|
| | | |
Η Ελλάδα πρωτοπορεί στη Διατροφή
Γαλακτοκομικά προϊόντα με ελαιόλαδο και πιστοποιήσεις για το τσάι του βουνού
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Γαλακτοκομικά προϊόντα στα οποία τα λιπαρά αντικαταστάθηκαν από ελαιόλαδο, πιστοποιήσεις για το τσάι του βουνού και τα προϊόντα από μαύρο χοίρο, αλλά και μονάδες που συνδυάζουν την παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων με την εστίαση, περιλαμβάνονται στις καλές πρακτικές που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια στον αγροδιατροφικό τομέα και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα συνεργασίας ανάμεσα σε ιδιώτες και σε δημόσιους φορείς, όπως τα ερευνητικά ιδρύματα.
Οι πρακτικές αυτές παρουσιάστηκαν σε ομάδα εργασίας που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου «Higher» για τη σημασία της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε καινοτόμες πρωτοβουλίες στον τομέα της αγροδιατροφής και του τουρισμού.
«Έγινε μια προσπάθεια να δείξουμε στους εταίρους μας από το εξωτερικό τις καλές πρακτικές που εφαρμόζουμε στην Ελλάδα. Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνονται, επίσης, το cluster βιολογικών προϊόντων που έχει δημιουργηθεί από το Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και προσπαθεί να εισάγει τα βιολογικά προϊόντα στην αγορά των εστιατορίων, εταιρείες που προωθούν την καινοτομία σε πρακτικές γεωργίας ακριβείας, ακόμη και ξενοδοχειακές μονάδες που εφαρμόζουν καινοτόμους και φιλικούς στο περιβάλλον τρόπους διαχείρισης ενέργειας» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο προϊστάμενος της αυτοτελούς διεύθυνσης υποστήριξης καινοτομίας και επιχειρηματικότητας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Κώστας Μιχαηλίδης.
Ο ίδιος αναφέρεται ιδιαίτερα στις συμπράξεις των ερευνητικών ιδρυμάτων που παράγουν τεχνολογία και των παραγωγών προς την κατεύθυνση της δημιουργίας προϊόντων που θα είναι περισσότερο ανταγωνιστικά και φιλικά στο περιβάλλον.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|