 |
|
|  |  |  | 
Η Αντζελίνα Τζολί επισκέφθηκε τη Μοσούλη, για να συμπαρασταθεί στους κατοίκους τής πόλης που υποφέρουν
Μοσούλη/Ιράκ.-
Η ειδική απεσταλμένη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες,
Αντζελίνα Τζόλι, επισκέφθηκε τη Μοσούλη στο βόρειο Ιράκ το Σάββατο και
παρότρυνε τη διεθνή κοινότητα να μην ξεχάσει τους κατοίκους εκεί που
προσπαθούν να ξαναχτίσουν την πόλη τους.
Οι ιρακινές δυνάμεις πήραν τον έλεγχο της Μοσούλης από τους
τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος τον Ιούλιο του 2017. Οι
τζιχαντιστές είχαν καταλάβει την πόλη τρία χρόνια νωρίτερα και την
είχαν αναδείξει σε προπύργιο του λεγόμενου «χαλιφάτου» τους. Εξαιτίας
της κατάληψης από τους ισλαμιστές, 900.000 πολίτες εγκατέλειψαν την
πόλη.
Η ηθοποιός του Χόλιγουντ συνάντησε οικογένειες από τη δυτική Μοσούλη
και περπάτησε στους βομβαρδισμένους δρόμους, σύμφωνα με τις εικόνες
που έδωσε στη δημοσιότητα η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους
Πρόσφυγες.
Η ζωή στη Μουσούλη έχει επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς της, με
πολλούς από τους εκτοπισμένους κατοίκους να έχουν επιστρέψει πλέον στα
σπίτια τους.
Ωστόσο, η παλιά πόλη στη δυτική Μοσούλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό
από την εκστρατεία της συμμαχίας ιρακινών στρατευμάτων, κούρδων
μαχητών και σιιτικών πολιτοφυλάκων που υποστηρίζονταν από αέρος από
συμμαχία υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η ανοικοδόμηση προχωρά με αργούς ρυθμούς.
«Αυτή είναι η χειρότερη καταστροφή που έχω δει όλα τα χρόνια που
δουλεύω με την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες. Οι άνθρωποι εδώ
έχασαν τα πάντα», αναφέρει η Αντζελίνα Τζολί σε ανακοίνωση των
Ηνωμένων Εθνών.
«Είναι άποροι. Δεν έχουν φάρμακα για τα παιδιά τους και πολλοί δεν
έχουν τρεχούμενο νερό ή βασικές υπηρεσίες», δήλωσε η Τζολί και
προσέθεσε: «Ελπίζω να υπάρξει συνεχιζόμενη δέσμευση στην ανοικοδόμηση
και την σταθεροποίηση του συνόλου της πόλης. Και καλώ τη διεθνή
κοινότητα να μην ξεχάσει τη Μοσούλη».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
