Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
5/19/2025
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Eκθεση ζωγραφικής του Έλληνα εικαστικού Μιχαήλ Βακαλούλη



Μόσχα-Δώρα Γιαννίτση

Τα  εγκαίνια της ατομικής έκθεσης ζωγραφικής του Έλληνα εικαστικού Μιχαήλ Βακαλούλη (Vakas) θα πραγματοποιηθούν στην γκαλερί albatross την Τετάρτη 23 Μαιου 2018 και ώρα 19:00. Ο καλλιτέχνης θα παρουσιάσει την νέα του δουλεία με τίτλο ΄΄Φως Ελλήνων ΄΄ αποτελούμενη από έργα ζωγραφικής  φιλοτεχνούμενα την τελευταία διετία.  Έργα που αποπνέουν μια εσωτερική αναζήτηση ενός ελληνικού στοιχείου και εξωτερικεύουν εξπρεσιονιστικά στοιχεία σε κάθε περίπτωση. Ο συνδυασμός των φωτεινών χρωμάτων με το στοιχείο ως ύλη, αποδεικνύει περίτεχνα τον χαρακτήρα του τίτλου της έκθεσης. 

Για την νέα του δουλειά η Δρ Στέλλα Μουζακιώτου, καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στο Ε.Α.Π και ΤΕΙ Αθήνας, επιμελήτρια εκθέσεων αναφέρει τα εξής: ΄

΄Μελετώντας τα έργα του Μιχάλη Βακαλούλη διαπιστώνουμε ότι κυριαρχούνται από την επιθυμία του να χρησιμοποιήσει ένα προσωπικό εικαστικό λεξιλόγιο για να δημιουργήσει στο θέμα του ένα υποκειμενικό περιεχόμενο ή ένα περιεχόμενο ελεύθερο στην ερμηνεία του κοινού. Έτσι,

μέσα από μια προσωπική διαδικασία κάθαρσης από το "βασανιστικό" θέμα, καταφέρνει να εκφράσει με τον πιο αφαιρετικό και δυναμικό τρόπο τη

βαθύτερη ουσία της μορφής του … της ιδέας του. Για το λόγο αυτό, απεικονίζονται από μνήμης  οραματικές εικόνες του εσωτερικού του κόσμου αντί για όμορφα και ήρεμα πρόσωπα ή σκηνές της ρεαλιστικής πραγματικότητας.

Μέσα από τη ρευστότητα των περιγραμμάτων των μορφών μπορεί κάποιος να εντοπίσει, αρχικά, τα αισθητικά στοιχεία του Εξπρεσιονισμού, αλλά, κινούμενος αποφασιστικά μακριά από διακοσμητικές εφαρμογές  και  αντιμετωπίζοντας  το ορατό ως ένα παράθυρο που αποκαλύπτει την ανθρώπινη ψυχολογία, μας αποκαλύπτει μια δημιουργική επαφή του με τον υπερρεαλισμό και την υπερπραγματικότητα. Διακρινόμενος για την απλότητα και την αμεσότητα της θεματολογίας του αποτυπώνει την ανθρώπινη μορφή απελευθερωμένη από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δίνοντας της έτσι, στοιχεία δομικά, διαχρονικά μέσα από μια ισχυρή μνημειακή δυναμική. Σύμφωνα με αυτά τα μοτίβα και μέσα από μια γραμμική αντίληψη της μορφής, κατορθώνει να απλοποιήσει το θέμα του με την αφαιρετική φορμαλιστική εικαστική του γλώσσα. Έτσι, οι μορφές του μαρτυρούν την εξέλιξη ρεαλιστικών πορτραίτων των καθημερινών ανθρώπων σε σχηματοποιημένες, ιδεατές, οραματικές απεικονίσεις.

Οι πίνακες του Βακαλούλη μέσα από μια ρέουσα ζωγραφική πινελιά μάς θυμίζουν αέρινες φιγούρες που κινούνται, σκέπτονται… αναπνέουν. Οι συνθέσεις του κατακλύζονται από μορφές, γήινες, πλάσματα εσωστρεφή που, περιχαρακωμένα στην ανωνυμία τους, ονειρεύονται, αγκαλιάζονται... και ενίοτε συνομιλούν μέσα από τη σιωπή τους. Πρόσωπα που δονούνται με μια ζωτική ένταση και αναδύονται μέσα από ένα καλειδοσκόπιο άλλοτε σκοτεινών και άλλοτε φωτεινών χρωμάτων, στοιχείο που αποτελεί  δείγμα ενός βαθύτερου δυναμισμού, σύμβολο της ανθρώπινης περιπέτειας και των διεργασιών του νου στο ταραγμένο ταξίδι των σκέψεών του. Ένα είδος εσωτερικής πάλης του ανθρώπου με τον εαυτό του ή με την ειμαρμένη, στην προσπάθειά του να αποδεσμευθεί από τα δεσμά της και να αναπνεύσει ελεύθερα.

Ο καμβάς στα έργα του δημιουργού δεν είναι απλά ένα εικαστικό πεδίο κατάλληλο να αφομοιώσει αισθητικά τα οράματα της φαντασίας και του υποσυνειδήτου του, αντίθετα, είναι μια αρένα ζωγραφικής πάλης, ένας χώρος ρευστός, διαρκώς διαμορφούμενος και αναμορφούμενος, με πρόσωπα χωρίς βάρος, διαυγή, δυναμικά μέσα από τη γραμμικότητά τους, ένας χώρος διάδοσης και εξακτίνωσης σκέψεων από τη μια, αλλά και διείσδυσης συναισθημάτων και προβληματισμών από την άλλη, ένας χώρος έτοιμος να δεχτεί ένα εικαστικό όραμα. Πρόκειται για μια ποιητική αλληγορία, μια μελωδία με γραμμές και χρώματα  που διεκδικεί τη θέση της μέσα στον ιστορικό χρόνο.

Ιδιαίτερη δυναμική στα έργα του καλλιτέχνη δημιουργεί η ευκολία του να αποδίδει τον όγκο με μια μόνο απλή κίνηση της γραμμής. Η δεινή σχεδιαστική του ικανότητα, η απόλυτη άνεση και η μαεστρία του στην απόδοση της εξελισσόμενης γραμμής στα πρόσωπα και στα σχήματα, αλλά και η κυριαρχία της καμπύλης δίνουν έμφαση στην αποτύπωση των δομικών χαρακτηριστικών της μορφής και των συναισθημάτων που γεννιούνται μέσα από αυτήν. Εντύπωση προκαλεί και ο τρόπος που αποδίδεται το φως στις συνθέσεις του, αφού τα πρόσωπα δε φωτίζονται από έξω, αλλά εσωτερικά, από μέσα, σαν να αποτελούν τα ίδια πηγή φωτός που αποκαλύπτουν αυτόφωτα την αλήθειά τους στα μάτια του θεατή ο οποίος συμπάσχει και ανησυχεί. Η αυτόφωτη αυτή λάμψη δε σταματά, όμως, στις μορφές και στα αντικείμενα, αφού τα διαπερνά αναδεικνύοντας ένα εικαστικό πεδίο δυναμικά κινούμενο μέσα από την κυριαρχία της γραμμικής απλότητας, του χρώματος, της φαντασίας, των συμβόλων΄΄.

Ο Μιχαήλ Βακαλούλης (Vakas) γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στη Λάρισα. Είναι απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών του τμήματος ζωγραφικής το 1999 του Βελγίου και το 2000 παίρνει την κρατική

πιστοποίηση του τμήματος αγιογραφίας βυζαντινών εικόνων και τοιχογραφιών στην Λάρισα. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές

συλλογές σε Ελλάδα , Ισπανία , Ουγγαρία, Ιταλία, Αμερική και Βέλγιο. Επίσης, έργα του βρίσκουμε σε πολλούς δημόσιους χώρους όπως στη ΔΥΠΕ Θεσσαλίας, ΕΛΚΕΠΑ Καβάλας, Κέντρο Ανάπτυξης Ελληνικού Εμπορίου,

στον Δήμο Καβάλας ,πολιτιστικούς Συλλόγους, Ακαδημία Τεχνών (Βέλγιο), Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας Γ.Ι Κατσίγρα, Δημοτική Πινακοθήκη Γόννων και Ιερές Μονές του Αγίου Όρους. Έχει εικονογραφήσει εξώφυλλα βιβλίων

και έχει τιμηθεί από πολλούς συλλόγους. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών εκθέσεων.

Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) τής Μόσχας  αποτελώντας έναν κοινωνικό οργανισμό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ενισχύει και αναπτύσσει με την ενέργεια αυτή την Ελληνορωσική σύμπραξη στοχεύοντας το πολιτιστικό προϊόν, να γίνει αρωγός μιας ακόμη πνευματικής σύνδεσης των δύο λαών.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία