|
| | | |
Αυξημένος ο μελλοντικός κίνδυνος πλημμυρών στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα) ακόμη και με άνοδο θερμοκρασίας μόνο ενάμιση βαθμό Κελσίου
Πηγή JRC
Η Ευρώπη -και η Ελλάδα- θα αντιμετωπίσει σημαντικά αυξημένο κίνδυνο πλημμυρών κυρίως από ξεχειλισμένα ποτάμια τα επόμενα χρόνια, ακόμη κι αν επικρατήσει το αισιόδοξο σενάριο της ανόδου της θερμοκρασίας μόνο κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη επιστημόνων του Κοινού Κέντρου Ερευνών (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αν εξαιτίας της επιδεινούμενης κλιματικής αλλαγής επικρατήσουν τα πιο απαισιόδοξα σενάρια και η θερμοκρασία ανέβει τελικά κατά δύο έως τρεις βαθμούς Κελσίου, τότε ο κίνδυνος πλημμυρών θα είναι ακόμη μεγαλύτερος, αν και μπορεί να υπάρξουν μεγάλες διαφορές από περιοχή σε περιοχή.
Η μελέτη εκτιμά ότι το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης θα βρεθεί αντιμέτωπο με περισσότερες πλημμύρες ακόμη και με το αισιόδοξο σενάριο, ενώ σε μερικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί να υπάρξει μικρότερος κίνδυνος πλημμυρών, όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία.
Για χώρες της Νότιας Ευρώπης όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, εκτιμάται ότι μια αύξηση κατά ενάμιση βαθμό Κελσίου της θερμοκρασίας θα αυξήσει τον κίνδυνο των πλημμυρών. Όμως γι ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις της θερμοκρασίας, οι ερευνητές τονίζουν ότι τα μοντέλα πρόβλεψής τους εμφανίζουν μεγαλύτερη αβεβαιότητα, καθώς θα υπάρξει παράλληλα και μια σημαντική μείωση των ετήσιων βροχοπτώσεων.
Με άλλα λόγια, ενώ είναι βέβαιη η αύξηση των πλημμυρών στην Ελλάδα, αν η άνοδος της θερμοκρασίας συγκρατηθεί στον ενάμιση βαθμό, δεν αποκλείεται να υπάρξει ακόμη και μείωση των πλημμυρών, αν η θερμοκρασία ανέβει αρκετά περισσότερο, λόγω της πιο εκτεταμένης ξηρασίας. Βέβαια, ακόμη κι αν συμβεί αυτό, μια μεγαλύτερη άνοδος της θερμοκρασίας θα έχει άλλες σοβαρές συνέπειες για τη χώρα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Λορέντσο Αλφιέρι του JRC, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Climate" (Οpen Access Climate Science Journal), στο πλαίσιο του Προγράμματος HELIX FP7, εκτιμούν ότι οι ζημιές από τις πλημμύρες στην Ευρώπη θα υπερδιπλασιασθούν (αύξηση 113%) σε σχέση με τα τωρινά επίπεδα, αν η θερμοκρασία ανέβει κατά 1,5 βαθμούς, ενώ η αύξηση μπορεί να φθάσει το 145%, αν η άνοδος της θερμοκρασίας είναι τρεις βαθμοί Κελσίου.
Όσον αφορά τον πληθυσμό που θα πληγεί από τις πλημμύρες στο μέλλον, η εκτιμώμενη αύξηση κυμαίνεται από 86%( (αισιόδοξο σενάριο) έως 123% (απαισιόδοξο σενάριο).
Με τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, οι χώρες έχουν δεσμευθεί να συγκρατήσουν την άνοδο της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας αρκετά κάτω από τους δύο βαθμούς Κελσίου, με στόχο να περιορίσουν την αύξηση στον ενάμιση βαθμό (μέχρι σήμερα η άνοδος σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα έχει φθάσει περίπου τον ένα βαθμό).
Όμως, ακόμη κι αν επιτευχθεί αυτός ο στόχος για τη μέση παγκόσμια θερμοκρασία, η μέση θερμοκρασία κατά ηπείρους, περιφέρειες και χώρες μπορεί να ποικίλει πολύ. Για παράδειγμα, η Νότια Ευρώπη στο μέλλον μπορεί να εμφανίσει αύξηση της θερμοκρασίας αρκετά πάνω από το μέσο παγκόσμιο όρο.
Σε κάθε περίπτωση, οι ερευνητές καλούν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να προετοιμασθούν έγκαιρα για τους επερχόμενους πλημμυρικούς κινδύνους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|