Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένα από τα μεγαλύτερα παγόβουνα στην ιστορία αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική και ετοιμάζεται για...κρουαζιέρα στον Ατλαντικό



BBC.-

Ένα γιγάντιο παγόβουνο, το οποίο είχε πρόσφατα αποκολληθεί από την Ανταρκτική, άρχισε σιγά-σιγά να κινείται προς την ανοικτή θάλασσα.

Τις τελευταίες εβδομάδες, το παγόβουνο Α-68, ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν υπάρξει στο νότιο ημισφαίριο, κινείτο πέρα- δώθε κοντά στην παγοκρηπίδα Λάρσεν, από όπου είχε αποκοπεί. Αλλά, όπως δείχνουν οι τελευταίες εικόνες από δορυφόρους, το παγόβουνο, που έχει έκταση σχεδόν 6.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, κινείται πλέον βόρεια προς τη θάλασσα Γουέντελ.

Οι ειδικοί, σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι το παγόβουνο, που ζυγίζει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο τόνους, είναι θέμα χρόνου, ωθούμενο από τα ρεύματα, να βγει στον Νότιο Ατλαντικό. Από εκεί και πέρα, το πόσο μακριά μπορεί να φθάσει, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.

Πάντως ήδη το παγόβουνο δείχνει σημάδια απώλειας πάγων στην περιφέρειά του. Τα κομμάτια αυτά, που φέρουν τις ονομασίες Α-68a, A-68b, A-68c κ.ο.κ., προς το παρόν όλα πλέουν κοντά στο μητρικό παγόβουνο. Όμως κάποια στιγμή αναμένεται να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο και είναι πιθανό μερικά από αυτά να «ρίξουν άγκυρα» σε ρηχά νερά και να μετατραπούν σε ημιμόνιμα νησιά πάγου.

Μετά την αποκοπή του παγόβουνου, οι επιστήμονες παρακολουθούν και κατά πόσον έχει αλλάξει η συμπεριφορά της μητρικής του παγοκρηπίδας Λάρσεν. Η τελευταία αποτελεί μια επιπλέουσα προέκταση των παγετώνων της ηπειρωτικής Ανταρκτικής και η αποκοπή από αυτήν ενός τόσο μεγάλου παγόβουνου θα μπορούσε να την καταστήσει ασταθή και επιρρεπή στη «γέννηση» και άλλων παγόβουνων.

Όταν το παγόβουνο Α-68 οριστικά αφήσει πίσω του την περιοχή δίπλα στην παγοκρηπίδα Λάρσεν, θα αποκαλύψει μια έκταση του βυθού, η οποία πιθανότατα έχει να ελευθερωθεί από τους πάγους εδώ και τουλάχιστον 120.000 χρόνια. Ήδη η Επιτροπή για την Προστασία των Θαλάσσιων Έμβιων Πόρων της Ανταρκτικής (CCAMLR) έθεσε την εν λόγω περιοχή σε καθεστώς προστασίας, προκειμένου οι επιστήμονες να έχουν κατά προτεραιότητα πρόσβαση σε αυτήν και να απαγορευθούν οι αλιευτικές δραστηριότητες για τουλάχιστον δύο χρόνια.

Σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, σε περιοχές που ελευθερώθηκαν από παγόβουνα, ανακαλύφθηκαν νέα είδη οργανισμών. Ήδη σχεδιάζονται για το επόμενο καλοκαίρι της Ανταρκτικής επιστημονικές αποστολές στην περιοχή του παγόβουνου Α-68.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία