Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νέα κυκλοφορία: Λάμπρος Βασιλείου σε μουσική Ζωής Τηγανούρια - "Ταξιδευτής" που "Έμεινε μόνος"

Γράφει η Δημοσιογράφος ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΡΑ



ΑΘΗΝΑ

Ο Λάμπρος Βασιλείου, ένας νέος ερμηνευτής με μεστή και αισθαντική φωνή, κάνει το δισκογραφικό του ντεμπούτο με δύο γνήσια λαϊκά τραγούδια σε μουσική Ζωής Τηγανούρια.
 
Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ με τίτλο “Ταξιδευτής” σε στίχους της εξαίρετης Μαρίας Παπαδάκη, μας ταξιδεύει σε ήχους και εικόνες μιας άλλης εποχής, πιο αυθεντικής και ρομαντικής, με το video clip του Θάνου Λυμπερόπουλου και τη συμμετοχή της ταλαντούχας ηθοποιού Φιλιώς Τσομπανίδου.
 
Δείτε το video clip εδώ
 
Το δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ υπογράφει ο αείμνηστος μεγάλος στιχουργός μας Ηλίας Κατσούλης, σε μουσική και πάλι της συνθέτριας & βιρτουόζου του ακορντεόν.
Το “Έμεινε μόνος”, είναι ένα θαυμάσιο ζεϊμπέκικο που συγκινεί τον ακροατή από τις πρώτες κιόλας νότες που μας χαρίζει με τον τζουρά του ο εξαιρετικός μουσικός Νίκος Κατσίκης.
 
Τα δύο τραγούδια που επέλεξε ο ερμηνευτής από το ακυκλοφόρητο υλικό του προσωπικού αρχείου της συνθέτιδος, μοιάζουν σαν δύο συνεχόμενες ενότητες από την ίδια ιστορία. Ο "Ταξιδευτής" που "Έμεινε μόνος" με τον Λάμπρο Βασιλείου.. Η 1η ενότητα στο video clip. Η 2η προσεχώς..!
Η Ζωή Τηγανούρια συνεχίζει, με τις ιδιαίτερες συνθέσεις της, να συνεργάζεται και να προβάλλει και νέες ταλαντούχες φωνές, προσφέροντας καλλιτεχνικά μία αυθεντική και πιο ανθρώπινη όψη στο Ελληνικό τραγούδι του σήμερα..
 
Κυκλοφορεί σε όλα τα διαδικτυακά καταστήματα από τη Zoe Music Ltd.
 
 
 
Λίγα λόγια για τον Λάμπρο Βασιλείου:
 
Ο Λάμπρος Βασιλείου με καταγωγή από τη Σαλονίκη Θεσπρωτίας ξεκινάει τα πρώτα του μουσικά βήματα σε πολύ μικρή ηλικία, μαθαίνοντας μπουζούκι και κιθάρα.
Ταυτόχρονα παρακολουθεί μαθήματα θεωρίας & αρμονίας και στα 18 του χρόνια ανακαλύπτει το φωνητικό του ταλέντο. Αποφοιτώντας από το οικονομικό πανεπιστήμιο Πατρών όπου σπούδασε, το 2013 κατεβαίνει στην Αθήνα και μαζί με την κιθάρα του, ξεκινάει την καλλιτεχνική του πορεία σε γνωστές μουσικές σκηνές, όπου συνεργάζεται με σπουδαίους συνθέτες και μουσικούς όπως ο Τάκης Σούκας, ο Μανώλης Πάππος, ο Νίκος Κατσίκης, ο Γιώργος Αλτής και ο Χρήστος Ζέρβας.
Η συνεργασία όμως που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του δισκογραφικά, είναι αυτή με την συνθέτη Ζωή Τηγανούρια. Γνωρίστηκαν πριν λίγο καιρό, αλλά τα μουσικά τους "χνώτα" ταίριαξαν αμέσως. Επηρεασμένοι κι οι δύο από στοιχεία της Λαϊκής και Παραδοσιακής μας μουσικής, συνθέτουν ένα καλλιτεχνικό δίδυμο που θα μας απασχολήσει τον επόμενο καιρό.
 
Για επικοινωνία με το Λάμπρο Βασιλείου: Labros Vasileiou - Facebook Official Page


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία