Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
5/17/2025
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυτοκίνητο - Το ραντεβού των 2CV και η ελληνική αποστολή στη Γαλλία



Θεσσαλονίκη

 

 Αν κάποιος πει ότι δε θυμάται το θρυλικό 2CV τότε σίγουρα ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα αυτοκίνητα ή απλά δεν του έκανε εντύπωση ένα ιδιαίτερο όχημα που κυκλοφορούσε κατά κόρον στους ελληνικούς δρόμους τουλάχιστον δύο δεκαετίες νωρίτερα. Στην Ελλάδα, όταν πρωτοβγήκε είχε μεγάλη διεισδυτικότητα και οι Ελληνες οδηγοί το "αγκάλιασαν" τόσο γιατί ήταν χαμηλή η τιμή απόκτησής του όσο και γιατί είχε περίεργη εξωτερική εμφάνιση, στοιχεία που το έκαναν εξεζητημένο.  

      Σήμερα έχουν μείνει μόνο ελάχιστα αυτοκίνητα του είδους αυτού. Οσα τουλάχιστον έχουν σωθεί από τις τελευταίες αποσύρσεις. Αυτοί που τα κράτησαν έχουν αναπτύξει μαζί τους ιδιαίτερη σχέση. Για τους λάτρεις αυτού του μοντέλου, το 2CV αποτελεί κομμάτι της ζωής τους, είναι μια ιστορία που έχει γραφτεί μέσα από τα χιλιάδες χιλιόμετρα στους ελληνικούς και όχι μόνο δρόμους.

      Από το 1973 και κάθε δύο χρόνια οι «ντεσεβάδες» όλης της Ευρώπης μαζεύονται σε ένα μέρος για να περάσουν μαζί μια εβδομάδα. Η φετινή συνάντηση γίνεται, 26 με 31 Ιουλίου, στο Σαλπρίς της κεντρικής Γαλλίας και προβλέπεται να είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών σε συμμετοχές, μιας και έχουν ήδη προεγγραφεί 5.350 φανατικοί φίλοι του «ασχημόπαπου» της Citroen.

      Ανατρέχοντας στις προηγούμενες συναντήσεις, μπορεί εύκολα κανείς να διακρίνει ότι όλοι οι φίλοι είναι απόλυτα εξοπλισμένοι με σκηνές και… ράντζα για να βγάλουν τη νύκτα δίπλα στο αγαπημένο τους αυτοκίνητο, αφού η μάζωξη γίνεται μέσα σε ένα κάμπινγκ, που στήνεται αποκλειστικά για αυτό τον λόγο. Εκεί, χιλιάδες οδηγοί ανταλλάζουν γνώσεις, εμπειρίες και διηγούνται συναρπαστικές ιστορίες, με επίκεντρο το αυτοκίνητό τους.

      Στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο υπάρχει μέριμνα για την υγεία και την ασφάλεια των επισκεπτών, παιχνίδια και αγώνες, μουσείο, παζάρι και καλλιστεία 2CV, ενώ το σκηνικό συμπληρώνουν τα πολλά ντεσιμπέλ από τη μουσική που ακούγεται δυνατά και η άφθονη μπύρα.

      Η Ελληνική Λέσχη Φίλων 2CV συμμετέχει από το 1989 στις παγκόσμιες συναντήσεις και για τα μέλη της κάθε συνάντηση είναι μοναδική. Πριν από 12 χρόνια (1999) η παγκόσμια διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στη Ελλάδα. Ήταν η 13η παγκόσμια συνάντηση φίλων 2CV και έγινε στη Σκοτίνα Πιερίας. Οι μαρτυρίες τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων που επισκέφτηκαν την Ελλάδα κάνουν λόγο για την καλύτερη συνάντηση που έγινε ποτέ, παρά το γεγονός ότι από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια.

      Η ελληνική αποστολή φέτος αποτελείται από 17 αυτοκίνητα, που θα ταξιδέψουν οδικώς, τα περισσότερα μέσω Ιταλίας. Οι περισσότεροι θα ακολουθήσουν την διαδρομή Πάτρα- Αγκόνα και από εκεί άλλα 1200 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον τελικό προορισμό τους. Φυσικά σε όλη την διαδρομή τα… «ασχημόπαπα» θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν μικρά σέρβις, δηλαδή τονωτικές ενέσεις που χρειάζονται τα αυτοκίνητα αυτής της τεχνολογίας.

      «Είναι ένα ραντεβού που περιμένουμε όλοι οι φίλοι κάθε δύο χρόνια. Έχουμε ετοιμάσει τα αυτοκίνητά μας και ανυπομονούμε να πάμε στην Γαλλία. Η συμμετοχή είναι μεγάλη, καθώς τα 17 αυτοκίνητα μπορούν να θεωρηθούν πολλά για μια χώρα όπως είναι η Ελλάδα. Για εμάς, το 2CV είναι ένα κομμάτι από τη ζωή μας. Έχουμε γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα μαζί τους και θα συνεχίσουμε να γράφουμε, γιατί είναι μοναδικό μοντέλο, που έχει μια ξεχωριστή υπογραφή», αναφέρει ο γενικός γραμματέας της λέσχης 2CV, Τάκης Γάτσος.

    



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία