Αυτά που θα πω παρακάτω εκτιμώ ότι εκφράζουν χιλιάδες οικογένειες στη χώρα μας. Θεωρώ ότι πολλοί από τους γονείς πράξαμε το καθήκον μας και σπουδάσαμε τα παιδιά μας. Αυτά κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες και κόπους προκειμένου να πετύχουν υψηλές βαθμολογίες στις Πανελλαδικές εξετάσεις και να περάσουν σε σχολές υψηλών απαιτήσεων με προσδοκία στην αξιοκρατία και την αξιοπρεπή εξεύρεση εργασίας μακριά από τη βουλευτική υπόσχεση και το ρουσφέτι. Στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι οι υψηλές απαιτήσεις των Πανεπιστημιακών σχολών τους τόσο για να εισαχθούν όσο και για να τελειώσουν τις σπουδές τους δεν ήταν ικανή και αναγκαία συνθήκη στην επαγγελματική αποκατάστασή τους. Άνθρακας ο θησαυρός!

Η παραπαιδεία επί σειρά ετών άδειαζε και αδειάζει πορτοφόλια και εξανεμίζει οικογενειακούς προϋπολογισμούς παρά τις υποσχέσεις των κυβερνήσεων περί κατάργησής της.

Κάθε χρόνο όπως και φέτος οι εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας προσδιόρισαν τον αριθμό των εισακτέων στα Πανεπιστήμια σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ξεπερνώντας τις εβδομήντα χιλιάδες. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι πολλές χιλιάδες από αυτόν τον αριθμό είναι χωρίς αντίκρισμα εργασιακής αποκατάστασης, απλώς συντηρούν το αίσθημα ικανοποίησης του Έλληνα ότι το παιδί του σπουδάζει καθώς επίσης ρίχνουν τους δείκτες ανεργίας σε αυτές τις ηλικίες. Επίσης παράγεται μεγάλος αριθμός άριστων επιστημόνων καλών σχολών χωρίς κανένα κόστος για τις χώρες του εξωτερικού που στη συνέχεια θα τους δώσουν θέσεις εργασίας.

Πολλές από τις σχολές που υπάρχουν στο Μηχανογραφικό Δελτίο που συμπληρώνουν οι υποψήφιοι στη συνέχεια είναι για τον «κάλαθο των αχρήστων» είτε για τον υπερπληθυσμό επιστημόνων που δημιουργούν στην αγορά εργασίας είτε γιατί εργασιακά οι απόφοιτοι από αυτές ταξιδεύουν σε ταξίδι άγονης γραμμής. Στο Μηχανογραφικό Δελτίο έπρεπε κατά τακτά διαστήματα να καταργούνται πολλές δεκάδες πανεπιστημιακές σχολές και στη θέση τους να μπαίνουν νέες καινοτόμες σχολές. Αυτό όμως απαιτεί να «σπαστούν αυγά» δηλαδή πολλοί από τους Πανεπιστημιακούς να χάσουν την δουλειά τους αν οι ίδιοι δεν είχαν φροντίσει να μετεκπαιδευτούν και πολλοί άλλοι Πανεπιστημιακοί καθηγητές με φρέσκες καινοτόμες ειδικότητες να καταλάβουν τις θέσεις τους. Οι πυλώνες ανάπτυξης που θα έπρεπε να είχαν προσανατολίσει τις σπουδές στη χώρα μας πέραν αυτών της άμεσης προτεραιότητας έπρεπε να ήταν ο Τουρισμός, η Ναυτιλία, η ποιοτική Γεωργία και η καινοτομία που ταιριάζει στον Έλληνα λόγω της εξυπνάδας που διαθέτει. Αυτό θα είχε συμβεί αν από αρκετά χρόνια είχε επιτραπεί η ίδρυση ξένων ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Δυστυχώς όμως πρώτη η χούντα δεν το επέτρεψε αυτό με ένα νόμο. Αυτό έγινε προκειμένου να αποφύγει την κριτική για τα όσα συνέβαιναν την περίοδο αυτή στη χώρα μας από τα πανεπιστήμια που θα δημιουργούνταν. Συνεχίστηκε μετέπειτα η απαγόρευση ίδρυσης με το άρθρο 16 του Συντάγματος. Όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα μας όταν υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες έλληνες φοιτητές σε ξένα Πανεπιστήμια και όταν με την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα μας θα έρχονταν για σπουδές πολλαπλάσιος αριθμός ξένων φοιτητών. Ενδεικτικά παραδείγματα χωρών με ιδιωτικά Πανεπιστήμια Ολλανδία και Κύπρος. Πιο συγκεκριμένα στην Κύπρο υπάρχουν δύο δημόσια και τρία ιδιωτικά Πανεπιστήμια με περίπου είκοσι χιλιάδες φοιτητές, όταν η Κύπρος σε πληθυσμό είναι 12 φορές μικρότερη από την Ελλάδα και όταν η Ελλάδα αξιοποιώντας τον πολιτισμό της σε σπουδές και όλα τα συγκριτικά της καιρικά πλεονεκτήματα θα δημιουργούσε μέσω των ιδιωτικών Πανεπιστημίων τεράστιο αριθμό θέσεων εργασίας.

Δυστυχώς τα κόμματα εξουσίας διαχειρίστηκαν κατά το δοκούν τη διακυβέρνηση της χώρας σκεφτόμενα πάντα τις επόμενες εκλογές (πολιτικάντικα) και όχι το καλό της πατρίδας μας. Δυστυχώς όμως πολλοί εκ των πολιτικών αφού βόλεψαν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους έχουν το θράσος να θέλουν να μας ξανασώσουν. Εκείνο που με χαλάει περισσότερο είναι ότι δεν αφήνουν αυτές οι «μουτσούνες» νέους φρέσκους-άφθαρτους ανθρώπους με διάθεση αλλαγής στα κόμματά τους να πάρουν θέσεις και να διαχειριστούν την εξουσία.

Στα κόμματα εξουσίας προστέθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλα έλεγε προεκλογικά και άλλα πράττει μετεκλογικά. Δεν ακολουθεί μόνο την πεπατημένη αλλά επιλέγει περίεργα κρυφά μονοπάτια που οδηγούν στο πουθενά και σε αδιέξοδους ατραπούς.

Βέβαια ευθύνες δεν έχουν μόνο τα κόμματα εξουσίας. Ευθύνες έχει και ο συνδικαλισμός γιατί αυτός πάντα προσανατόλιζε τη διεκδικητική πυξίδα. Ήταν συνδικαλισμός κάθετος και όχι οριζόντιος και ο κάθε κλάδος «άρπαζε από το καλάθι» ανάλογα με το κατά πόσο επηρέαζε την κοινωνία η απεργία του. Εδώ θα αναφέρω δύο παραδείγματα μισθοδοσίας των καλών εποχών. Ο μισθός του Διευθυντή εκπαίδευσης Μεσσηνίας δύο χιλιάδες ευρώ ενώ του αντίστοιχου της ΔΕΗ ήταν έξι. Απόφοιτος Λυκείου ως υπάλληλος σε πολλές υπηρεσίες έπαιρνε σχεδόν διπλάσιο μισθό από τον καθηγητή ή το δάσκαλο. Αυτό εξηγείται συνδικαλιστικά; Τέτοια εκπαίδευση και τέτοιους εκπαιδευτικούς ήθελε επί σειρά ετών ο συνδικαλισμός;

Δυστυχώς όμως στις μέρες μας η αγανάκτηση της κοινωνίας είναι κρύα διότι αν ήταν ζεστή πολλοί από τους πολιτικούς χθεσινούς και σημερινούς για μεγάλο διάστημα θα έπρεπε να είχαν μετακομίσει στο διάστημα γιατί θα τους είχαν πάρει με τις πέτρες.

Τελειώνοντας θα έλεγα ότι κάποιοι γονείς ξοδεύοντας τεράστια ποσά έπραξαν το καθήκον τους και κάποια παιδιά κάνοντας τεράστιες θυσίες-κόπους και με άριστες επιδόσεις μπαίνοντας και βγαίνοντας από τα Πανεπιστήμια είτε βρίσκονται στο εξωτερικό είτε πολύ χειρότερα πονούν στην ανεργία. Όπως πάει η ανεργία των παιδιών που αποφοιτούν από τα πανεπιστήμια γιγαντώνεται και μήπως πρέπει οι εισαγωγικές εξετάσεις να ονομασθούν εξαγωγικές εξετάσεις;

ΥΓ. Κύριε Πρωθυπουργέ εσείς είχατε διάθεση με ένα νόμο και σε ένα βράδυ να σκίσετε τα μνημόνια και λέτε ότι δεν σας άφησαν γιατί όμως με ένα νόμο και σε ένα βράδυ δεν μειώσατε τον μισθό των βουλευτών κατά 50% και το υπουργικό σχήμα σε 30 άτομα και σε τρία χρόνια δεν δρομολογήσατε τη συνταγματική αναθεώρηση προκειμένου οι βουλευτές να γίνουν 200 … που σας αφήνουν!