Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Mήπως φταίει που ειναι ιθαγενής?

Εικόνα σοκ: Κοριτσάκι ξεδιψά από λακκούβα με βρώμικο νερό σε γειτονιά της Αργεντινής

 



Πηγή Misiones Online.-

Ένα μικρό κορίτσι, «χτυπημένο» από τη φτώχεια περπατά στα τέσσερα για να πιει λίγο νερό από μία λακκούβα. Μία εικόνα που προκαλεί σοκ κάνει το γύρο του διαδικτύου, ενώ ήδη έχει γίνει viral στην Νότια Αμερική και την Ισπανία.


Ένας Αργεντινός εθελοντής, ο οποίος εργάζεται για τη UNICEF, ξεκίνησε μία συζήτηση που ξεπερνά τα σύνορα της πατρίδας του, αφότου ανέβασε στο λογαριασμό του στο Facebook τη φωτογραφία, την οποία τράβηξε ένας συμπατριώτης του δημοσιογράφος.

Το μικρό κορίτσι, που είναι 3 ή 4 ετών από την κοινότητα ιθαγενών Mbya Guarani, η οποίοι μαζί με άλλους ζητιανεύουν για λίγα χρήματα στην πόλη Ποσάντας της βορειοανατολικής Αργεντινής, απεικονίζεται να προσπαθεί να σβήσει τη δίψα του κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο και τη θερμοκρασία να αγγίζει τους 38 βαθμούς Κελσίου. 

Σε μήνυμά του για την θλιβερή αυτή φωτογραφία ο εθελοντής έγραψε: Ενώ η χώρα φλέγεται, αυτό το μικρό Guarani κοριτσάκι ξεδιψά από το έδαφος. Μήπως κάνουμε κάτι λάθος ως κοινωνία; 

Αποκαλύπτοντας ότι στη συνέχεια το παιδί εξετάστηκε από γιατρούς πρόσθεσε: Γιατί ανέβασα αυτή φωτογραφία; Γιατί πρέπει επιτέλους σαν κοινωνία να αρχίσουμε να συζητάμε για ένα πρόβλημα, για το οποίο δεν κάνουμε τίποτα, επειδή κανείς δεν το επισημαίνει, γιατί αυτοί που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι δεν βάζουν το χέρι τους στην τσέπη»

Η τοπική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Misiones Online εξήγησε την ιστορία αυτής της φωτογραφίας, υπογραμμίζοντας ότι ελήφθη  από ρεπόρτερ της, κατά τη διάρκεια του κύματος καύσωνα στο κέντρο της πόλης Ποσάντας.

Η Sun η οποία προέβαλε το θέμα δεν έχει επιβεβαιώσει από ανεξάρτητη πηγή την εικόνα. 

«Ένας δημοσιογράφος της Misiones Online οδηγούσε στην λεωφόρο Mitre της Ποσάντας, όταν σταμάτησε σε φανάρι και είδε αυτήν τη σκηνή να συμβαίνει στο κέντρο της πόλης. Τα παιδιά της συγκεκριμένης κοινότητας Mbya Guarani, εκτίθενται σε επετεία από ανήλικους στην πόλη. Ο δημοσιογράφος που ζει στην περιοχή συνηθίζει να βλέπει τέτοιες εικόνες, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση έβγαλε την φωτογραφική μηχανή του και έστειλε τη φωτογραφία στους συναδέλφους του», σημείωσε. 

Οι Guarani είναι μία ομάδα που πολιτισμικά συνδέεται με ιθαγενείς της Νότιας Αμερικής, ενώ ο πληθυσμός τους απαριθμοί περίπου 3.000 ανθρώπους



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία