 |
|
|  |  |  | 
ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ της Zoe Music: Στάθης Γκαντζούρας
Γράφει η Δημοσιογράφος ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΡΑ
Αθήνα
Ένας νέος ερμηνευτής-τραγουδοποιός με ήθος, ταλέντο και σεβασμό στη μουσική, ο Στάθης Γκαντζούρας παρουσιάζει τη πρώτη του δισκογραφική δουλειά με δύο εξαιρετικά τραγούδια.
Στο πρώτο τραγούδι του άλμπουμ με τίτλο "Ζήτω" (ακούστε εδώ) τιμάει με την ερμηνεία του δύο καταξιωμένους Έλληνες δημιουργούς: τη μουσικοσυνθέτη Ζωή Τηγανούρια, η οποία τον αγκαλιάζει καλλιτεχνικά και τον προτείνει ανεπιφύλακτα στο κοινό και τον αείμνηστο μεγάλο στιχουργό Ηλία Κατσούλη.
Στο δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ ξεδιπλώνει το ταλέντο του ως δημιουργός, με το βιωματικό τραγούδι "Σ' ένα άδειο χαρτί" σε μουσική και στίχους του ιδίου.
Κυκλοφορεί σε όλα τα διαδυκτιακά καταστήματα από τη Zoe Music Ltd.
iTunes Spotify Google Play Amazon
Λίγα λόγια για τον Στάθη Γκαντζούρα:
Ο Στάθης Γκαντζούρας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη πόλη της Βέροιας. Τα πρώτα του μουσικά βήματα τα κάνει σε μικρή ηλικία με τη Φιλαρμονική του Δήμου Βέροιας, όπου για πάνω από μια δεκαετία υπήρξε μέλος, με πολλές συμμετοχές σε συναυλίες της.
Στα χρόνια του Λυκείου και έχοντας “μέσα του" τα Λαϊκά τραγούδια που έπαιζαν στο σπίτι, ακούει για πρώτη φορά έργα σημαντικών Ελλήνων συνθετών (Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, κ.ά..) και έτσι, αγοράζοντας μια κιθάρα, αποφασίζει να ασχοληθεί σοβαρά με τη μουσική.
Παρακολουθεί μαθήματα ορθοφωνίας και ταυτόχρονα ψάχνει αδιάκοπα να εμπλουτίσει το προσωπικό του ρεπερτόριο.
Το 2005 θα είναι μία σημαδιακή χρονιά για τον ίδιο, διότι θα εμφανιστεί για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό με την νέα του ιδιότητα πλέον ως τραγουδιστής και κιθαρίστας.
Την ίδια χρονιά θα γνωρίσει από κοντά έναν άνθρωπο που κάποια χρόνια αργότερα θα έπαιζε σημαντικότατο ρόλο για εκείνον. Η γνωριμία του με τη μουσικοσυνθέτη Ζωή Τηγανούρια πλάθει μια νοοτροπία στον χαρακτήρα του, με συνέπεια και σοβαρότητα απέναντι στη μουσική πραγματικότητα.
Στην πορεία θα συνθέσει και δικά του τραγούδια, σε συνδυασμό με τον γραπτό λόγο, επηρεασμένος από στοιχεία της Λαϊκής και Παραδοσιακής μας μουσικής.
Το 2017 συμμετέχει στη καλοκαιρινή περιοδεία της Ζωή Τηγανούρια με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
