Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το Θέατρο « ΜΠΕΛΛΟΣ» παρουσιάζει το ψυχολογικό θρίλερ «Και τα αγόρια κλαίνε»,
του Μιχάλη Παπαδόπουλου,
σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου,
με τον Γιώργη Κοντοπόδη στο ρόλο του serial killer John Gacy.



Αθήνα.-

Μετά την επιτυχία της περσινής παράστασης «Και τα αγόρια κλαίνε» του Μιχάλη Παπαδόπουλου, το έργο παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά με μια νέα σκηνοθετική ματιά από τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο. Ο μονόλογος γίνεται διάλογος. Το πρώτο θύμα του John Gacy, ο μικρός Timothy ζωντανεύει στη σκηνή και συνομιλεί με τα μάτια του με τον άνθρωπο που του αφαίρεσε τη ζωή, ζητώντας να μάθει το γιατί.

Trailer της παράστασης:

https://www.youtube.com/watch?v=c2s_fHApMis

Το έργο παρουσιάζεται για 7 μοναδικές παραστάσεις,

από τη Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου έως τη Πέμπτη 29 Μαρτίου στις 21:45.

Το έργο παρουσιάζεται σε

Σκηνοθεσία  Αλέξανδρου Λιακόπουλου,

Παίζουν: Γιώργης Κοντοπόδης στο ρόλο του serial killer John Gacy. Στο ρόλο του Timothy ο πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός Γιώργος Ντάβος

Ημέρες και ώρες παραστάσεων :  Πέμπτη στις 21:45

Τιμή εισιτηρίων : 10 ευρώ, 7 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων)

Διάρκεια παράστασης : 80 λεπτά

Η παράσταση είναι αυστηρώς ακατάλληλη για τα παιδιά.

(λίγα λόγια για το έργο)

 Ο Τζον Γουέην Κέισυ είναι υπόδειγμα αμερικανού πολίτη της δεκαετίας του 1960. Ευτυχισμένος οικογενειάρχης, επιτυχημένος επιχειρηματίας, σημαντικό μέλος της κοινωνίας με έντονο κοινωνικό έργο. Ζει με τη σύζυγό του και τα παιδιά του κι εργάζεται στην αλυσίδα εστιατορίων του πεθερού του. Την ημέρα είναι αξιοσέβαστος και ευυπόληπτος... Τη νύχτα αλλάζει πρόσωπο όταν μπαίνει στο αυτοκίνητο του και κυκλοφορεί στους δρόμους. Εμφανίζεται ο Πόγκο... ο κλόουν... εκείνος που αγαπάει τα νεαρά αγόρια.... το λευκό τους δέρμα... την απαλή τους μυρωδιά. Τα νεαρά αγόρια που καταλήγουν να κοιμούνται στο υπόγειο , αφού τελειώσει μαζί τους... αφού τα έχει κάνει να κλάψουν.

Βασισμένος στην αληθινή ζωή του Αμερικανού Τζον Γουέην Κέισυ ή αλλιώς Πόγκο ο κλόουν, το έργο του Μιχάλη Παπαδόπουλου μάς δείχνει τη ζωή ενός από τους πιο γνωστούς κατά συρροή δολοφόνους της Αμερικής, ενός ανθρώπου που βίασε, σκότωσε και έθαψε κάτω απ το σπίτι του 33 νεαρά αγόρια και καταδικάστηκε σε θάνατο - αμετανόητος - αφού αποκαλύφθησαν όλες οι στυγερές δολοφονίες που είχε κάνει...

 

 

 

Για τη στήλη θεαμάτων

 

Θέατρο «ΜΠΕΛΛΟΣ»

Κέκροπος 1, Πλάκα

Τηλέφωνο 210 3229889

E-mail : fga.theatre@gmail.com

 

«Και τα αγόρια κλαίνε», ψυχολογικό θρίλερ του Μιχάλη Παπαδόπουλου

Συγγραφέας: Μιχάλης Παπαδόπουλος

Σκηνοθέτης: Αλέξανδρος Λιακόπουλος

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργης Κοντοπόδης, Γιώργος Ντάβος

Ημέρες και ώρες παραστάσεων :  Πέμπτη στις 21:45

Τιμή εισιτηρίων : 10 ευρώ, 7 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων)

Διάρκεια παράστασης : 80 λεπτά

Ακατάλληλο για ανηλίκους.

 

 

 

Θέατρο «ΜΠΕΛΛΟΣ»

Κέκροπος 1, Πλάκα

Τηλέφωνο 210 3229889

E-mail : fga.theatre@gmail.com

 

 

Πρόσβαση στο Θέατρο «ΜΠΕΛΛΟΣ»:

ΧΑΡΤΗΣ

https://goo.gl/maps/DAePoDBhgQL2

 

 

Με λεωφορεία - τρόλεϊ:

α) Από Σταδίου: τρόλεϊ 4, 2, 11, 12, 15, 21 - λεωφορεία  209, 227, Ε14, 025, 026, 027, Χ14, 790(Στάση ΣΥΝΤΑΓΜΑ).

β) Από  Στύλους Ολυμπίου Διός: λεωφορείο 227, 876, 790, Α3, Α4, Β3 (Στάση ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ).

γ) Από Καλλιρόης: τρόλεϊ 10 - λεωφορείο 550 (Στάση ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ).

Με metro:

 στάση «ΣΥΝΤΑΓΜΑ» (απόσταση περίπου 10' με τα πόδια).

Με αυτοκίνητο, parking  παραπλεύρως του θεάτρου.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία