Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Eθνική Ελλάδας, γειά σου

Εβίνα Σταμάτη : «Οσο πιο ψηλά μπορούμε να φτάσουμε, το... αντέχουμε!»





Το πρώτο «παράθυρο»... άνοιξε με ιδανικό τρόπο! Η Εθνική γυναικών, μετά την «απόδραση» από την Αλμάδα, με το «διπλό» απέναντι στην Πορτογαλία (11/11), έκανε το χρέος της και στην Κοζάνη (15/11), απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία. Κέρδισε (έστω και «καρδιοχτυπώντας» στο φινάλε), πέτυχε το 2/2, για τον 4ο όμιλο για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2019 και δίνει, πλέον, ραντεβού, στοχεύοντας ακριβώς στο ίδιο, να διατηρήσει το αήττητο της, για τις μάχες της διαδικασίας το Φεβρουάριο, απέναντι σε Ισραήλ (10/2) και Πορτογαλία (14/2), εκτός και εντός έδρας, αντίστοιχα. 

Αποστολή που προσδοκά να φέρει εις πέρας με επιτυχία, διότι «Η ομάδα αυτή έχει μάθει να αγωνίζεται από την αρχή μέχρι το τέλος! Αυτό είναι το χαρακτηριστικό μας. Μπασκετικά, η άμυνα είναι το σημείο αναφοράς μας. Για να παίξεις άμυνα πρέπει να έχεις πάθος, μαχητικότητα, θέληση, να βγάζεις ενέργεια. Ολα αυτά τα στοιχεία, που ίσως είναι εξωγηπεδικά, αλλά τα προσαρμόζεις μέσα στο γήπεδο, τα έχει αυτή η ομάδα», όπως τόνισε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), ελάχιστα μετά την επιτυχία απέναντι στις Βρετανίδες, η Εβίνα Σταμάτη. Πρόσθεσε η 33χρονη διεθνής σούτινγκ γκαρντ επισημαίνοντας εμφατικά: «Εχουμε δείξει και στο παρελθόν πως μπορούμε να φτάσουμε ψηλά! Κοιτάμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, δίνουμε το 100% των δυνάμεών μας για την Εθνική! Οσο πιο ψηλά μπορούμε να φτάσουμε, το... αντέχουμε να πάμε!».

Για τους μη γνωρίζοντες, όσους δεν έχουν εικόνα από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ή δεν έτυχε να παρακολουθήσουν (δια ζώσης ή μέσω τηλεοπτικού δέκτη), τις δύο τελευταίες αναμετρήσεις, η Σταμάτη έκανε τις απαραίτητες... συστάσεις. «Είμαστε ομάδα με πάθος, μαχητικότητα, τραβάει η μία την άλλη στο παιχνίδι. Δείχνουμε συνοχή στα δύσκολα, όπως το κάναμε με τη Μεγάλη Βρετανία, απέναντι στην οποία δεν ήμασταν γενικά καλές και είχαμε πολλά κενά διαστήματα. Μπορεί να μην είμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, όπως ήμασταν το καλοκαίρι και είναι φυσιολογικό αυτό στην περίοδο που διανύουμε, αλλά κρατάμε τη συνοχή μας, έτσι όπως τη δείξαμε κόντρα στη Μεγάλη Βρετανία».


Ο εκπληκτικός κόσμος και το δίλημμα
-------------------------------------------------

Το απόλυτο σε νίκες, στην αρχή των προκριματικών για το Ευρωμπάσκετ 2019, παραδέχτηκε η Εβίνα Σταμάτη πως «Μας δίνει μεγάλο ψυχολογικό πλεονέκτημα για τους απαιτητικούς αγώνες που ακολουθούν, στην προσπάθεια που θα χρειαστεί να καταβάλλουμε για να εξασφαλίσουμε την παρουσία μας στην τελική φάση της διοργάνωσης». Συνέχισε εστιάζοντας στον... 6ο παίκτης της Εθνικής. Ποιος είναι αυτός; «Ο κόσμος που μας στηρίζει σε κάθε γήπεδο και το έχω ζήσει όσο έχω παίξει με την Εθνική. Οπου και αν έχουμε βρεθεί, εντός Ελλάδας, τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Στην επαρχία, ειδικά, διοργανώνονται πάντα τα παιχνίδια με επιτυχία. Ετσι ήταν και ο κόσμος της Κοζάνης, εκπληκτικός! Επαιξε μεγάλο ρόλο, για να πάρουμε τη νίκη από τη Μεγάλη Βρετανία, το ότι παίζαμε στο... σπίτι μας και είχαμε το γήπεδο γεμάτο. Παίξαμε στο ματς και για τον κόσμο της Κοζάνης που μας στήριξε τόσο!».

Εικόνες με γεμάτα γήπεδα στο ελληνικό γυναικείο μπάσκετ μπορεί, γενικά, να μην υπάρχουν, αλλά «Είμαστε μαθημένες έτσι. Το ιδανικό για μας θα ήταν, φυσικά, να είχαμε γεμάτα γήπεδα συνέχεια, τόσο όταν παίζουμε με τις ομάδες μας, όσο και με τις Εθνικές. Το γυναικείο μπάσκετ δεν έχει την προβολή που θα του άξιζε, όσοι είναι κοντά, όμως, νομίζω πως είναι αυτοί που πρέπει», τα λόγια της Σταμάτη. 

Σε σχόλιο, δε, που ζητήθηκε από τη διεθνή σούτινγκ γκαρντ για τη διαμάχη ανάμεσα σε ΦΙΜΠΑ και Ευρωλίγκα και το δίλημμα που μπαίνει σε παίκτες και το τι να επιλέξουν, τις υποχρεώσεις με τις ομάδες τους ή αυτές με τις Εθνικές ομάδες, αποκρίθηκε λέγοντας: «Θέμα φλέγον... Δεν είμαι αρμόδια για να κρίνω, ούτε να πω αν είναι δίκαιο ή όχι για τους παίκτες το ότι μπαίνουν στη μέση και πρέπει να επιλέξουν. Σίγουρα είναι δύσκολο! Αγωνιστικά, καταλαβαίνουμε πόσο επίπονο είναι για τους παίκτες, εντός της χρονιάς, να αφήσουν τις ομάδες τους για να βρίσκονται με τις Εθνικές και να επιστρέψουν, στην πορεία, στις ομάδες τους και να προσαρμοστούν ξανά στα δεδομένα τους. Είναι δύσκολο, σωματικά και πνευματικά, αλλά, εντάξει, όταν είσαι επαγγελματίας πρέπει να προσαρμόζεσαι στους εκάστοτε κανονισμούς».

 

ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Ρούλα Αβραμίδου



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία