Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αγοράστηκαν «Πικάσο» αξίας 155 εκατομμυρίων δολαρίων!



Πηγή The Independent

 Μέσα σε δύο μόλις ημέρες, η εταιρεία Gurr Johns, που αγοράζει και πουλά έργα τέχνης για λογαριασμό πελατών της, «χτύπησε» σε δύο δημοπρασίες τουλάχιστον 13 πίνακες του Πάμπλο Πικάσο αντί 115 εκατομμυρίων δολαρίων (112 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας).

 

   Σε δημοπρασία στου Sotheby's, «χτύπησε» τέσσερα έργα του Ισπανού μαέστρου, και μία μέρα νωρίτερα, σε δημοπρασία στου Christie's, άλλα εννιά. Ακόμη και μετά θάνατον  ο Πικάσο εξακολουθεί να «πουλάει».

 

   Τον περασμένο Νοέμβριο, ο Πικάσο εκθρονίστηκε από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι ως ο πιο ακριβός, σε δημοπρασίες, καλλιτέχνης. Το ρεκόρ του Πάμπλο ήταν 179,4 εκατομμύρια δολάρια ενώ το έργο του ντα Βίντσι που δημοπρατήθηκε στου Christie's «έπιασε» 450 εκατομμύρια δολάρια.

 

   Το έργο του Πικάσο που «έπιασε» τα περισσότερα - 49,8 εκατομμύρια στερλίνες, ενώ εκτιμάτο ότι η αξία του ήταν περίπου 37 εκατομμύρια - ήταν το «Γυναίκα με μπερέ και καρό φόρεμα» του 1937, πορτραίτο της νεαρής μούσας του, Μαρί-Τερέζ Βαλτέρ.

 

   Ο πωλητής ήταν μέλος της οικογενείας Πικάσο, όπως είπαν καλά πληροφορημένες πηγές, που ζήτησαν να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους καθώς η πληροφορία κρίνεται εμπιστευτική. Βεβαίως και καμία σχετική πληροφόρηση για όλα τα έργα του Πικάσο δεν είχαμε από την εταιρεία Gurr Jones - διατηρεί γραφεία σε Λονδίνο και Λος Άντζελες - ενώ οι δύο οίκοι δημοπρασιών κρατούν επτασφράγιστο το μυστικό. Τόσο για το ποιοι πώλησαν όσο και για το ποιοι αγόρασαν.

 

   «Δυσκολεύομαι να φανταστώ ποιος θα ήθελε να αγοράσει τέτοιας διαφορετική ποιότητας "Πικάσο" με τη μία» δηλώνει, σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προς την εφημερίδα The Independent ο αρτ ντίλερ Ντέιβιντ Νας, που ειδικεύεται σε Ιμπρεσιονισμό και Μοντέρνα Τέχνη. «Η ερώτηση που ενδιαφέρει είναι για ποιον αγόραζε η Gurr Johns; Και για ποιον λόγο;» συνεχίζει. Ο Νας ρωτάει γιατί μεταξύ των 13 έργων που αγοράστηκαν συγκαταλέγεται και το «Λεμόνι και Ποτήρι», μια νεκρή φύση του 1922, που «έπιασε» 392,75 στερλίνες στου Christie's.

 

   Δεν θα μάθουμε ποτέ. Αλλά οι δύο οίκοι δημοπρασιών τρίβουν τα χέρια τους. «Είναι ένα καλό ξεκίνημα για μια αναμφισβήτητα καλή χρονιά» τόνισε η Έλενα Νιούμαν, πρόεδρος του Sotheby's στην Ευρώπη.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία