοφοβία» του Γιάννη Ζιόγκα προβλήθηκαν στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ και ο πρόεδρος της ASIFA Hellas Βασίλης Καραμητσάνης είχε την ευκαιρία να ενημερώσει το διεθνές ακροατήριο για την πορεία των ελληνικών κινουμένων σχεδίων. Στο μεταξύ τα μέλη της ένωσης προετοιμάζονται για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Animation, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις δράσεις της ASIFA, ο Αρίσταρχος Παπαδανιήλ, που είναι ιδρυτικό της μέλος, εικονογράφος, δημιουργός και παραγωγός κινουμένων σχεδίων και συγγραφέας του βιβλίου «Ελληνική πολιτική γελοιογραφία», σημειώνει πως σκοπός είναι «η προβολή και η προώθηση του ελληνικού κινούμενου σχεδίου και των καλλιτεχνικών και εμπορικών επιδόσεων των δημιουργών του. Και δεν πρόκειται μόνο για τους δημιουργούς, αλλά και για τους σεναριογράφους, τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν Animation σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, τους εκπροσώπους διαφόρων φεστιβάλ, όπως και για όσους κάνουν εργαστήρια κινουμένων σχεδίων για παιδιά και ενήλικες. Κατά τη διάρκεια του εορτασμού που θα γίνει τον Οκτώβριο στην Ελλάδα, θα πραγματοποιηθούν προβολές κινουμένων σχεδίων οι οποίες θα προκύψουν από ανταλλαγές μεταξύ διαφόρων χωρών ενώ στο φεστιβάλ του Ανσί είχαμε την ευκαιρία να δώσουμε στους ανθρώπους του Τύπου και σε παράγοντες της διεθνούς βιομηχανίας κινουμένων σχεδίων τον κατάλογό μας, ο οποίος έχει σχεδιαστεί σαν λεύκωμα, υποστηρίζεται από τη Γενική Γραμματεία Τύπου και εκδόθηκε με χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος».
Ποια ακριβώς είναι η σημερινή εικόνα των κινουμένων σχεδίων στην Ελλάδα; «Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι ο πρώτος δημιουργός κινουμένων σχεδίων στη χώρα μας, ο Σταμάτης Πολενάκης, ήταν γελοιογράφος. Στις μέρες μας υπάρχουν πολλά και καλά δείγματα ελληνικών κινουμένων σχεδίων, που κερδίζουν ολοένα και περισσότερο τη διεθνή αναγνώριση. Σκέφτομαι, για παράδειγμα, τον Νάσο Βακάλη με το "Dinner for Few'' ή την Έφη Παππά με το "My Stuffed Granny'', που μιλάει για τη κρίση με ποιητικό τρόπο. Από την άλλη, ο 'Αγγελος Ρούβας ετοιμάζει μια παραγωγή που τιτλοφορείται "Mentor'' κι έχει να κάνει με την κλοπή των ελληνικών μαρμάρων από τον Έλγιν. Και να πω ακόμα πως η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου θέσπισε, ύστερα από σχετική πρωτοβουλία μας, και απένειμε ήδη, το πρώτο της βραβείο κινουμένων σχεδίων. Δεν υπάρχει, νομίζω, αμφιβολία πως τα ελληνικά κινούμενα σχέδια βρίσκονται σε πορεία διεθνούς καταξίωσης κι αυτό είναι κάτι που φιλοδοξούμε να συνεχιστεί. Και ας λάβουμε σοβαρά υπόψη μας και κάτι άλλο: πως η διεθνής καταξίωση έχει πολύ καλύτερο αποτέλεσμα όταν η εθνική (εν προκειμένω η ελληνική) παραγωγή έχει φροντίσει να διατηρήσει όλα τα χαρακτηριστικά που ορίζουν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της. Μόνο έτσι κατορθώνει κανείς να δηλώσει αξιόπιστα προς τα έξω την παρουσία του».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|