Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το πιο σύντομο IQ τεστ του κόσμου με μόλις 3 ερωτήσεις



Aθήνα

Το λένε Cognitive Reflection Test (CRT) και έχει χαιρετιστεί απ’ όλους ως η πιο σύντομη δοκιμασία νοημοσύνης με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Κάποιοι λένε μάλιστα πως με μόλις τρεις ερωτήσεις μπορείς να ξεχωρίσεις τους Αϊνστάιν αυτού του κόσμου από τους… λιγότερο Αϊνστάιν.

Το τεστ αναπτύχθηκε βέβαια από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 2005 και τον ακαδημαϊκό ψυχολόγο Shane Frederick και δεν είναι παίξε-γέλασε. Καθώς αυτό που μετρά ουσιαστικά είναι την ικανότητά μας να αγνοούμε τις ενστικτώδεις αποκρίσεις και να σκεφτόμαστε αργά και προσεκτικά. Και λογικά, πάντα!

Όπως το λένε εξάλλου οι πανεπιστημιακοί, η δοκιμασία μετρά πόσο καλός είναι κάποιος στο να αγνοεί το Σύστημα 1 (τη διαίσθηση) για χάρη του Συστήματος 2 (την αναλυτική σκέψη). Για να τα καταφέρει κάποιος, πρέπει να περάσει χρόνο σκεφτόμενος την απάντησή του και να αγνοήσει την πρώτη του απόκριση.

Στην επιστημονική του εκδοχή, μετρά φυσικά και τον χρόνο αντίδρασης. Αλλά και την ορθότητα των απαντήσεων. Όταν σταθμιζόταν το 2003, ο ψυχολόγος βρήκε έκπληκτος πως ακόμα και κορυφαίοι φοιτητές του Χάρβαρντ και του Γέιλ τα έκαναν μαντάρα. Σήμερα μας λέει πως μόλις το 17% όσων το δοκίμασαν πέτυχαν το τέλειο σκορ…

Για δοκιμάστε:

1. Ένα μπαστούνι και ένα μπαλάκι κοστίζουν 1,10 δολάρια συνολικά. Το μπαστούνι κοστίζει 1 δολάριο περισσότερο από το μπαλάκι. Πόσο κοστίζει το μπαλάκι;

2. Αν παίρνει σε 5 μηχανές 5 λεπτά για να φτιάξουν 5 εξαρτήματα, πόσο θα πάρει σε 100 μηχανές να φτιάξουν 100 εξαρτήματα;

3. Σε μια λίμνη, υπάρχει μια αποικία από νούφαρα. Κάθε μέρα, η αποικία διπλασιάζεται σε μέγεθος. Αν χρειάζεται 48 ημέρες για να καλύψει όλη τη λίμνη, πόσες μέρες θα χρειαστεί η αποικία για να καλύψει τη μισή λίμνη;

Το σκεφτήκατε καλά; Είστε έτοιμοι για τις απαντήσεις; Σκρολάρετε παρακάτω για να δείτε τι κάνατε…

 

Οι απαντήσεις

1: 5 σεντς. Το μπαλάκι κοστίζει 5 σεντς, το μπαστούνι 1,05 (1 δολάριο πιο πολύ δηλαδή) και τα δυο μαζί 1,10 δολάρια. Παραδεχθείτε το, 10 σεντς ήταν η διαισθητική σας απάντηση. Το Πρίνστον μας λέει πως όποιος απαντά «10 σεντς» είναι σημαντικά λιγότερο υπομονετικός και μεθοδικός από αυτόν που δίνει τη σωστή απάντηση…

2: 5 λεπτά. Ενστικτωδώς απαντήσατε 100 λεπτά. Ευτυχώς, δεν παίρνει τόσο πολύ. Από την ερώτηση συνάγεται πως κάθε μηχανή χρειάζεται 5 λεπτά για να φτιάξει ένα εξάρτημα. Χρειάζονται λοιπόν 5 λεπτά σε 100 μηχανές για να φτιάξουν 100 εξαρτήματα.

3: 47 ημέρες. Κι όχι 24 που σκέφτονται αμέσως οι περισσότεροι. Τα νούφαρα διπλασιάζονται κάθε μέρα, κι έτσι όταν φτάσουν να καλύψουν τη μισή λίμνη, την επόμενη θα την καλύψουν όλη.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία